blaðið - 03.03.2007, Side 32

32 LAUGARDAGUR 3. MARS 2007
blaðið
Mér fannst
svolítið erf-
itt að taka
ákvörðun um
að hætta á Rík-
isútvarpinu
og mér leið
nánast eins og ég væri að slíta af mér
annan handlegginn. Svo hugsaði ég
með mér að ég yrði að halda áfram
að þróast, mér fannst ég vera orðin
hálfstöðnuð og var búin að vera með
sama þáttinn í mörg ár. Þegar ég
hætti að hugsa þegar ég var að vinna
og gat unnið blindandi þá hugsaði
ég með mér að ég yrði að fara að
gera eitthvað annað. Það var einmitt
á því tímabili sem Hlynur Sigurðs-
son, framleiðandi Fyrstu skrefanna,
hringdi í mig. Þar sem ég er gall-
harður RÚV-ari, sem eru vitanlega
bara trúarbrögð, sagði ég strax nei.
Hann hélt áfram að hringja í mig
og að lokum hugsaði ég með mér að
þetta væri eitthvað sem ég ætti að
gera. Útvarpið var á tímamótum og
mig var sjálfa farið að langa að gera
eitthvað annað enda er það vitan-
lega hlægilegt að ég sé 42 ára gömul
og hafi einungis unnið í unglinga-
vinnunni, eldhúsinu á Hrafnistu og
Ríkisútvarpinu."
Gaman að búa til útvarp
Þar sem faðir Sigurlaugar vann
hjá Ríkisútvarpinu minnist Sigur-
laug þess að hafa verið að skottast á
Skúlagötunni sem barn og fylgjast
með ævintýrunum þar. „Þetta var
yndislegt umhverfi til að vera í sem
barn, pabbi var þarna með skemmti-
þættina sína og ég kynntist fólki sem
var vinsælt á þessum tíma. Þetta
voru algjör forréttindi og ég var
harðákveðin í að verða útvarpskona.
Strax í fyrstu útsendingunni fann ég
að útvarpið átti við mig. Pabbi var
mjög góður kennari þegar ég var að
byrja, strangur og hundleiðinlegur
en kenndi mér mjög margt. Ég hef
gert margt og fjölbreytilegt innan
Ríkisútvarpsins en sennilega hafði
ég gott af því að kveðja útvarpið í bili.
Það hafa allir gott af því að breyta
til og ögra sjálfum sér. Ég held að ég
komi alltaf aftur enda er ég RÚV-ari
í hjarta. Ríkisútvarpið er ótrúlegt
útvarp. Þarna er fullt af fólki sem
vinnur vinnuna sína með hjartanu
og þess vegna helst fólk þarna. Það
er ekki hægt að hrópa húrra fyrir
laununum en við erum þar af því að
það er svo gaman að vinna þarna og
það er svo gaman að búa til útvarp.“
Tóku upp fæðingu
Fyrsti þáttur Fyrstu skrefanna var
sýndur á miðvikudagskvöldið og
Sigurlaug segist hafa verið með hnút
í maganum af stressi. „Ég var búin
að sjá þáttinn nokkrum sinnum og
vissi að þetta væri góður þáttur en
var samt órótt. Maður vill náttúr-
lega að fólki líki það sem maður
gerir. Ég var ánægð með þáttinn
og varð sérstaklega ánægð þegar
Hanna og Sara, viðmælendur mínir
í þættinum, sögðu að þær væru
mjög ánægðar líka. Fyrir mér var
mikilvægast að þær væru sáttar
því þær gefa mér leyfi til að taka
þátt í sínu lífi og sýndu mér algert
traust,“ segir Sigurlaug og bætir við
að áherslur þáttarins hafi breyst að-
eins frá fyrri seríu. „Það var með-
vituð ákvörðun hjá mér, Arnari
Þórissyni upptökustjóra og Hlyni
að breyta áherslunum. Okkur
langaði að einblína á persónur, að
fá að kynnast persónum og taka
til dæmis fyrstu skref ættleiddra
barna, fyrstu skref barna samkyn-
hneigðra og svo framvegis. Það er
því margt skemmtilegt framundan
og til dæmis tókum við upp fæð-
ingu. Það var það erfiðasta sem ég
hef beðið fólk um að gera því mér
fannst þetta svo mikil frekja en svo
fundum við yndislegt par sem vildi
taka þátt. Við vorum í 14 klukku-

Sigurlaug Margrét er að skipta um starfsvettvang eftir 20 ár
Ogra sj álf r i mér
Sigurlaug Margrét Jónasdóttir stendur á timamótum þessa dagana. Hún fæddist nánast
inn í Ríkisútvarpið þar sem faðir hennar, Jónas Jónasson, er einn þekktasti útvarpsmaður
landsins. Sjálf var hún alltaf harðákveðin að vinna í útvarpi. Eftir 20 ár í loftinu ákvað
hún að breyta til og tók að sér stjórn sjónvarpsþáttanna Fyrstu skrefin á Skjá einum.
