blaðið - 29.07.2006, Blaðsíða 8

blaði
Útgáfufélag: Árogdagurehf.
Stjórnarformaður: Sigurður G. Guðjónsson
Ritstjóri: Sigurjón M. Egilsson
Ritstjórnarfulltrúi: Janus Sigurjónsson
Standa saman
Hversu oft koma fram fréttir um að opinberir sjóðir hafi verið notaðir
til að draga úr eða koma í veg fyrir áfall einhverra fárra, oftast vina þeirra
sem ráða? í Blaðinu var frétt þar sem Nýsköpunarsjóður atvinnulífins lét
35 milljónir í fyrirtæki sem stefndi ákveðið í þrot, samt var ákveðið að
fórna miklum peningum frá sjóðnum í fyrirfram dauðadæmt fyrirbæri.
Það fór sem flesta grunaði, reksturinn stöðvaðist, eignir og peningar
urðu að engu. Nýsköpunarsjóður sat eftir með iðnaðarhús, sem af góðum
mönnum var metið á sextíu milljónir króna í opinberum bókum en eftir
margar tilraunir og mikla þrautargöngu fannst kaupandi. Hann var tilbú-
inn að borga 100 þúsund krónur fyrir bygginguna, byggingu sem metin
var á sextíu milljónir. 100 þúsund krónurnar runnu til Nýsköpunasjóðs,
nánast sem háð. Tapið minnkaði um þessar 100 þúsund krónur.
„Nýsköpun er þeim ósköpum gædd að stundum tapar maður og græðir
stundum,“ sagði fjármálastjóri Nýsköpunarsjóðs um fjárfestinguna í
dauðadæmda fiskeldinu í Skagafirði. Hann sá ljósið. Hann sagðist dauðfeg-
inn að losnað við húsið, þó ekki hafi fengist nema 100 þúsund krónur fyrir
það, enda hafi löng þrautarganga verið að baki þar sem kaupendur fundust
ekki lengi vel og auk þess hafi byggingin kallað á viðhald.
Þetta er ekki versta tilfellið og fjarri því það dýrasta. Það sem er merki-
legt við þetta allt er að það er öll virðist standa á sama, forsvarmönnum
Nýsköpunarsjóðs er bara létt og engin viðbrögð hafa komið annars staðar
frá. Reyndar hefur þingmaðurinn Magnús Þór Hafsteinsson látið málið til
sín taka og sagði í Blaðinu að ódýrara hefði verið að slátra seiðunum strax
en ala þau í sláturstærð. En sá var yfirlýstur tilgangur aðkomu Nýsköpun-
arsjóðs, að ala barraseiði í sláturstærð. Peningana, sem notaðir voru, fékk
Nýsköpunarsjóður við sölu á Steinullarverksmiðjunni á Sauðárkróki og
þeir áttu eflaust að fara til að efla atvinnulífið eftir að verskmiðjan lokaði.
Svo fór ekki.
Ekkert benti til annars en að um glórulausa fjárfestingu með opinbert fé
hafi verið að ræða. Sagan endurtekur í sífellu og aftur og aftur er opinbert
fé notað með þessum hætti.
Fyrir ekkert svo mörgum árum voru til svokallaðir skussasjóðir. Þeir
voru aflagðir og lofað var að sértækar aðgerðir heyrðu sögunni til. Þrátt
fyrir fyrirheit og fagurgala endurtekur sagan sig. Grunur er um að ástæðu-
laust með öllu hafi verið að freista þess að rétta fiskeldisfyrirtækið í Skaga-
firði við, það hafi bara verið gert til að lina þjáningar í skamman tíma
og án þess að ætlast til að þess að Nýsköpunarsjóður fengi nokkru sinni
til baka það sem lagt var til. Þessi sami sjóður hafði ekki í langan tíma
getað lagt nýsköpun lið þar sem peningarnir voru búnir, höfðu verið not-
aðir í ýmis verkefni, vonandi happadrýgri en barrabjörgunin í Skagafirði.
Að lokum snýst samfélagið okkar svo oft um það sama, að standa saman,
einkum á kostnað annarra.
