blaðið - 26.11.2005, Blaðsíða 24

24 I BÆKUR
LAUGARDAGUR 26. NÓVEMBER 2005 bla6Í6
Steinarnir tala er bók um hina gríðarlega vinsœlu hljómsveit Rol-
ling Stones sem bókaforlagið Sögur útgáfa gefur út. Charlie Watts,
Dora Loewenstein og Philip Dodd unnu bókina upp úr nýjum og
ítarlegum viðtölum. Blaðið birtir brot úr bókinni sem kemur út 2.
desember.
„Miðaldrakreppa"
Ég skipulegg aldrei neitt og þar
liggur sennilega mesti munur-
inn á okkur Mick. Hann verður
alltaf að vita hvað hann á fyrir
höndum daginn eftir, en ég er
alveg sæll með að vakna bara
inn í nýjan dag og taka þvi sem
að höndum ber.
MICK ER ROKKIÐ, ÉG ER
RÓLIÐ!
Keith Richards
RONNIE: Dirty Work-tímabilið
var það erfiðasta á allri vegferð
hljómsveitarinnar. Það er hægt að
sjá það á því að ég á fjögur lög á
plötunni og því á hreinu að laga-
maskína þeirra Keith og Mick
var ekki að virka sem skyldi. Sam-
bandið á milli þeirra versnaði stöð-
ugt, sérstaklega þegar við vorum
að taka plötuna upp. Þetta náði
hámarki á þessum tíma og það var
ekki fyrr en að Jagger/Richards
vélin byrjaði aftur að mala með
eðlilegum hætti að maður vissi að
þetta fley var komið aftur á réttan
kjöl. í millitíðinni var ég alltaf til-
búinn að stökkva til og veita þá að-
stoð sem þurfti. Ég á alltaf helling
af lögum í pokahorninu.
Á Undercover var ég meira og
minna undir stjórn Mick, hann
kom með hálfkaraðar hugmyndir
af lögum og við unnum svo úr
þeim. Á Dirty Work var þetta allt
öðru vísi. Við Keith vorum þar
mjög nánir. Þótt þetta tímabil
hafi verið bandinu erfitt reyndist
það æðislegt fyrir okkur Keith. Á
þessum tíma gekk ég að eiga Jo
og Keith var annar svaramanna
minna. Charlie var hinn. Ég var
með hús á leigu í Chiswick, þar
sem var að finna píanó og gítar
og við Keith eyddum löngum
stundum þar og unnum að lög-
unum á Dirty Work, hönnuðum
form þeirra og lögðum niður riffin.
Steve Lillywhite, sem hafði fram
að þessu unnið með Peter Gabriel,
U2 og Simple Minds, kom við sögu
á þessari plötu sem aðstoðarupp-
tökustjóri. Það var Mick sem kom
því í kring, enda hefur hann alltaf
FEGURÐ
verið á útkikki eftir nýjum upp-
tökustjórum og nýjum straumum
til að laga bandið að, allt eftir því
hvaða áratugur er í gangi. Hann
ákvað að notast við Steve og það
reyndist farsælt. Keith mætti í
stúdíóið og spurði: „Jæja, hvern er
Mick búinn að fá í þetta sinn? Það
er eins gott að hann sé í lagi.“ Þetta
gerði það að verkum að atvinnu-
viðtalið, hérna vantar mig eigin-
lega skárra orð, var Steve mjög
erfitt, þvi hann þurfti að
komast yfir ýmsar hindr-
anir sem Keith lagði
fyrir hann. Keith
spurði stöðugt: „Á
þessi gaur eftir að
standast prófið?“
Steve slapp í
gegn og hann
og konan hans,
Kirsty Mac-
Coll, sem er
indæl kona,
urðu mjög
góðir vinir
okkar á sama
hátt og Don
Was hafði orðið.
