Fréttatíminn - 24.02.2012, Blaðsíða 24

Þ
að er ekki á hverjum
degi sem fjölskyldan
getur verið sammála
um á hvaða sjónvarps-
stöð á að horfa, en á
föstudagskvöldum hefur valið verið
auðvelt á flestum heimilum lands-
ins. Spurningaþátturinn Útsvar
hefur slegið í gegn og spennan vex
með þætti hverjum. Um síðustu
helgi var síðasti þáttur Útsvars
fram í apríl sýndur, þar sem Snæ-
fellsbær keppti á móti Reykjavík. Í
liði Reykjavíkur hefur í vetur vakið
athygli ung stúlka, Auður Tinna
Aðalbjarnardóttir, sem virðist eiga
svör við öllu – nema hvert mamma
hennar Siggu litlu í lundinum
græna ætlaði að senda hana. En
hver er hún þessi unga stúlka sem
vakið hefur athygli fyrir ótrúlegan
fróðleik, fegurð og prúðmennsku?
Á leikskóla í París
„Ég heitir reyndar Sigrún Auður
Tinna, en skráning í þjóðskrá leyfir
ekki öll nöfnin þar sem frábærar
reglur þar leyfa bara ákveðinn
stafafjölda. Í mínu tilviki ákváðu
foreldrar mínir að skrá mig sem
Auði Tinnu og ég er því yfirleitt
kölluð Auður eða Auður Tinna,
nema amma mín sem ég er skírð
í höfuðið á, Sigrún Aðalbjarnar-
dóttir, kallar mig nöfnu. Fólk tengt
henni kallar mig líka oft Sigrúnu.
Þegar ég fæddist voru foreldrar
mínir, Þorbjörg Stefanía Þorsteins-
dóttir og Aðalbjörn Þórólfsson
bæði 22 ára, í námi við Háskóla
Íslands svo þau fengu að búa með
mig hjá foreldrum sínum í tvö ár.
Ég var því svo heppin að fá að búa
hjá móðurömmu og afa, Vilborgu
Vilmundardóttur handavinnukenn-
ara og Þorsteini Gíslasyni, sem var
fiskimálastjóri, en síldarkóngur,
smíðakennari og fleira í töluverð-
an tíma og föðurömmu og afa,
Sigrúnu Aðalbjarnardóttur doktor
og prófessor í uppeldis- og mennt-
unarfræði við Háskóla Íslands
og Þórólfi Ólafssyni tannlækni í
svolítinn tíma líka. Þegar ég var
tveggja ára fóru foreldrar mínir til
náms til Parísar þar sem pabbi fór
í doktorsnám í norðurljósaeðlis-
fræði. Mamma er kennaramenntuð
og var í fjarnámi, og svo komum
við mæðgur heim meðan pabbi
lauk náminu. Eftir heimkomuna
fór pabbi að starfa við verkefna-
stjórnun og tölvumál – ekki við það
sem hann hafði í rauninni menntað
sig til.“
Auður Tinna segist hafa átt
áfallalaust líf en það fyrsta sem hún
man er heimsókn á Heilsuverndar-
stöðina þegar hún var tveggja ára:
„Ég held að fyrsta minning
mín sé frá því áður en við fórum
til Frakklands og ég þurfti að fá
berklasprautur á Heilsuverndar-
stöðinni. Það er skemmst frá því
að segja að það lagði grunninn
að þeirri sprautufóbíu sem ég er
með. Ég get ekki einu sinni farið
í blóðprufur. Ég man eftir mér á
leikskóla í París þar sem enginn
Mér finnst til dæmis því mjög
ábótavant að ekki sé kennt hvernig
þú átt að gera skattskýrslu, hvernig
lán þú átt að taka og hvernig lán þú
átt ekki að taka – bara svona fjár-
málafræðslu fyrir daglegt líf. Stærð-
fræðikennslan snýst um algebru –
það er eins og verið sé að búa alla
undir að fara í verkfræðinám.
Stolt af því að vera nörd
Auður Tinna Aðal-
bjarnardóttir hefur slegið
í gegn í liði Reykjavíkur í
Útsvari þar sem hún hefur
sýnt framúrskarandi þekk-
ingu á öllu milli himins og
jarðar. Hún varð stúdent í
fyrra aðeins átján ára og
nemur nú lög við Háskóla
Íslands. Hér segir hún
Önnu Kristíne sögu sína.
