Heimilisritið - 01.01.1947, Síða 62

Skærin voru ekki á borðinu, og
ekki heldur á gólfinu — þau voru
hvergi í herberginu.
Og það var enginn í herberginu.
Hún gekk strax úr skugga um það.
Og þar var ekki minnsta hreyfing,
ekkert hljóð.
En skærin — þung og beitt —
voru horfin. Horfin ... og Marcia
varð gripin geigvænlegum, hroll-
kenndum hugarkvíða.
Hún varð að skýra frá þessu —
vara alla við, áður en það. yrði um
seinan.
Dyrnar höfðu lokazt. Það var
skrítið. Hún mundi ekki eftir því,
að hún hefði lokað þeim á eftir
sér. En húsið var gamalt — senni-
lega höfðu þær lokazt sjálfkrafa;
hurðirnar voru svo skakkar á hjör-
unum, að þær ýmist opnuðust eða
lokuðust af sjálfu sér, ef þeim var
ekki því betur lokað.
En þær aflokuðust ekki. sjálf-
krafa.
Hún margreyndi árangurslaust
að opna.
„Mundu að hljóða af öllum lífs
og sálarkröftum“, hafði Rob sagt.
Hvernig gat hún hljóðað, þegar
hún kom ekki upp nokkru tísti?
Auk þess myndi enginn heyra til
hennar inni í aflæstu herbergi með
þykkum, vel einangruðum veggj-
um í þessu stóra húsi. Enginn nema
Beatrice.
Ef til vill myndi sá, er aflæst
hafði hurðinni, koma fljótt aftur.
... En hún varð að vara fólk við
— hún varð að segja frá því, áður
en það yrði um seinan.
Hún gat ekki varað það við, og
það var þegar orðið um seinan.
Eitthvað tíu mínútum síðar var
komið að Beatrice — myrtri.
XIII. KAPÍTULI
ÞAÐ VAR komið að Beatrice
þar sem hún lá liðið lík rétt fyrir
utan dyrnar á bókastofunni.
Delia fann hana þar. Hún kom
af tilviljun inn í anddyrið og um
leið og hún kveikti sá hún þessa
óvæntu, ógeðfelldu sjón. Hún æpti
upp yfir sig og Marcia heyrði ópið.
Hún heyrði einnig hratt fótatak
og hið hvella, skerandi hljóð lög-
reglublístrunnar. Dyr opnuðust og
lokuðust. Gengið var um stigann.
Löngu síðar, að hanni fannst, var
nafn hennar kállað upp.
Hún reyndi að svara og barði á
læsta hurðina með hnúum og hnef-
um. í fjarlægð heyrðist lögreglu-
bíll nálgast.
Gally varð hennar loks var, og
Rob kom, þegar hann heyrði köll
þeirra.
„Marcia!“
„Hvað er þetta? Hvað kom fyr-
ir?“
„Marcia! Við fundum þig hvergi.
Er allt í lagi með þig?“
Framhald í nœsta hefti.
60
HEIMILISRITIÐ