Sameiningin - 01.06.1910, Blaðsíða 23

er í barndómi. En þaS, sem enn lakara viröist vera, er, aS söfnuSir
félagsins eru nálega alveg prestlausir. Þaö vantar menn til aS
halda uppi prédikan guös orÖs í eyöimörkinni hér hjá oss, og mjög
hætt við, aö fáir hœfir menn veröi fáanlegir til aö gjörast guös orös
prédikarar hjá fólki voru, eins og enn stendr hagr þess, aö fáir
menn sé til meöal þjóöar vorrar eöa á þessum tíma yfir höfuö, sem
uni viö lifnaöarhátt Jóhannesar, þá er hann var að prédika fyrir
mönnum forðum; líklega enginn slíkr fœddr meðal þjóðflokks vors.
Og samt höfum vér byrjað hinn kirkjulega félagskap vorn. Samt
er hiö litla barn oss fœtt, og það aö vilja guös. Vér vitum, hvert
ætlunarverk vort er. Það er sama og Jóhannesar forðum. Það á
eins og hann að „snúa hjörtum feðranna til barnanna og koma inn
hugarfari ráðvandra hjá hinum þverbrotnu og tilreiða svo drottni
vel undirbúinn lýð.“ Það á að draga alla íslenzka söfnuði, sem
myndaðir eru hér í landinu og hér eftir myndast kunna, í
einum anda að honum, sem af einberum kærleika til hinnar syndugu
og sorgum hlöðnu kynslóðar mannanna gekk í kvalafullan dauða
á krossinum á Golgata, hans, sem enn og til heimsins enda biðr í
himninum fyrir hverri einstakri sál hér niðri, og er þó öllum ávallt
nálægr með náð síns heilaga anda til þess að leiða hina tvístruðu og
fráviiltu sauði víðsvegar um eyðimörk dauðans og syndarinnar heim
til hins himneska sauðahúss. „Án mín megnið þér ekkert“ — segir
þessi sami guðdómlegi frelsari. Svo snúum vér oss þá frá eigin
vanmætti vorum og veikleika, vorri eigin fátœkt og allsleysi, og fest-
um með tilliti til hins litla kirkjufélags vors, sem vér nú ætlum að
fara að vinna fyrir, hvílanda eins og ómálga barn í vöggu sinni, að
eins augu trúar vorrar og vonar á honum, sem forðum bað fyrir
öllum kristilegum félagskap á þeirri nótt, sem hann var svikinn, og
enn — eins og vér vitum — biðr fyrir oss og börnum vorum.
Biðjum hann að blessa oss, blessa vinnu vora á þessum fundi, blessa
hið andlega barn, sem oss er fœtt, blessa allt þess ókomna líf, starf
og stríð, blessa það svo, að það verði ávallt undir hans hendi, verði,
enn þótt lítið og jafnvel auðvirðilegt fyrir heiminum, mikið í guðs
augum, vaxi og styrkist i anda, þótt það alla æfi eigi að stríða í
evðimörku.
Séra Guttormr Guttormsson hefir í síðustu tíð þjónað Swan
River söfnuði; séra Hjörtr R Leó hefir á sömu tíð rekið trúboð við
Grunnavatn og víðar í því nágrenni; hr. Carl J. Ólson hefir nokkuð
lengr þjónað Lundar-söfnuði.