Fréttablaðið - 13.11.2012, Blaðsíða 14

14 13. nóvember 2012 ÞRIÐJUDAGUR
Mér er sagt, að tæplega sex þúsund lesendur Frétta-
blaðsins hefðu skráð sig til stuðn-
ings við grein mína um sjálf-
hverfu kynslóðina – þegar síðast
var talið. Að þetta sé met. Slíkt
hafi ekki áður gerst. Þetta segir
mér það eitt, að ég er ekki einn
um að finnast nóg komið af þessu
sífellda sífri sjálfhverfu kynslóð-
arinnar um sjálfa sig.
Mér er líka sagt, að eitthvað
á áttunda tug bloggara af sjálf-
hverfu kynslóðinni hafi fundið
ástæðu til þess að tjá sig á vef
Vísis af sama tilefni. Sýnir hversu
sjálfhverfa kynslóðin er ávallt
reiðubúin til þess að tala um sjálfa
sig. Ég les yfirleitt ekki blogg.
Nenni því ekki. Mér er hins vegar
sagt, að meginumfjöllunarefni
bloggaranna sé annars vegar að
svipta eigi mig lífeyris réttindum
vegna skrifanna. Sjálfhverfa kyn-
slóðin vill sem sagt sýna mér í
tvo heimana. Hins vegar vill hún
að ég framkvæmi á sjálfum mér
líkam legar þjálfunarathafnir, sem
öllum lifandi verum er ómögu-
legt að gera. Svona eru blogg-
heimarnir. Þess vegna les ég þá
ekki. Hef fjarska lítið álit á þeim.
Má vera, að einhverjum hafi
fundist ég vera harðorður. Senni-
lega vegna þess að ég er búinn að
fá meira en nóg af stöðugu sífri
fólks, sem sér fátt annað en sjálft
sig.
Ég er enginn skjaldsveinn
Davíðs Oddssonar. Samt man ég
vel eftir ítrekuðum viðvörunum
hans til fólks og fyrirtækja um að
taka ekki lán í öðrum gjaldmiðli
en þeim, sem það hefði tekjur í.
Tók einhver mark á þeim ráð-
leggingum meðan fólk hélt að það
hagnaðist á því að taka slík lán?
Var það fyrr en fólk fór að tapa
á því að fylgja ekki ráðlegging-
unum sem upphófst umræða um
að slík lán væru ólögleg? Laug ég
því?
Ég sagði í greininni að sex tán
þúsund Íslendingar, flestir af
sjálfhverfu kynslóðinni, hefðu
verið komnir á vanskilaskrá fyrir
hrun vegna þess að þeir lifðu
langt um efni fram. Laug ég því?
Hreint ógrynni þátta í ljós-
vakamiðlunum – í Silfri Egils
og í Kastljósi – hafa fjallað um
skuldamál sjálfhverfu kynslóð-
arinnar. Um það að krafan sé að
aðrir borgi. Hversu margir þættir
hafa fjallað um vandamál fólksins
í Raufarhöfnum þessa lands sem
situr uppi eignalaust vegna þess
að einhverjir fáir einstak lingar
töldu sér hag í því að selja burtu
lífsbjörgina – og tóku með sér and-
virðið? Ég man ekki eftir neinum!
Lýg ég því?
Í öllu því ógrynni þátta um
vandamál sjálfhverfu kynslóð-
arinnar hefur þá nokkurn tíma
komið til umræðu sá skaði, sem
einstaklingar af þessari kynslóð
undir heitinu „þjónustufulltrúar“
ullu gömlu fólki með ítrekuðum
upphringingum þar sem hvatt var
til þess að gamla fólkið ráðstaf-
aði aleigu sinni til áhættusjóða í
vörslu annarra „útrásarvíkinga“
af sömu kynslóð sem síðan töpuðu
hverri einustu krónu nema þeim,
sem þeir komu undan í skattaskjól
fyrir sjálfa sig? Ég þekki margt
slíkt gamalt fólk sem tapaði ævi-
tekjunum á þennan hátt. Lýg ég
því?
