Litli Bergþór - 01.03.2007, Blaðsíða 17

naktri konu að spinna segir máltækið. Þegar Fabian
hafði talið okkur trú um að klósettaðstaðan, sem víða
var ekki upp á marga fiska, væri miklu hreinlegri
hinum megin þá gáfu þeir hraustustu sig og brugðu sér
yfir. Fabian vissi að sjálfsögðu hvað hann var að segja
og sáum við ekki eftir einni mínútu í þessari „glæfra-
ferð“, enda óvíða hægt að skoða fossa ofanfrá.
Eftir tveggja daga dvöl á svæðinu var haldið heim á
leið til Quito. Á leiðinni var víða stoppað og eins og
Það gat verið gaman hjá innfæddum þegar íslendingamir gáfu
þjórfé.
venjulega fékk Fabian okkur til að prufa ýmislegt
óhefðbundið. Það vakti forvitni okkar að víða var verið
steikja mat við veginn til að selja ferðamönnum. Það
varð að samkomulagi að stoppa á einum slíkum stað
og skoða þessi mál betur. Þegar í ljós kom að verið var
að steikja naggrísi á teini, var ákveðið að fórna mér í
málið enda hvort eð er kominn með magakveisu. Þetta
reyndist dýrindis matur og að sjálfsögðu smökkuðu
flestir á kræsingunum, Fabian til ómældrar ánægju.
Á leiðum okkar um hásléttuna fór ekki framhjá
okkur að mikil garðyrkja var á svæðinu. Síðasta stopp-
ið okkar var í garðyrkjustöð, sem ræktar rósir til
afskurðar. Fyrirfram héldum við að ekki væri um
þróaða starfssemi að ræða en annað kom í ljós.
Garðyrkjustöðin sem var „aðeins um 100 þús. fer-
metrar“ reyndist vera mjög tæknivædd og fagleg
þekking á háu stigi. I ljós kom að á 15 árum hefur
Ekvador tekist að vinna sig frá grunni upp í þriðja
sætið á heimslistanum í rósaframleiðslu. Öll fram-
leiðslan fer til útflutnings, mestmegnis á Evrópu og
B andaríkj amarkað.
Það var tregablandin stund þegar við kvöddum
Fabian sem gert hafði síðustu vikuna að hreinu
ævintýri í fjöllum Ekvador.
Aftur í Quito og heim á leið
Síðasti dagurinn í Quito var frjáls og fóru flestir í
ferð á Otavalo indíánamarkaðinn, skammt utan við
borgina, en við blómaframleiðendumir vorum svo
heppin að Stóra Suður-Ameríska blómasýningin var í
Quito þessa vikuna, þar sem flestir stærri blómafram-
leiðendur í Suður-Ameríku sýndu afurðir sínar. Þar
vorum við endanlega sannfærð um að meðalstærð
blómastöðva í Ekvador er á milli 100-200 þúsund fer-
metrar og gæði framleiðslunnar á við það besta sem
gerist í heiminum.
Kvöldið var notað til að pakka niður allt of miklum
farangri. Ymislegt hafði bæst við á ferðum okkar eins
og gengur og ekki laust við að við óskuðum þess að
töskurnar, sem týndust í upphafi ferðar, hefðu aldrei
komið í leitirnar.
Morguninn eftir var lagt snemma af stað í 14. flugið
af alls 17 sem við flugum í ferðalaginu. Löngu og
frábæru ferðalagi var að ljúka, ferðalagi sem verið
hafði í undirbúningi í tvö ár og vakið miklar væntingar
hjá okkur.
Alsæl og örþreytt lentum við síðan í London 24
dögum eftir brottför.
Hrein upplifun eins og okkur hafði verið lofað.
Hugleiðingar
Það var eftirtektarvert hve mikill metnaður er lagður
í móttöku ferðamanna í Ekvador, hvort sem er á
meginlandinu eða á Galapagoseyjum. Áhersla á
óspillta náttúruna virðist vera grunnurinn að allri
ferðaþjónustu á áðurnefndum svæðum.
Allir fararstjóramir í frumskóginum og á eyjunum,
voru ekki aðeins menntaðir fararstjórar, heldur einnig
með menntun í einhverskonar náttúruvísindum og
kunnu svo sannarlega að uppfræða okkur á áhuga-
verðan hátt.
Þó sumar þjóðir í Suður-Ameríku séu að mala gull á
olíuframleiðslu, var ekki til umræðu að nýta mikil
olíuauðæfi, sem fyrirfinnast undir frumskóginum á
þeim svæðum sem við ferðuðumst á.
Ekki er laust við að skoðun margra í hópnum hafi
þroskast varðandi umgengni við óspillta náttúruna.
Ömggt er að á ferðum okkar um íslenska náttúm í
framtíðinni munum við hugsa til fararstjóra okkar og
ekki síst indíánanna og þeirrar djúpu virðingar, sem
þeir báru fyrir þeim verðmætum sem þeim var falið
að gæta fyrir komandi kynslóðir.
Sveinn A. Sæland
Formaður Búnaðarfélagsins, Óttar Bragi Þráinsson í
Miklaholti afhendir Ásborgu Amþórsdóttur á Lambaflöt
afrekshom Búnaðarfélagsins.
17 Litli Bergþór