blaðið - 15.12.2006, Blaðsíða 30

blaðið - 15.12.2006, Blaðsíða 30
 H0L8RIGÐIOG HEILDARSYN rtUGSRÁOGJÖF IHEILBRIGOISÞJÓNUSTU ftfMjiitaf 09 Hattdfr Sjj. Gwðmunttsíon 151 a_cr n Kf <5‘ CQ O QX Starf félaqsráðgjafa er oft þvert á viðurkennaa fag- eða sérgreinaskiptingu innan heilbrigðisþjónustunnar og brúar oft þaS bil sem starfsmenn hennar gera sín á milli. Bókin endurspeglar þetta vel enda er hlutverk félagsráSgjafa í þjónustunni víðtækt og fjölbreytt. ■■■■■■■■■ Jón Oddsson Hjaltalín (1749-1835) var lengst af prestur í Saurbæ á Hvalfiarðar- strönd. Útgáfan sem hér birtist, á rjórum sögum frá hendi sr. Jóns, er úrval sagna- ritunar hans og varpar Ijósi á skáldsagna- gerÖ þessa tímabils í íslenskri bókmennta- sögu; engin þeirra hefur áSur verið prentuð. Ýmsar kenningar hafa verið uppi um eðli og orsök lestrarerfiSleika. Höfundar vilja með þessu riti draga saman niSurstöður helstu rannsókna um dyslexíu og varpa Ijósi á hugmyndir fræðimanna um les- Kömlun eins og þær birtast nú skömmu eftir aldamótin 2000. í bókinni er fjallað um erlendar hugmynda- stefnur á tímabilinu 1830-1918 og áhrif þeirra á Islendinga. Viðfangsefnin eru skoðuS í erlendu samhengi og í tengslum viS félagslegt baksviS. Gerð er grein fyrir mikilvæai einstakra stefna og kannaö hvernig þær fléttast saman 1** 8 3 Q HtJD ST2.CT 38^ MI M Sá nýi yfirsetukvennaskóli kom fyrst út í Danmörku árið 1725. Bókin er pýdd á íslensku 1749 og er fvrsta ritið um Ijós- móðurfræði hér á landi. Fjallað er um helstu atriði fæðingarhjálpar og helstu dyggðir sem prýða ættu yfirsetukonur. Ðragi Þorgrímur Olafsson sagnfræðingur bjó til prentunar og ritaði inngang. Bækur sem lifa! HASKOLAUTGAFAN www.haskolautgafan.hi.is ruu Ol UUUUI I MUVjl IIVUIUU I I 111 \ I U IIIU koma í verk ef maöur er alltaf aö. Thomas Jefferson 30 FÖSTUDAGUR 15. DESEMBER 2006 bla6iö kolbrun@bladid.net verio exiotirutgeinax Ljúfar frásagnir 0_Tiirmct ókaforlagið Útkall hef- ur endurútgefið tvær bækur eftir hinn geysi- vinsæla barnabóka- höfund Enid Blyton, Ævintýraeyjuna og Fimm í nýjum ævintýrum. Ævintýraeyjan kom út á sínum tíma í þýðingu Sigríðar Thorlacius og Kristmundur Bjarna- son þýddi Fimm í nýjum ævintýr- um. Helga Jónsdóttir íslenskufræð- ingur fór yfir þessar tvær þýðingar fyrir endurúgáfu þeirra. „Þýðing- arnar voru orðnar nokkuð stirðar sums staðar miðað við nútímaað- stæður. Ég hafði enga njörvaða stefnu við yfirferðina en reyndi að gæta þess að samtölin væru ekki yfirmáta hátíðleg. Samt reyndi ég ekki endilega að gera textann mjög auðveldan fyrir krakka, fannst mik- ilvægast að láta frásögnina renna vel,“ segir Helga. Helga Jónsdóttir „Þetta eru glettilega góðar bækur, sérstaklega miðað við það hvernig sumirhafa tatað um þær. “ Breytingar og virðingarleysi Enid Blyton er einn vinsælasti barnabókahöfundur allra tíma en hefur verið harðlega gagnrýnd og sökuð um kynþáttafordóma og aft- urhaldssöm viðhorf til hlutverka kynjanna. í Bretlandi hefur ýms- um atriðum í bókum hennar verið breytt í endurútgáfum til að koma til móts við nútímatíðar- anda. Ekki eru all- ir á eitt sáttir um þær breytingar. „Ég hafði við höndina nýlega enska útgáfu af Ævintýraeyjunni og þar kemur við sögu blökkumaður- inn