Fréttatíminn - 27.07.2012, Qupperneq 38

Þæfðir nískupokar
F
Foreldrarnir sem eiga von á þríburum,
eftir að hafa þurft að fækka fóstrum um
tvö að læknisráði, eins og Fréttatíminn
hefur greint frá hafa að ýmsu að hyggja
eins og fram kom í viðtali við þau í
blaðinu fyrr í mánuðinum. Meðal annars
hafa ungu hjónin reiknað út að þau þurfi
að kaupa um sjö þúsund bleiur fyrsta
árið. „Svo er allt hitt, þrír bílstólar þrí-
burakerra, þrjú barnarúm... Þetta verður
ævintýri,“ sagði þríburafaðirinn tilvon-
andi og vissulega er það svo. Hvert barn
er ævintýri, svo ekki sé talað um að þrjú í
einu. Það verður líf og fjör á því heimili.
Þessi væntanlegu bleiukaup komu í
huga mér þegar stórfjölskylda okkar
dvaldi saman yfir helgina í sumarhúsi en
í þeim hópi eiga sonur okkar og tengda-
dóttir tvö börn á bleiualdri. Það er mikil
vinna að sjá um ungbörn, sem margfalt
skilar sér til baka, þótt ekki sé minnst á
kostnaðinn sem þeirri umönnun fylgir.
Þó gat ég ekki annað en spurt móður
barnanna um þann fjölda bleia sem þarf
þar sem skipt var á tveimur í einu. „Ætli
það séu ekki svona tveir pakkar á viku,“
sagði hún en hafði ekki velt sérstaklega
fyrir sér kostnaðinum heldur tekið hon-
um eins og öðru sem stór fjölskylda þarf
sér til viðurværis.
„Hvað kostar pakkinn?“ spurði afinn
því næst og fékk það svar að hann kostaði
um tvö þúsund krónur. Þótt sá gamli sé
máladeildarstúdent réð hann við reikn-
ingsdæmi sem var ekki flóknara en þetta
og gat því upplýst tengdadóttur sína um
það að hún færi með rúmlega tvö hundr-
uð þúsund krónur í bleiur á svokölluðum
ársgrundvelli, þótt vissulega styttist í það
að eldra barnið hætti bleiunotkun.
Þótt ég hafi ekki kynnt mér gaum-
gæfilega þann kostnað sem fylgir hverju
barni er ljóst að hann er ærinn og ekki
er ég alveg viss um að samfélagið styðji
nægilega við bakið á unga fólkinu
sem viðheldur þjóð okkar. Í
flestum tilfellum vinna
báðir foreldrar utan
heimilis að loknu fæð-
ingarorlofi og þurfa þá
að greiða dagforeldri
fyrir barnagæsluna og
síðar mánaðarlegt leikskóla-
gjald. Þótt það sé niðurgreitt
af sveitarfélögum er það engu
að síður umtalsverður kostnaður
fyrir ungt fólk sem er að borga
af lánum vegna íbúðarkaupa og
margir samhliða af námslánum.
Matarreikningurinn hækkar
með hverju barni,
fatnaður allur
kostar sitt sem
og sá búnaður
sem fylgir, og
væntanlegu
þríburafor-
eldrarnir
voru farnir að
huga að; barna-
vagn, kerra, bílstóll og
fleira af því tagi. Bílnum má ekki gleyma
og hann er dýr í rekstri. Eigi fólk fleiri
börn en þrjú þarf að kaupa stærri bíl en
hinn hefðbundna fimm manna, farartæki
sem tekur alla fjölskylduna – og þá er bíll-
inn væntanlega dýrari, hvort heldur er í
innkaupum eða rekstri.
Eflaust myndi það æra hvern mann að
reikna hvern lið út í heimilishaldinu öllu.
Þá kæmist unga fólkið að því að því að
það væri því sem næst gjaldþrota. Þess í
stað setur það undir sig hausinn og gerir
það sem gera þarf. Þetta sama unga fólk
sofnar dauðþreytt eftir hamaganginn –
og vaknar svo nokkrum sinnum á nóttu
til þess að sinna yngstu borgurum þessa
lands. Þá getur verið gott að eiga að afa
og ömmu sem hlaupa stundum í skarðið,
einkum þau dásamlegu fyrirbrigði sem
ömmur eru, með sinn stóra faðm sem
nær utan um allan skarann.
Oddný skattmann hefur þennan ágæta
aldurshóp eflaust að einhverju leyti í huga
en grun hef ég um að betur sé gert við
barnafólkið í sumum löndum í kringum
okkur. Það er náttúrlega ekki hægt að
gert allt fyrir alla, og síst í krepputíð, en
þessi hópur hlýtur að hafa nokkurn for-
gang. Það er jú verið að ala upp skatt-
greiðendur framtíðarinnar.
Við hin, sem eigum börn sem eru farin
að eiga börn, reynum bara að spara svo
við getum greitt okkar hlut í samfélags-
sjóðinn. Ég er að vísu ekki sérstaklega
flinkur í sparnaði, kaupi yfirleitt það sem
sett er fyrir í fyrstu búð. Þó hefur mér
verið innrættur einn sparnaður, það er að
fara varlega í pokakaupum í verslunum,
draga úr greiðslu pokagjalds eins og unnt
er.
Í skottinu á bílnum er því geymdur
margnota innkaupasekkur. Hann vill því
miður gleymast þar í verslunarferðum,
jafnvel þegar gerð eru stórinnkaup.
Sparnaðurinn fer því fyrir lítið í þau
skipti. Við smáinnkaup hefur mér lærst
að grípa svokallaða nískupoka, sem liggja
upprúllaðir á afgreiðsluborðum, glærir
og alls ekki til stórræðanna. Vandinn er
hins vegar sá að ég er óttalegur klaufi
við að opna þá, of þurr á fingrum eða eitt-
hvað. Því tef ég raðir meðan ég bisa við
þá glæru, að minnsta kosti ef mikið er að
gera. Ég reyni að þæfa pokana og krumpa
eða rífa í sundur þegar vart verður óþolin-
mæði en það gengur báglega. Ég veit að
blautir puttar ná að opna þessa poka-
skjatta hratt og örugglega en ég hvorki
kann við það né vil sleikja á mér puttana
við þessar aðstæður. Ég efast um að það
sé mjög hollt.
Ég þumbast því við, hvað sem líður
stækkandi röð við kassann, og kaupi ekki
fullvaxna poka nema tilneyddur. Með
því spara ég í heimilishaldinu og stend
því betur að vígi þegar Oddný leggur á
mig klyfjarnar – svo hún geti fremur létt
undir með barnafólkinu.
Þennan sparnað hef ég hins vegar ekki
treyst mér til að reikna út, að minnsta
kosti ekki á ársgrundvelli.
Jónas
Haraldsson
jonas@
frettatiminn.is
HELGARPISTILL
hugrakkar
hugmyndir
á gottimatinn.is
H
V
ÍT
A
H
Ú
SI
Ð
/
S
ÍA
Á vefnum okkar gottimatinn.is finnurðu ótal
grilluppskriftir sem og aðrar sumarlegar
uppskriftir sem kitla bragðlaukana í sólinni.
Te
ik
ni
ng
/H
ar
i
34 viðhorf Helgin 27.-29. júlí 2012