Ég veit ekki betur en að stór
hópur fólks af sjálfhverfu kyn-
slóðinni sem nýtti sér foreldra,
vini og vandamenn til þess að
taka lán út á sínar eignir og ráð-
stafa þeim í þeirra þágu krefjist
þess nú að allsendis ókunnugt
fólk borgi skuldirnar við foreldra,
vini og vandamenn, sem það sjálft
telur sig ekki hafa efni á að borga.
Lýg ég því?
Sjálfhverfa kynslóðin myndar
þorra íslenskra kjósenda. Valdi
ekki þorri þessara kjósenda þá til
forystu fyrir þjóðina, sem einka-
væddu bankana, neituðu að sam-
þykkja að fjármunir mættu vera
í félagslegri eigu sem síðan rúst-
aði sparisjóðina og afléttu opin-
berum eftirlitsskyldum með
fólki og fyrir tækjum vegna þess
„að eftir litsiðnaðurinn væri sem
myllusteinn um háls heilbrigðs
rekstrar“. Lýg ég því?
Ætlar þessi sami meirihluti
sjálfhverfu kynslóðarinnar ekki
aftur að leiða þá til valda á Íslandi
sem öðrum fremur bera ábyrgð
á hinu „svokallaða hruni“? Af
hverju? Af því að sjálfhverfa kyn-
slóðin heldur að þannig geti hún
best tryggt að einhverjir aðrir –
lífeyrisþegar, framtíðin eða hinir
skattborgararnir – verði látnir
axla skuldabyrði hennar. Lýg ég
því líka?
Ég er nú kominn á áttræðis-
aldur að greiða síðustu afborgan-
irnar af verðtryggðu láni okkar
hjónanna vegna húsbyggingar
okkar. Enginn hefur gefið okkur
þá eign. Það, sem bjargaði okkur
þegar verðbólgan óx upp í háa
tveggja stafa tölu – sem sjálf-
hverfa kynslóðin hefur aldrei
séð – var verðtryggingin. Hennar
vegna var greiðslubyrðinni velt
yfir á síðari tíma, sem ella hefði
orðið okkur óbærileg. Sjálfhverfa
kynslóðin vill hins vegar að fólk
láni henni peninga án þess að geta
fengið andvirði lánsins aftur til
baka. Með öðrum orðum – að aðrir
gefi henni peninga. Lýg ég því?
Aldrei kom mér eða minni kyn-
slóð til hugar að segja að reglulegt
gengishrun íslensku krónunnar í
okkar tíð væri „forsendu brestur“
og að þess vegna ættu aðrir
Íslendingar að borga. Nú krefst
„sjálfhverfa kynslóðin“ slíks. Lýg
ég því?
Ég hef tekið þátt í stjórnmálum á
Íslandi í á fjórða áratug – sem þing-
maður, sem ráðherra, sem ritstjóri
á pólitísku málgagni. Ég viður-
kenni fúslega, að ég þekki þessa
þjóð ekki lengur. Því lýg ég ekki!
Sjálfhverfa kynslóðin – lýg ég því?
Samfélagsmál
Sighvatur
Björgvinsson
fv. ráðherra
www.ms.is
Körfurnar eru afhentar í sellófani með fallegri slaufu. Einnig bjóðum við fallega
ostakassa til að senda til viðskiptavina og starfsfólks innanlands.
Pantaðu ostakörfu á www.ms.is. Einfalt, fljótlegt og þægilegt.
Íslensk gjöf
fyrir sælkera
Falleg gjafakarfa með úrvali af bragðgóðum
íslenskum ostum er tilvalin jólagjöf handa
starfsfólki og viðskiptavinum.
E
N
N
E
M
M
/
S
IA
•
N
M
54
40
5