Sigurjón M. Egilsson
Auglýsingastjóri: Steinn Kéri Ragnarsson Ritstjórn & auglýsingar: Hádegismóum 2,110 Reykjavík
Aðalsr'mi: 510 3700 Símbréf á fréttadeild: 510 3701 Símbréf á auglýsingadeild: 510 3711
Netföng: bladid@bladid.net, frettir@bladid.net, auglysingar@bladid.net
Prentun: Prentsmiðja Morgunblaðsins Oreifing: (slandspóstur
8 I iLIT
LAUGARDAGUR 29. JÚLÍ 2006 blaðiö
HelmíM&íN aF hvf VW
í rvro. en nf kvf Sest 4
>án fí> >ll ÆrLAR w HALpA fruM
}& -EYpfl r MKtí ÓttYKG
KÍKjSÚTGJoLDsVtL ég mmma
>rG A fiQ FRt >i/ seM
r£T 'fi TÍLAMPÆX.Í
okKak. rN
eKK« ofu&ti
Þegar ég viðurkenndiVinstri-græna
Forsíða Séð og heyrt æpti á mig
að auðjöfur nokkur hefði keypt 50
milljóna króna íbúð handa unglings-
dóttur sinni. Ja, kannski kostaði
hún bara 30 milljónir. Manneskja
eins og ég man ekki svona tölur. Eg
þarf nefnilega aldrei að telja millj-
ónir. Stundum veit ég ekki hvort það
er lán eða ólán. Á forsíðu Hér og nú
sá ég að annar auðjöfur hafði keypt
jörð úti á landi fyrir stjarnfræðilega
upphæð. Þetta eru forsíðufréttir
sem eiga víst að fylla mann aðdáun
á peningamönnum en valda fyrst og
fremst þreytu hjá fólki eins og mér
sem finnst að peningamenn eigi
ekki að halda opinbera sýningu á
auði sínum. Það er eitthvað svo auð-
virðilegt við fólk sem lítur á það sem
sérstakt hlutverk í lífinu að safna
peningum. En nú er ég sennilega að
hugsa eins og kommúnisti.
Eg sneri mér að Svandísi Svavars-
dóttur sem stóð fyrir aftan mig i
röðinni í Nóatúni og sagði: „Svan-
dís, þegar ég sé forsíður eins og
þessar þá hugsa ég með mér að það
sé nauðsynlegt að Vinstri-grænir
séu til.“ Svandís, sem er ábyrgur
og meðvitaður stjórnmálamaður,
sagði: „Kolbrún, það er alltaf þörf á
Vinstri-grænum!“
Örlæti í garð VG
Ég kann vel við Svandísi. Hún
lítur alltaf út eins og hún vilji koma
miklu í verk. En þar sem við Svan-
dís erum ósammála um flesta hluti
vona ég að henni takist það ekki.
Samt kann ég vel við hana. Ég hef
enga þörf fyrir að umgangast fólk
sem er sammála mér. Mér finnst
hins vegar verra að slíkt fólk sé mjög
framkvæmdaglatt því það gerir allt
vitlaust að mínu mati.
Ég held að Svandís viti af litlu
dálæti mínu á Vinstri grænum en
hún virðist líta á það álit eins og
hver önnur skringilegheit. Stundum
hvarflar líka að mér að hún telji það
Kolbrún Bergþórsdóttir
sérstakt sérviskumerki að vera krati.
Samt látum við þetta aldrei trufla
okkur þegar við hittumst.
Ég kvaddi Svandísi og gekk út úr
Nóatúni. Ég nennti ekki að hugsa
um auðmenn Islands en velti því
fyrir mér hvort ég hefði ekki með
orðum mínum sýnt of mikið örlæti
í garð Vinstri-grænna. „Samt verð-
urðu nú að viðurkenna, Kolbrún, að
þetta er eini stjórnmálaflokkurinn
sem límir sig ekki upp við auðmenn
Islands," sagði ég við sjálfa mig og
kinkaði síðan kolli til að gefa sjálfri
mér til kynna að þarna væri ég sam-
mála minni innri rödd.
