Sameiningin - 01.05.1912, Síða 8

72
í einu er lyft upp kyndli að kyndlinum loganda og kveikt
á, og svo er kveikt á hverjum kyndlinum á fœtr öðrum,
unz kirkjan öll, sem fyrir skömmu var á valdi myrkrsins
og þagnarinnar, Ijómar af liundruðum logandi blysa og
ómar af fagnaðar-látum; því frá öllum mönnum kveðr
við kallið: „Kristr er upprisinn! Kristr er upprisinn!
Drottinn er sannarlega upprisinn!“ Svo ganga allir
út-úr kirkjunni með kyndla sína logandi, hlaupa með þá
út-um stræti borgarinnar og út-á þjóðvegu, og kveikja á
kyndli hvers manns, sem þeir mœta og kyndli er búinn,
unz borgin og hverfin í kring ljóma af ljósum, sem öll
eiga upptök sín hjá hinni tómu gröf hans, er dó og var
grafinn, en uppreis aftr á þriðja degi, drottins vors og
frelsara Jesú Krists.
Siðr þessi er eflaust gamall. En sannleikrinn, sem
hann á að sýna, er bæði gamall og nýr. Þótt tímarnir
breytist og vér með þeim, og nýir siðir taki við af göml-
um, þá er og verðr sannleikrinn sá óbreytilegr um aldir
meðan heimr stendr, að ljós eilífs lífs og eilífs fagnaðar
strevmir út-frá hinni tómu gröf Jesú Krists eða frá
liinni Mkamlegu upprisu hans. — Við aðra upprisu hans
kannast ekki nýja testamentið.
Hjá hinni tómu gröf kviknaði á trúar-kyndlum fyrstu
lærisveina Jesú. Fyrir trúna á hann upprisinn áttu
þeir Ijós eilífs lífs í sér og logandi kyndla að bera út-um
stræti og þjóðvegu til þess að kveikja ljós í borgum og
býlum, í höllum og hrevsum, hjá konungum og kotung-
um.
Kyndillinn stóri og logandi, sem þeir hafa gefið
heiminum og upprisu-ljósið ljómar af, er nýja testa-
mentið allt. Það kveikir á ljóslausum „kyndlum“ mann-
anna, þörf þeirra á ljósi eilífa lífsins og þrá þeirra eftir
því, þegar þeir f einlægni hjarta síns leita Ijóssins og
ljúka upp fyrir því.
Án Jesii Krists. mannsins sonar og guðs sonar. sem
dó fyrir syndir vorar og uppreis oss til eilífs lífs, einsog
n. test. málar hann upp fyrir oss og boðar hann, erum
vér mennirnir í myrkri og berum Ijóslausa „kvndlaí£,
þrátt fyrir alla upplýsing vora aðra, sem vér miklumst