Jói. I Ævintýra- eyjunni er nokkuð mikið gert úr útliti Jóa, til dæmis að það glampi á hvítar tenn- urnar í svörtu andlit- inu. Þetta er þurrkað út í nýju ensku útgáf- unni. Ég var ekkert að eiga við þetta, leyfði íslenska textanum að halda sér,“ segir Helga. „Mér finnst mjög hæpið að fikta við svona hluti. Ef menn bera litla virðingu fyrir verki höfundar réttlæta þeir breytingar á verkum hans með því að þær séu nauðsynlegar vegna breytts tíðaranda. Én þegar er ver- ið að göslast svona hugsunarlaust í verkum geta slíkar breytingar orðið mjög klaufa- legar og svo vaknar spurningin hvar eigi að hætta. Það felst ákveðið virðingarleysi í því að breyta texta rithöfundar og um leið er verið að flokka höfunda. Menn leyfa sér að breyta texta Enid Blyton en enginn færi að göslast í texta hjá fínni konu eins og til dæm- is Selmu Lagerlöf." Glettilega góðar bækur Þegar Helga er beðin álits á bókum Enid Blyton segir hún: „Þetta eru glettilega góðar bækur, sérstaklega miðað við það hvernig sumir hafa talað um þær. Þetta eru ósköp ljúfar frásagnir sem renna vel og það er þægilegt fyrir krakka að lesa bækurnar, þær henta til dæmis vel fyrir óþolin- móða krakka sem vilja vera fljótir að öllu. Spennan í bókunum hefst reyndar aldrei fyrr en einhvern tímann í miðri bók en samt er les- andanum haldið við efnið allt frá byrjun og það er vel af sér vikið. Svo er Blyton ansi flink að draga upp umhverfi. 1 Ævintýraeyjunni er til dæmis þessi afskekkti staður, Sæhamrar, með særoki og fugla- gargi og eldgamalt húsið er með hálfhrundum turni. Samskiptum barna við dýr er líka lýst afar fal- lega. Börnin virðast reyndar hafa afskaplega lítið af foreldrunum að segja, gjarnan send í heimavistar- skóla sem löng hefð er fyrir í Bret- landi. Svo verður eitthvað til þess að þau geta ekki farið heim til sín í leyfi. Þannig skapast auðvitað gott svigrúm fyrir ævintýrið. Þá má líka hafa í huga að bækurnar eru skrifaðar í og eftir seinna stríð, þegar algengt var að krakkar væru sendir úr rústum borganna í örygg- ið úti á landi. Þetta eru skemmtilegar bækur. Eldri dóttir mín las þær á sínum tíma af áfergju, og sagði einu sinni af mikilli tilfinningu: „Mér finnst Enid Blyton mjög góður rithöfund- ur“.“ Á hverfanda hveli frumsýnd menningarmolinn fJl Á þessum degi árið 1939 var stór- myndin Gone With the Wind (Á hverfanda hveli) frumsýnd í Atl- anta. Myndin, sem skartaði Clark Gable og Vivien Leigh í aðalhlut- verkum, sló öll aðsóknarmet. Hún var tilnefnd til fjölda Óskarsverð- launa og vann níu þar á meðal fyrir bestu mynd, besta handrit og bestu leikkonu í aðalhlutverki. Hattie McDaniel varð fyrsta blökkukonan til að hreppa Óskarinn sem besta kvenleikkona í aukahlutverki. Myndin var gerð eftir skáldsögu Margaret Mitchell sem kom út árið 1936 og hlaut Pulitzer-verðlaunin árið eftir. Á hverfanda hveli er ein vinsælasta bók allra tíma og selst enn í um 200.000 eintökum á ári. Mitchell, sem starfaði lengi sem blaðamaður, lést í bílslysi árið 1949, 48 ára gömul.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

blaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: blaðið
https://timarit.is/publication/941

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.