Svanhvít Ljósbjörg Guðmundsdóttir tók Sigurlaugu tali í annríki hversdagsins hvar rætt
var um hvernig væri að vera RÚV-ari, barnauppeldi og ástina.
tíma með þeim og fylgdum þeim
í hverjum andardrætti, hverju
stresskasti og sársauka. Þetta var
algjörlega ótrúlegt og ég fann allt í
einu hvernig mér vöknaði um augu
meðan á fæðingunni stóð.“
Skemmtilegt fyrir framan
myndavélarnar
Það óx Sigurlaugu ekki í augum
að flytja sig úr útvarpi í sjónvarp
enda var hún sjónvarpsþula í tíu ár
auk þess sem hún hefur unnið fleiri
verkefni í sjónvarpi. „Mér hefur
alltaf þótt mjög skemmtilegt að
vera fyrir framan myndavélarnar.
Ég hefði alveg viljað gera meira
af því. Sumir halda kannski að ég
sé voða tilgerðarleg en mér finnst
myndavélarnar skemmtilegar. Ég
fæ ótrúlega góð viðbrögð frá fólki
þegar ég bið það um að opna sig
fyrir framan myndavélarnar. Ég er
í raun að biðja um að fá að kíkja í
sálina hjá fólki og vita hvernig því
líður sem er mikil áskorun. Þetta
hefur gengið mjög vel og allir taka
mér ótrúlega vel,“ segir Sigurlaug
sem hefur fleiri áhugamál en barna-
uppeldi. „Ég fékk fyrst áhuga á
mat þegar ég fluttist til Ítalíu, þá
kviknaði eitthvert bál hjá mér og
ég uppgötvaði hvað væri ótrúlega
gaman að elda, pæla í mat og að
sjálfsögðu að borða hann. Mér
finnst líka alveg ótrúlega gaman að
halda veislur og fá fólk í mat, það
er miklu skemmtilegra en að fara á
barinn. Draumurinn væri að gera
matreiðsluþætti í sjónvarpi," segir
Sigurlaug og hlær. „Það er nauðsyn-
legt að eiga drauma.“
Keyri um á mótorhjóli
Sigurlaug hefur næga reynslu af
barnauppeldi enda á hún þrjú börn
með manni sínum, Torfa R. Hjálm-
arssyni. „Ég er mikil móðir í mér
en ætlaði bara að eignast eitt barn.
Maðurinn minn hristi bara höfuðið
og vildi fá þrjú sem við svo gerðum.
Ég var 26 ára þegar ég eignaðist mitt
fyrsta barn. Það var allt skipulagt
og ég var ekki að flýta mér of mikið.
Það er ótrúlega skemmtilegt að vera
fjölskylda og það er fullt verkefni að
sinna henni. Við erum það heppin
að sextán ára sonur okkar keppir í
mótorkross. Á sumrin ferðast hann
um landið til að keppa og við förum
öll með honum. Maðurinn minn er
líka í mótorhjólunum en ég er sjálf
byrjandi. Bílskúrinn okkar er því
fullur af þessu drasli. Ég stefndi að
því í fyrrasumar að fara norður á
hjólinu og gerði það en maðurinn
minn hefur aldrei farið eins hægt
yfir,“ segir Sigurlaug og hlær.
Kærustupar í 27 ár
„Ég kynntist manninum mínum
í menntaskóla og við erum búin að
vera kærustupar í 27 ár. Mér finnst
það mjög fyndið og fáránlega há
tala. Það má segja að það hafi verið
ást við fyrstu sýn en ég tók mjög
fljótt eftir honum. Hann var alltaf
í einhverri blárri prjónaðri peysu
og mér fannst að hann þyrfti að fá
nýjan stílista sem hann og fékk. Við
pössum okkur alltaf á því að fara til
Parísar á hverju ári en við elskum
París. Við förum alltaf í janúar
þegar það er kalt og fáir túristar.
Við erum tvö ein í 4-5 daga og fyrir
okkur er það eins og að fara í mánuð
í burtu,“ segir Sigurlaug sem er enn
ástfangin. „Hamingjan fyrir mér er
þegar öll fjölskyldan er í jafnvægi
og allir eru glaðir. Þetta er kannski
voðaleg einföldun að segja en ég vil
að allir séu glaðir. Það skiptir miklu
að vera þolinmóður, jákvæður og
að kunna að njóta lífsins, ekki út
í öfgar heldur hreinlega að njóta
lífsins. Ég er mjög heppin og er að
gera hluti sem mér finnst gaman að
gera.“
svanhvit@bladid.net