blaðið - 04.08.2006, Blaðsíða 21

blaöið FðSTUDAGUR 4. ÁGÚST 2006
21
i
■
„Guð er þægilegt
alþjólegt þriggja stafa
orð sem allir skilja. Þess
vegna kýs ég að nota
það. Ég treysti Guði.
Það traust reynist mér
ákaflega mikilvægt í
þeim verkefnum sem ég
tek mér fyrir hendur."
sem er skotinn í mér má vinsamleg-
ast fara að gefa sig fram. Og nú er
þetta viðtal farið að hljóma eins og
risastór einkamálaauglýsing."
Manneskjan sem var ekki til
Hefurðu orðið fyrir miklutn sárs-
auka {ástarlífi?
„Já, þrisvar. Sama sagan endurtók
sig þrisvar. Ég varð skotinn í karl-
mönnum sem voru af erlendu bergi
brotnir, voru annaðhvort að flytja
frá íslandi eða áttu heima erlendis.
Þegar betur var að gáð þá var eng-
inn þeirra á lausu. Allir sögðu þeir
mér samt að þeir væru að fara að
hætta með kærastanum af því að
ég væri svo greindur, skemmtilegur
og sætur. Ég beið vongóður á hlið-
arlínunni. Á elleftu stundu kusu
þeir að halda áfram með gamla
kærastanum og ég var ekki lengur
inni í myndinni. Mér leið eins og
viðhaldinu hans JR í Dallas. JR fór
alltaf aftur til Sue Ellen. Þetta gerð-
ist slðast árið 1997 og þá varð ég svo
hræddur að ég hef ekki þorað að
vera skotinn í neinum síðan. Eftir
þriðju vonbrigðin í röð fór ég fyrst
að íhuga hvort þetta væri hræðileg
unni hans sláandi mikið og fer að
breyta þeim í hana.
Þegar ég horfði á þessa mynd í
þriðja sinn gerði ég mér grein fyrir
að Hitchcock hafði gert mynd um
mann sem var ástfanginn af konu
sem var ekki tiL Ég sagði við sjálfan
mig: „Bíddu Palli, hversu oft hefur
þú ekki orðið ástfanginn af karl-
mönnum sem eru ekki til nema
í draumum þínum og hversu oft
hefur þú ekki reynt að breyta karl-
mönnum í eitthvað sem þeir eru
ekki?“ Þessir þrír karlmenn sem ég
varð ástfanginn af voru í reynd ein
og sama manneskjan. Manneskja
sem var ekki til.
Ég fór að horfa á málið gagn-
rýnum augum og það hefði ég ekki
gert nema vegna þess að Guð var
orðinn vinur minn á sama tíma.
Bestu vinir mínir í dag eru Alfred
Hitchcock og Guð.
Ég trúi því að Guð hafi sent mér
þessa þrjá ástmenn sem verkefni.
Þegar upp var staðið snerist verk-
efnið um sjálfsvirðingu mína og
hvað ég vildi láta bjóða mér. Ég hef
tekið ákvörðun. Ég er tilbúinn að
taka áhættu og fara í fast samband
en þá geri ég þá kröfu að viðkom-
andi sé kominn út úr skápnum og sé
á lausu. Það sakar ekki ef hann býr á
höfuðborgarsvæðinu, hefur húmor
og kann að meta góða list. En heið-
arleikinn verður að vera til staðar.
Ef kærastinn minn treystir sér ekki
í heiðarleg samskipti vil ég frekar
vera einn.“
Og viltu að sambandið endist til
eilífðar?
„Ég geri ekki þá kröfu. Að krefjast
þess að eitthvað endist að eilífu er
dónaskapur og auk þess óraunhæft.
Guð urðum aftur vinir. Ég átti mína
barnatrú þegar ég var í sunnudaga
skólanum að syngja Áfram Krist-
menn krossmenn. Einhvers staðar
missti ég svo af Guði. Ég fylltist
hroka gagnvart honum. Þegar við
Guð urðum aftur vinir árið 2001
þá gerðist það á augnabliki. Ég var
á hótelherbergi í Berlín að horfa á
Larry King. Hann var að taka viðtal
við indverska heimspekinginn De-
epak Chopra sem var að kynna bók
sína How to Know God. Larry King
spyr hann: „Hvar er Guð?“ Chopra
segir: „Þegar jörð klofnar í tvennt í
jarðskjálfta, þegar rykkorn snúast í
geimnum á milljónföldum hraða og
búa til plánetu, þegar einfrumungur
skiptir sér í tvennt og verður að lífi
og þegar hugmynd kviknar í koll-
inum á manneskju - það er Guð“. Þá
kviknaði ljós í höfðinu á mér og ég
fann Guð. Hann er alls staðar. Hann
er allt.
