Heimilisritið - 01.01.1947, Qupperneq 59

svo allt í einu í faðm sér.
„Ég kom einmitt“, sagði hann
og þrýsti henni að sér, „í þeim er-
indum að segja þér að kvíða engu
þess vegna. Nú vitum við þó hver
hefur fundið það og við finnum
einhver ráð. Hún fer ekki að flagga
með það fyrst um sinn, því það
yrði henni sjálfri til miska“.
Litlu síðar kom Gally inn, og
rétt á eftir gekk lögregluþjónninn
fyrir dyrnar. Þá sat Marcia í sóf-
anum og Rob stóð við borðið.
„Það er bezt ég fari“, sagði Rob
lágt. „En Marcia — mundu mig
um það, að tefla ekki í neina tví-
sýnu. Ég vil ekki hræða þig — en
— þú manst að í nótt sem leið ... “
Hann hætti við setninguna og
leit brúnaþungur og áhyggjufullur
á hana.
Hún vissi, að hann vildi minna
hana á, að það hafði verið í nótt,
nokkrum tímum eftir að Ivan
hafði verið myrtur, sem einhver
ætlaði að ráðast á hana í myrkr-
inu. Og að húsið var stórt, gamalt
og skuggalegt, og gæti haft ýmsar
leyndar inngöngudyr. Og að morð-
inginn gæti verið einhver af þeim,
sem umgekkst hana daglega.
„Veiztu, að Gally dvelur hérna?“
spurði Marcia. „Beatrice bauð
honum“.
„Beatrice? Hvað kemur til?“
„Ég veit það ekki“.
„Jæja, en það er gott, fyrst ég
má ekki taka þig með mér, eitt-
hvað langt í burtu — vernda
þig
Hann var svo nálægt. Það var
svo gott að hafa hann hér. Hreim-
ur raddar hans og snerting handa
hans yljuðu henni og veittu henni
aukinn þrótt.
„Þú skilur, hvaða þýðingu það
hefur, að hnífurinn skyldi hafa ver-
ið falinn þarna í skúffunni?“
spurði Rob.
„Sennilega í því augnamiði að
geta gengið að honum þar síðar,
þegar hans yrði þörf“.
„Já. En þú skalt ekki minnast
á það við lögregluna, að Beatrice
hafi séð hnífinn í borðskúffunni.
Þeir fundu umslagið á borðinu og
gætu því haldið þig hafa vitað um
hnífinn þar. En nú ættirðu að
reyna að hvíla þig og sofa. Þú lítur
út eins og liðið lík í framan. Og
mundu að hljóða af öllum lífs og
sálar kröftum, ef þú verður hrædd
eða vör við eitthvað11.
Gally fylgdi honum litlu síðar
að garðshliðinu.
Um nóttina var allt kyrrt og
hljótt, næstum of hljótt. Og dag-
inn eftir gerðist einnig fátt meðan
bjart var. Ancill bægði blaðamönn-
um frá húsinu og svaraði upp-
hringingum frá vinum fjölskyld-
unnar. Marcia varð hvorki vör
við Verity né Rob.
Veðrið var heitt og* þungt, óeðli-
lega hlýtt, eftir kuldann og regnið
sem verið hafði.
HEIMILISRITIÐ
57