Ég held að
Keith hafi að
lokum tekið hatt
sinn ofan fyrir Mick
fyrir að hafa fengið
Steve til starfa og Steve er
enn góður vinur okkar, þótt
svo undarlega hátti til að við
höfum aldrei notað hann aftur.
CHARLIE: Á þessum tíma var ég
sjálfur í algjöru klandri og því fór
þessi rimma á milli Mick og Keith
alveg framhjá mér, sem og óviss
framtíð hljómsveitarinnar. Ég var
helvíti illa á mig kominn, dópaði
og drakk eins og skepna. Ekki veit
ég hvað varð til þess að ég tók upp
á þessu svona seint á lífsleiðinni.
Reyndar fannst Keith þetta allt of
snemmt! Þegar ég horfi til baka
finnst mér sem þetta hafi verið
einhver miðaldrakreppa. Ég hafði
aldrei verið í hörðu efnum áður en
á þessum tímapunkti í lífinu hugs-
aði ég bara: „Andskotinn hafi það,
nú ætla ég að taka þetta út.“ Og
ég varð fullkomlega ábyrgðarlaus.
Það sem hræddi mig mest var að ég
breyttist í allt annan persónuleika
við þetta, allt annann karakter en
fólk hafði þekkt þessi tuttugu ár.
Sumir geta alveg höndlað þetta
en þetta reyndist mér skeinuhætt,
því ég er greinilega einn af þeim
sem geta
KEA jólaskyr
HREYSTI
HOLLUSTA
auð- veld-
lega drepið sig á þessu. Ég hef bara
ekki upplagið í þetta. Þetta tíma-
bil varaði í svona tvö ár, en bæði
ég og fjölskylda mín vorum langan
tíma að ná okkur eftir þetta.
KEITH: Charlie er mjög vöðva-
sterkur og maður vill ekki verða
fyrir hnefa nokkurs trommara.
Hann kýldi Mick þvert yfir borð-
stofuborð í Amsterdam eitt sinn
á þessum tíma. Við Mick höfðum
verið á djamminu og ég hafði
lánað honum jakkann sem ég gifti
mig í. Mick varð drullufullur og
þegar það gerist verður hann mjög
Teg 2001
106.000,- stgr.
Teg 299/6
19.600,- stgr.
Teg 704
79.100,- stgr.
Teg 43
Teg 44
Teg 287
21.400.- stgr. 10.500,- stgr. 9.400,- stgr.
Skúpar, stóhY, kommóður,sófaborö..
alltfullt afhúsgögnum
Rococo stólar margir litir T __
Teg 2064 frá kr. 24.900,- stgr. Teg 544 25-900-' st9L
□ □□□□□
HÚSGAGNAVERSLUN
REYKJAVÍKORVEQI 66 HAFNARFIRÐI SlMI 565 4100
slappur. Við fórum aftur heim
á hótelið og Mick þurfti
eitthvað að ná tali af
Charlie. Hann hringdi
í hann á herbergið
og sagði eitthvað í
líkingu við: „Hvar
er trommarinn
minn?“
CHARLIE: Þetta
fór í pirrurnar á
mér og ég rauk
því upp stigann
og sagði honum
að láta sér ekki
slíkt aftur um
munn fara.
KEITH: Það var
bankað á dyrnar og
þarna stóð Charlie
Watts, uppáklæddur
í Savile Row-jakkaföt
og með bindi, hárið vel
greitt, nýrakaður og með
kölnarvatn. Hann gekk í átt-
ina að Mick, læsti hramminum
í hann og sagði: „Kallaðu mig
aldrei aftur trommarann þinn,“
og bang. Það var stór silfurbakki
á borðinu með reyktum laxi. Allt
í einu lá Mick á silfurbakkanum
sem þaut af stað eftir borðinu og
í átt að glugganum sem var gal-
opinn. Þar sem ég sat þarna og
horfði á Mick hugsaði ég með mér
að best væri bara að leyfa honum
að fara alla leið, en svo mundi ég
að hann var í giftingarjakkanum
mínum og greip í hann!