Ég hef alla tíð verið þeirrar skoð-
unar að ég sé ekki einn í göngutúr á
jörðinni. Það er einhver máttur mér
æðri sem er framleiðandi þessarar
sýningar. Á unglingsárum mínum
þegar ég var í hvað mestum mótþróa
gegn Guði þá voru vegginir í her-
bergi mínu þaktir plakötum af kvik-
myndastjörnum og poppstjörnum.
Ég leit upp til þesa fólks og tilbað
það eins og guði. Ég umgekkst kær-
astana mína þrjá sömuleiðis eins
og guði og fór að gera sömu kröfur
til þeirra og Guðs en komst síðan
að því að þeir voru manneskjur og
hefðu aldrei getað staðið undir þeim
kröfum.
Guð er þægilegt alþjóðlegt
þriggja stafa orð sem allir skilja.
Þess vegna kýs ég að nota það. Ég
„Þessir þrír karlmenn sem ég
varð ástfanginn af voru í reynd
ein og samaínanneskjan.
Manneskja sem var ekki til.v'
tilviljun, eða hvort ég sjálfur væri
ábyrgur fyrir því hvernig fór.
Ég kveikti loksins á perunni þegar
ég sá meistaraverk Alfred Hitchcock
Vertigo. Ef til er hin fullkomna
kvikmynd þá er það Vertigo. Hún
opnaði augu mín fyrir því í hvaða
ástandi ég var hvað varðar ástina
og tilfinningalífið. James Stewárt
leikur í myndinni leynilögreglu sem
þjáist af lofthræðslu. Hann fær það
verkefni að elta konu og verður ást-
fanginn af henni en missir af henni
vegna lofthræðslu sinnar þegar hún
hleypur upp í kirkjuturn og stekkur
fram af honum, eða virðist stökkva
fram af honum.
Söguþráðurinn í þessari mynd
er flókinn en í stuttu máli er það
þannig að um miðja mynd gerir
Hitchcock okkur áhorfendum grein
fyrir því að konan sem Stewart elti
fékk það hlutverk að leika aðra konu
en allt var það hluti af áætlun sem
snerist um hið fullkomna morð.
Maðurinn sem Stewart leikur
verður andlegt úrhrak þegar hann
telur draumakonuna sína látna.
Hann missir vitið og fer af stað um
miðbik myndarinnar að leita uppi
aðrar konur sem líkjast draumakon-
Breytingar eru það eina sem maður
getur verið fullkomlega viss um í
þessu lífi. Það er áskrift að óham-
ingjusömu lifi að vilja ekki taka þátt
í breytingum.“
Langarþig til að eignast börn?
„Ekki núna. Ég er langyngstur af
sjö systkinum. Það kom í minn hlut
að passa öll barnabörnin sem komu
í fjölskylduna, skipta á þeim og fara
með þau í göngutúr. Ég hef fengið
þann skammt. Svo er það þannig
að plöturnar sem ég hef gert og verk-
efnin sem ég skilað af mér eru eins
og börnin mín. Verkefnin eru alveg
jafntímafrek og að eignast börn, al-
veg jafndýr og maður er alltaf tilbú-
inn að verja þau og það er ætíð jafn
gaman að sjá þau vaxa úr grasi og
öðlast eigið líf.“
Vináttan við Guð
Þú talar mjögopinskátt um sjálfan
þig og eigin tilfinningar. Áttu engin
leyndarmál?
„Jú, en ég ætla ekki að segja þér
þau.“
Segðirðu engumfrá þeim?
„Jú, Guði. Við Guð erum miklir
vinir. Við vorum það ekki alltaf en
það var óskaplega gott þegar við
(Mér finnst frábært
að vera hommi. Það er
skemmtilegt og fyndið
og á sama tíma kemur
það mér dæmalaust
mikið á óvart hvað
það er venjulegt að
vera hommi."
treysti Guði. Það traust reynist mér
ákaflega mikilvægt í þeim verk-
efnum sem ég tek mér fyrir hendur.
Ég á tvær uppáhaldsbænir. Önnur
er: „Guð, gerðu það sem þú vilt að
ég geri, segðu það sem þú vilt að ég
segi og ekki láta mig hindra þig“.
Hin er: „Guð, leyfðu mér að leyfa
mér að vera frábær". Þar með er ég
ekki að varpa allri ábyrgð á Guð
heldur þarf að vera virkur þátttak-
andi með honum. Hann er framleið-
andinn sem ég þarf að treysta en ég
skal sannarlega taka þátt í þessu
verkefni með honum og gera það
sem ég get.“
kolbrun@bladid.net