Ljósmyndir/Hari
talaði íslensku og enginn vildi
læra íslensku hjá mér. Ég neydd-
ist til að læra smá frönsku, en hún
hvarf nú eiginlega alveg. Ég á mjög
auðvelt með að læra tungumál og
átti mjög auðvelt með að ná upp
frönskunni, en þegar ég byrjaði í
frönskunámi í MH mundi ég bara
orð yfir mat og leikföng. En mér
leiddist á leikskólanum og krafð-
ist þess að hætta og fékk að ráða,
enda er ég mjög ákveðin. Mamma
og pabbi reyndu að múta mér með
þríhjóli og einhverju en ég harð-
neitaði slíku! Þegar ég var lítil bjó
mamma til alls konar verkefni fyrir
mig, bjó til námsefni, æfði mig í að
skrifa, tengja saman form og leysa
þrautir.“
Eins og frönsk dama
En ég sé eitt mjög franskt við þig,
segi ég við viðmælanda minn.
– „Nú? Hvað er það?“
Klæðaburðurinn, Auður Tinna er
einstaklega smart klædd – elegant
eins og fínar frúr myndu segja – í
svörtum stuttbuxum, háum leður-
stígvélum, gulri stuttermapeysu
með bláum línum á hálsi og ermum
og með þykka bláa festi í stíl. Yfir
þessu er hún í klassískum Audrey
Hepurn-jakka.
„Þakka þér fyrir,“ segir hún
hæversklega. „En ég held sjálf að
fatastíllinn hafi mótast í MH. Þar
prófar fólk ýmislegt og ég varð
fyrir miklum áhrifum af fólki þar.
Mér fannst að maður þyrfti að búa
til sinn eigin stíl. Þangað mætti
maður ekkert í flíspeysu og Adidas-
buxum.“
En var þér ekkert strítt vegna
þess hversu vel þér gekk í námi?
Myndaðist engin öfund?
„Jú, jú, ætli það ekki, en hvers
konar stríðni er það að stríða ein-
hverjum fyrir það að ganga vel
að læra?! Ég hef alltaf verið sterk
gagnvart þessu. Mér var alveg ná-
kvæmlega sama. Ég átti mína góðu
vini og þótt ég hafi kannski verið
pínu öðruvísi átti ég alltaf traustan
vinahóp.“
Fyrstu tíu ár ævinnar var Auður
Tinna einkabarn. Þá eignaðist hún
bróður, og svo annan sem er tólf og
hálfu ári yngri en hún.
„Ég fékk alltaf aftursætið fyrir
mig eina í tíu ár, var ein í Game
Boy – en svo fannst mér rosalega
gaman að eignast bræður. Ég var
búin að fá talsverða athygli í tíu ár
frá ömmum og öfum og foreldrum.
Nei, ég var ekkert mikið að passa
þá, við hjálpuðumst öll að. Mitt
hlutverk var kannski helst að leyfa
mömmu og pabba að komast í bíó.
Ég hef bara alltaf haft svo mikið að
gera. Þegar ég var átta ára byrjaði
ég að læra á píanó, fyrst hjá Sigríði
Ósk sem nú er orðin óperusöng-
kona, síðan hjá Málfríði, Helga
og að lokum hjá Önnu Þorgríms-
dóttur. Fyrstu tvö árin var ég í
einkakennslu en síðan fór ég í Tón-
menntaskóla Reykjavíkur og svo í
Tónlistarskóla Reykjavíkur. Ég æfði
á píanó í tíu ár, hætti fyrir tveimur
árum, 18 ára og það er sagt að tón-
listarnám hjálpi manni við að læra
tungumál og ég hef fulla trú á því.“
Auður svarar aðspurð að hún
sé mjög skipulögð og dregur fram
skipulagsdagbókina sína því til
sönnunar.
„Ég er með mismunandi liti yfir
það sem ég þarf að gera og þegar
ég er búin með verkefnið, strika ég
yfir það. Þarna er nám, eitt er borð-
tennis, eitt er spurningatengt, eitt
er Timberland-verslunin þar sem
ég vinn annan hvorn laugardag,
„Einu sinni slakaði ég best á ein að lesa bækur. Núna finnst mér best að vera með kærastanum mínum og vinum.“
Anna
Kristine
ritstjorn@frettatiminn.is
Framhald á næstu opnu
24 viðtal Helgin 24.-26. febrúar 2012