CHARLIE: Skilaboðin eru þessi,
ekki pirra mig. Ég er síður en svo
eitthvað stoltur af þessu og ef ég
hefði ekki verið búinn að djúsa
stíft hefði þetta ekki gerst.
RONNIE: Þrátt fyrir alla þessa
erfiðleika hjá bandinu í kringum
Dirty Work áttum við samt dýr-
mætar stundir, eins og þegar við
fengum Bobby Womack og Don
Covey til að syngja með í „Harlem
Shuffle". Stones hafði tekið upp
eigin útgáfu af lagi Don Covey,
„Mercy Mercy“ í Chess-hljóðverinu
árið 1964 og Bobby hafði, auk þess
að vera frábær söngvari, verið í
hljómsveitinni Valentinos þegar
Stones hljóðrituðu lagið hans „It’s
All Over Now“, en það var einmitt
fyrsta lagið með Stones sem sló
í gegn. f þessu lagi vildum við
votta þessum mönnum virðingu
okkar. Ég fékk sérstaklega mikið
út úr þessu, því báðir höfðu þessir
menn reynst mér afar vel. Bobby
hafði unnið með mér að sólóplöt-
unum mínum og mér fannst það
vera persónulegt afrek að hafa átt
þátt í því að fá þá til samstarfs, en
að hluta til var það ég sem kom
þessu í kring og að hluta til Mick,
sem samþykkti að fá þá til starfa.
Það er eins og samstaða hafi ríkt
um að velja „Harlem Shuffle“. Við
höfum alltaf verið mjög hrifnir
af því lagi og þegar einhver stakk
upp á því að taka það, undum
við okkur bara beint í það án
málalenginga.
Bobby og Don settu einhvern lít-
inn galdur í lagið með allri þeirri
sögu sem raddir þeirra búa yfir.
Það er dálítill Don Covay í rödd-
inni hjá Mick, ekki það að hann
sé eitthvað meðvitaður um það,
sennilega heyrum við hinir það
miklu betur en hann sjálfur. Það
er eins og barkakýli þeirra séu
svipuð smíði, röddin hefur sams-
konar lit. Bobby hefur alltaf haft
svo fallega rödd og það hjálpar
við að lyfta laginu upp í hæðir
og mig minnir að hann hafi líka
gefið Mick góð ráð fyrir önnur lög
á Dirty Work, til dæmis „Back To
Zero“, „Winning Ugly“ og „One
Hit“ ásamt „Harlem Shuffle". Mick
hafði spurt mig hvort ég héldi að
Bob myndi vilja hjálpa sér og ég
svaraði, „Hann er boðinn og bú-
inn.“ I laginu „Too Rude“ fékk ég
að spila á trommurnar. Charlie var
seinn fyrir í stúdíóið og þá heyrð-
ist í Keith: „Allt í lagi, þú verður
á trommunum, Ronnie.“ Ég hef
alltaf fílað vel að spila á trommur
og því settist ég við settið og var
búinn að spila klukkutímum
saman
þegar Charlie mætti loksins. Ég
hætti að spila og sagði: „Hérna
eru kjuðarnir þínir, Charlie,“ en
hann bara: „Nei nei, leyfðu mér
heldur að fylgjast með þér spila.“
Og við renndum því í nokkrar
tökur í viðbót af laginu. Hann
stóð fyrir aftan mig í tökunni sem
endaði á plötunni. Ég spurði hann
hvort hann væri viss um að láta
þetta fara og þá sagði hann: „Mér
fannst þetta flott hjá þér. Ég gæti
aldrei spilað svona.“ Trommuleik-
urinn er mjög kraftmikill í þessu
lagi og sándar eins og Solomon
Burke hafi setið við settið. Ég er í
alvöru svaka stoltur af þessu.“ ■