Sameiningin - 01.07.1912, Blaðsíða 29

i57
tók viS þeim úr hendi hans, og svo sagSi hann enn fremr:
‘Nú hefir þú lyklana og uppdrættina. Farðu nú tafarlaust
burt og kynntu þér vel fyrirkomulagiö allt. Lítt’ i inn-í
hvern klefa og gættu aS, hvernig þar er um allt búiö.
Hvenær sem eitthvaS þarf aS gjöra til þess aS fangarnir
ekki sleppi, þá Íáttu gjöra þaS eftir því, sem þú hefir bezt
vit á; því eg em einn yfir þig settr, enginn annar.’
„Fg kvaddi hann og sneri mér viS til aS ganga burt.
En þá kallaSi hann mig aftr og sagSi: ‘Eg gleymdi nokkru.
FáSu mér uppdráttinn af klefunum, semi eru neSan jarSar.’
Eg fékk honum hann, og hann breiddi hann út-á borSiS.
‘Heyröu, Gesíus!’ — sagSi hann. ‘Gættu aS þessum klefa.’
Hann lagSi fingrinn á klefann, sem merktr var meS tölunni
V. ‘Þrír menn eru þar í haldi, vandræSamenn, sem á ein-
hvern hátt komust aS leyndarmáli nokkru, er snertir ríkiS,
og taka út hegning fyrir þá forvitni sína, sem’ — hann leit
til mín mjög harSneskjulega — ‘í þeim efnum er verri en
nokkur glœpr. Þeir eru því blindir og tungulausir og eiga
aS vera þar æfilangt. Þeir eiga ekkert aS fá nema mat
og drykk, sem rétta skal, til þeirra um smugu eina, sem þú
munt finna í veggnum, meS renniloki fyrir. HeyrirSu,
hvaS eg segi, Gesíus?’ — Eg svaraSi honum uppá spurning
hans. — ‘Vel og gott’ — mælti hann. ‘Og enn eitt, sem, þú
mátt ekki gleyma, annars’—hann leit á mig ógnanda augna-
ráSi—; ‘dyr þess klefa—klefans V í fangelsinu neSan jarS-
ar—þessa klefa’ — og hann lagSi fingrinn á blaSiS, þarsem
sá sérstaki fangaklefi var markaSr, til þess aS festa mér
þjetta sem bezt í minni — ‘má aldrei opna, Gesíus! fyrir
neina sök, hvorki til þess aS hlevpa neinum þaSan út né
láta neinn þar inn, ekki heldr þig sjálfan.’ ‘En ef þeir
deyja?’ — spurSi eg. ‘Ef þeir deyja’ — sagSi hann, —
‘þá á klefinn aS vera gröf þeirra. Þeir voru látnir þar inn
til þess aS deyja og týnast. Klefinn er gagntekinn af lík-
iþrár-sóttnæmi. SkilrSu þaS ?’ — AS svo mæltu lét hann
mig fara.“
Gesíus þagnaSi, en upp-úr brjóstvasa kyrtils síns dró
hann þrjú bókfells-blöS, sem öll voru mjög gulnuS af elli
og því, hve oft þau höfSu veriS handleikin. Eitt þeirra
tók hann fram, breiddi þaS á borSiS fyrir framan tríbúninn
og sagSi blátt áfram:
„Þetta eru fangaklefarnir neSan jarSar.“
Allir, sem viS voru staddir, litu á uppdráttinn.
Gangr j
|~V~|~IV~|~ III ~|~II~1 I~ j
„Þetta er, herra tríbún ! nákvæmlega einsog þaS kom ^