Heimilisritið - 01.09.1947, Blaðsíða 59

hvort þú vilt hjálpa mér úr klíp-
unni með því að liða mig um þessi
tvö hundruð og fimmtíu pund í tvo
mánuð’i? ... Getur það ekki? ...
Ég skil? Nei, ég vildi sízt gera end-
urskoð'endum þínum gramt í geði.
Jæja ... Já, ég skil, Sharpman.
Hræddur um þú iðrist þess, samt.
Vertu sæll“.
, Hann hringdi aftur. „Northern
Bank? High Street Branch? Vild-
uð þér gera svo vel að lofa mér að
tala við herra Carleton.
„Halló, Carleton. Þetta er
Whimple, Whimple & Co. Mér líð-
ur ágætlega, en ég þarf að kvabba
dálítið á yður. Viljið þér lána mér
tvö hundruð og fimmtíu pund í
fjóra mánuði? . . . Ég skil. En ég
hef skipt við banka yðar árum
sáman ... Fjármálin óstöðug? Ég
skil. En hvernig getum við haldið
áfram ef þér hættið að lána? ...
Ég skil. Þj’kir það einnig leitt.
Hræddur um þér iðrist þess síðar.
Sælir“.
Hann hringdi.
„Fulton Company — Bill? Þetta
er Whimple ... Prýðilega. Hvern-
ig líður þér? Gott!
„Bill, ég hef skipt mikið við þig
síðan ég byrjaði? Alveg rétt. Hef
alltaf gefið þér tækifæri til að ráða
vöruverðinu. Jæja, Bill, ég skulda
Sharpman & Thorpe tvö hundruð
og fimmtíu pund og þeir eru að
rukka mig. Já ... erfiðir tímar .. .
Verstu keppinautar þínir? Það er
ednmitt ...“
Það stríkkaði á vörum hans.
%
„Bill, ég ætlaði að biðja þig að
lána mér tvö hundruð og fimmtíu
pund“.
„Hvað? ... Já, ég skil. Tímarn-
ir eru erfiðir ... Nei, ég er ekki
beinlinis að fara þess á leit, að þú
litvegir mér peninga til að borga
keppinaut þínum — mér datt ekki
í hug, að setja dæmið þannig upp
— hélt aðeins, að þú myndir vilja
hjálpa mér lir kröggunum . .. Já,
ég veit, að ég fer óvarlega. Tefli
ef til vill of tæpt ... Ég skil. Ein-
mitt, já . .. já ... Þykir það einn-
ig leitt. Hræddur um þú iðrist þess
samt, Bill. Vertu sæll“.
Hann brosti hörkulega og skellti
heyrnartólinu á. Það var komið
fólk í fremri skrifstofuna. Hann
heyrði það tala við ungfrú Gordon.
Það voru síðustu forvöð fyrir hann.
Iíann hringdi aftur. „Halló, Mat-
ilda frænka“, sagði hann. „Þetta
er Horace . .. Jú, ágætlega ...
Jæja, ertu að hugsa um það? í
næstu viku? Gott! Við höfum gæt-
ur á þegar þú kemur. Vertu vel-
komin“.
Nú varð svipur hans ákveðinn.
..Ileyrðu mig, Matilda“, sagði
hann. „Manstu að ég sagði þér,
þegar þú varst í heimsókn hjá okk-
ur í síðast liðnum mánuði, að fyrir-
tækið væri í kröggum? Manstu
það? Og ég sagði, að ef til viíl
HEIMILISRITIÐ
57