Óttinn við vöid
Skyndilega fann ég til vissrar
væntumþykju í garð Vinstri-
grænna. Mér hefur reyndar alltaf
gengið illa að skilja þann flokk. Ég
botna til dæmis ekkert í ótta flokks-
ins við völd því ég hef alltaf talið að
stjórnmálaflokkar og stjórnmála-
menn ættu einmitt að sækjast eftir
völdum. Vinstri grænir virðast hins
vegar kæra sig kollótta um völd. Þeir
hafa alla möguleika á að stökkva inn
í þá stöðu sem Framsóknarflokkur-
inn hefur í íslenskum stjórnmálum:
Að vera samstarfsflokkur. En það
er eins og þeir séu feimnir við það.
Kannski finnst þeim metnaðargirni
neikvæður eiginleiki og vilja því sýn-
ast tregir í taumi. Það verður til að
þeir missa af lestinni.
Stór hluti af sjálfsmynd Vinstri
grænna felst sennilega í því að vera
í andstöðu og horfa áhyggjuaugum
á þróun hins stórspillta og græðg-
isfulla kapítalíska samfélags. Það
hentar þeim betur að vera í hlutverki
áhorfandans sem mælir viðvörunar-
orðin sem fæstir hlusta á fremur en
að þurfa að slá af hugsjónum sínum
og vera í sífelldum málamiðlunum
og koma þannig aðeins broti af
markmiðum sínum í framkvæmd.
Kannski er bara ágætt að hafa þá
þarna í hliðarlínunni, þar sem þeir
horfa vökulum augum á leikinn
og hrista um leið höfuðið því þeim
líkar ekki það sem þeir sjá.
Höfundur er blaðamaður
Klippt & skorið
Afurbloggarinn Össur Skarphéð-
insson er kominn (sumarfrí á sjó-
ræningjaslóðum, að því er hann telur
líklegast. Hans góða
kona, dr. Árný Erla
Sveinbjörnsdóttir,
einsetti sér þó að þetta
yrði raunverulegt frí og
tók farsímann af Össuri. Á
» JMþ.. *1inn bógirm hefur hann
■ fengið að blogga lítið eitt
(ossur.hexia.net), sem er
vel til fundið því Össur er lipur penni og tekst
aldrei betur upp en í ferðasögum sínum. En fríið
virðist ekki hafa enst fullkomlega, því bæði Blað-
inu og Fréttablaðinu hefur tekist að ná sambandi
við hann suður á Mallorca. Dr. Árný brá sér sumsé
í búðir og á meðan fann Össur símann.
Sigurjón Þórðarson, alþingis-
maður frjálslyndra, stingur niður þenna I
Fréttablaðinu í gær og rekur þar margvís-
lega ógæfu, sem íslenska
þjóðin hefur ratað fyrir
tilstilli Sjálfstæðisflokks-
ins. Grein sinni lýkurSigur-
jón á ákalli: „Það er löngu
tímabært að skipta um
landsstjórn og veita Frjáls-
ly nda flokknum umboð til
þess að setja hagsmuni almennings í öndvegi."
Flóknari er nú ekki lausnin á þessu stjórnmálave-
seni og f raun óskiljanlegt að almenningur hafi
ekki áttað sig á því hvaða stjórnmálaf lokkur einn
setur hagsmuni hans í öndvegi. Já, hvers vegna
getur þjóðin ekki farið að þessum einföldu
tilmælum?
Steingrímur S. Ólafsson, sem
til skamms tíma var upplýsingafúlltrúi
Forsætisráðuneytisins, (og betur þektur
sem Denni) hefurloks-
insfengið langþráðan
draum uppfylltan, en
það er viðurkenning
Mannafnanefndar á
því að Sævarr með
tveimurerrumségott
og gilt. Klippari vill þó
enga sjensa taka og
mun áfram skrifa um Steingnm S. Ólafsson. Eða
kannski Steingrím S... Ólafsson.
andres.magnusson@bladid.net