Skátablaðið - 01.12.1967, Blaðsíða 39

og hvernig og hvar þær vildu lifa.
En þær voru öll ein þjóS, sem lifði
saman og voru vinir. Þær íöluðu
sömu tungu, léku sér og sungu sam-
an. Á hverjum degi söfnuðust þau
til ráðstefnu. Allir voru ánægðir, öll
dýrin átu gras, blöð, plöntur eða
ávexti, sem uxu á móður jörð.
En dag nokkurn kom úlfurinn ekki
fil ráðstefnunnar, til þess að tala og
syngja með hinum. ,,Ég er dauð-
þreyttur á að éta gras,“ sagði hann.
,,Mér býður við blöðum og ávöxtum.
Ég vil fá eitthvað, sem bragð er að.
Ég vil fá eitthvað annað.“
Það var kyrrð í skóginum, því all-
ir voru á ráðstefnunni. Úlfurinn lagði
sig niður og von bráðar kom svefn-
inn eins og þokuský og byrgði íyrir
augu hans. Þá kom sá vondi til hans
og lagði kjöt fyrir framan nasir hans,
skipaði honum að opna munninn og
borða.
Úlfurinn hrökk upp. Hann fann
ennþá þessa yndislegu kjötiykt. Þetta
var dásamlegt og sá vondi sagði við
hann: „Þú skalt aldrei borða gras
framar.
Skömmu seinna kom hérinn heim
frá ráðstefnunni. Úlfurinn stökk á
hann, drap hann og át kjötið.
☆
Fá því þetta gerðist, íór úlfurinn
einförum, hann kom ekki á vleiri ráð-
stefnur. Hann hélt sig inni í skóg-
inum og þegar smærri dýrin hittu
hann heilsuðu þau honum glaðlega
og hann stökk á þau og át þau.
Fuglarnir heilsuðu honum og sögðu:
,,Þú varst ekki á ráðstefnunni í dag.“
Og hann stökk á þau og át þau.
Þegar fuglarnir og hin dýrin kom-
ut að raun um aðfarir úlfsins, íorð-
uðust þau hann, þau vildu ekki ræða
við hann framar. Þau voru dauð-
hrædd við að vera í nálægð hans.
Þegar óttinn komst inn í hjörtu
dýranna, átti tortryggnin einnig
Qreiða leið til þeirra. Og áður en
langt um leið voru öll dýrin tekin
að tortryggja hvort annað. í hvert
sinn, sem tór dýr nálguðust drógu
Þau sig til baka og ögðu við sjálfa
sig: „Úlfurinn var einu sinni vinur
okkar, hver veit nema þetta dýr hafi
líka breytzt, alveg eins og hann.“
Fuglarnir héldu sig hátt uppi und-
ir himninum og litlu dýrin voru hætt
að koma á ráðstefnurnar. Þau stóru
komu til ráðstefnunnar og sögðu
hvert við annað: „Hvar eru liilu dýr-
in? Hvar er úlfurinn? Af hverju eru
fluglarnir uppi í trátoppunum? Áður
fyrr voru allir saman á ráðsfundun-
um.“ Og fuglarnir svöruðu: „Úlfurinn
hefur breytzt, hann er ekki lengur
vinur okkar. Hann er ekki lengur
vinur neins, sem er honum vanmátt-
ugri. Hann drepur og étur vuglana og
litlu dýrin.“
Þegar stóru dýrin heyrðu þetta,
urðu þau leið, og reiði þeirra við
úlfinn var mikil.
Óttinn gerði öll litlu dýrin mjög
varkár. Þau þvísluðu hvert til ann-
ars. „Úlfurinn laumast um, og hlustar
eítir því, sem við segjum. Við verðum
að breyta máli okkar, svo hann skilji
ekki, hvað við ræðum um.“
Ekki leið á löngu, unz öll dýrin,
smá og stór, höfðu öðlast tortryggni
hvert í annars garð og þau höfðu
eigin mál og tákn, sem enginn ann-
ar skildi. Óttinn barst um allt. Meira
að segja hinir mismunandi flokkar
manna breyttu tungum sínum, svo
að enginn mætti nema þeirra mál,
væri hann af öðrum flokki.
Ráðstefnunrnar lögðust niður, dýr-
in heilsuðust aðeins, ef langt var í
millum þeirra. Eftir nokkra hrið höfðu
þau gleymt því máli, sem eitt sinn
hafði hljómað af vörum allra lifandi
vera.
Þess vegna er þess enginn kostur,
að þær verði vinir á ný. Þær munu
aldrei getað talazt við á sama máli.
Þetta er orsök þess, að af öllu
lifandi á jörðunni, er úlfurinn mest
hataður og fyrirlitinn. Enginn vill
vera vinur hans, enginn treystir hon-
um. í augum annarra dýra er hann
erki-óvinurinn, sem um eilífð verður
útlægur.
&
Undarleg sigling
Spygats skipstjóra
Spygats skipstjóri var vanur að sigla á mjög
undariegan hátt. Við vorum svo heppnir að ná í
leiðarbók hans, og langi þig í siglingu, fáðu þér
þá pappírsörk 30x20 cm.
Láttu merki tveim sentimetur frá neðsta kanti
og 6 cm frá bakborðs (vinstri) hlið.
Hér byrjar gæzluferðin (1 sjómíla = 1 cm).
1. 4 sm NV, 2. 6 sm A, 3. 2 sm N, 4. 2 sm A,
5. 3 sm NNA, 6. 2 sm A, 7. 4 sm SSV, 8. 3 sm A,
9. 1 sm NV, 10. 1 sm V, 11. 1 sm NNA, 12. 3 sm A,
13. 2 sm SSA, 14. 1 sm V, 15. 2 sm S, 16. 4 sm A,
17.1 sm N, 18. 2 sm A, 19. 2 sm SSA, 20. 3 sm SV,
21. 151/2 sm V.
Lausn í næsta blaði.
SKATABLAÐIÐ
135