Heimilisritið - 01.09.1947, Blaðsíða 6

fram í og spurðist fyrir um allt
hreinlætisfyrirkomulag; því að, já
liugsið yður, Poirot, systir manns-
ins míns dvaldi oinu sinni í af-
skekktu gistiliúsi, það var á miðri
heiði, og hvað haldið þér? — Þar
var bara utandyra náðhús! Svo
Gardener var náttúrlega dálítið
varfærinn gagnvart þessum af-
skekktu stöðum, var það ekki
Odell?“
„Jú, víst svo, elskan“, sagði
Gardener.
„En Ivelso fullvissaði okkur uin,
að allt svoleiðis væiú samkvæmt
kröfum nútímans, og maturinn
framúrskarandi. Og það sem ég
legg mest uppúr hér, er að það
er svo heimilislegt, skiljið þér,
hvað ég meina? A svona fámenn-
um dvalarstað þekkjast a'llir og
talast við. Ef Bretar hafa nokkra
galla, þá er það sá, að þeim hættir
við að draga sig í hlé frá ókunn-
ugum, svona fyrstu tvö árin. En
þegar þar að kemur, eru þeir ágætis
menn, og engir betri. Ivelso sagði.,
að hingað kæmi fólk sem vert væri
að kynnast, og ég sé að hann hafði
rétt fyrir sér. Það er nú fyrst og
fremst þér, Poirot og ungfrú
Rosemund Darnley. Ó, ég var al-
veg á nálurn þegar ég komst að
því, hver þér voruð, var það ekki
Odell?“
„Jú, elskan —
„Þér skiljið Poirot“, hélt frú
Gardener áfrarn. „Ég frétti af yður,
hjá Cornelíu Robson. Eg og mað-
urinn minn vorum í Badenhof, í
maí. Og auðvitað sagði Cornelía
okkur allt um þetta tilfelli í
Egyptalandi, þegar Linnet Ridge-
way var myrtur. Hún sagði að þér
væruð óviðjanfanlegur, og ég hef
verið alveg veik eftir að kynnast
yður, er það ekki rétt, Odell?“
„Jú, elskan“.
„Og svo ungfrú Darnley. Ég hef
líka keypt ýmislegt hjá henni. Mér
finnst fötin frá lienni vera alveg
dásamleg. Sniðið! Kjóllinn sem ég
var í í gærkvöld, var frá henni.
IJún er reglulga indæl, það finnst
mér“.
Nú hyrðist urra samsinnandi í
Bary rnajór, sem sat við hliðina á
ungfrú Brewster, og hafði mænt
starandi augum á baðgestina.
Frú Gardener hringlaði prjón-
unum í ákafa.
„Það er þó eitt sem ég verð að
kannast við, Poirot. Það sló hálf-
gerðum felmtri á mig, þegar ég
hitti yður hérna. Ekki svo að skilja,
að mér væri ekki ánægja að hitta
yður — eins og Gardener veit. En
mér datt bara í hug að þér gætuð
verið hér — ja, í embættiserind-
um, svo að segja. Ég er svo við-
kvæm, og myndi ekki þola að
koma nálægt glæpum af neinu
tægi. Þér skiljið ...“
Gardener ræskti sig og ságði:
„Þér skiljið Poirot, kónan mín
er mjög viðkvæm“.
4
HEIMILISRITIÐ