Heimilisritið - 01.09.1947, Side 19

Heilann ætti að nota á undan
tungunni. Þegar maður kemur
klaufalegast fram, virðist munnur-
inn koma í stað heilans.
Maður þarf ekki að tala hægar,
þó maður tali gætilegar. Maður
þagnar aðeins hluta úr sekúndu til
að hugsa sig um, áður en maður
talar. Maður staðnæmist við orða-
tiltæki eða setningar til að hugsa
það næsta. Þessi hlé þarf maður
ekki að fylla upp með „nú-um“ og
„og-um“.
Þessi þriðja regla þarfnast tíma
og nokkurrar hugsunar en það
borgar sig vel að kunna hana.
4. róð: Andaðu hægt og djúpt.
ÞEGAR alþýðuskólastjórinn
stóð upp til að tala, náði hann bók-
staflega ekki andanum, og það
rumdi í honum þegar hann var að
ná andanum aftur.
Hefði hann andað hægt og djúpt,
þegar hann byrjaði að tala, og
haldið þannig áfram, myndi hann
hafa verið rólegir.
Æst, reitt og hrætt fólk andar
hratt og ekki djúpt. Aftur á móti
andar sá maður hægt og djúpt,
sem er stilltur og öruggur.
Málafærslumaðurinn okkar vissi
þetta, en hélt að það ætti aðeins
við um opinbera ræðu. Það á engu
síður við um samkvæmistal eða
þegar maður er aleinn í manns eig-
in herbergi.
Þegar málafærslumaðurinn held-
ur nú orðið, að hann kunni að
verða æstur, gætir hann sín og and-
ar djúpt og liægt. Hann kallar það
í gamni loftkælinguna sína.
Það er ómögulegt að anda hægt
og djúpt og vera æstur um leið.
5. ráð: Talaðu um örðug-
leika þína.
ÞAÐ ER vanalega einhver ó-
vissa bak við lélega framkomu.
Faldar áhyggjur, vandræði, smá-
sorgir. Þessi óvissa getur verið lít-
ilmótleg að því er virðist, en í níu
skiptum af hverjum tíu er hún or-
sök kjánalegrar framkomu.
Fjögur fyrstu ráð góðrar fram-
komu eru aðeins hjálparbrögð. Oft-
ast eru ekki líkindi til þess, að þau
fjarlægi orsökina. Þær eru hækjur
til að halda manninum uppi með-
an brot sálarinnar eru að gróa
saman.
Brot sálarinnar munu samt ekki
læknast svo lengi sem áhyggjur og
sorgir liggja á henni. Beinbrot gróa
ekki rétt ncma það séu settar á
þau spelkur. Spelkurnar sem lækna
brot sálarinnar eru skilningur og
hjálpsemi annars manns.
Gift fólk er vanalega öruggara
í framkomu en ógift fólk eða skil-
ið. Hjón geta talað saman um örð-
ugleika sína, nema auðvitað þá
örðugleika, sem þau valda hvoru
öðru.
HEIMILISRITIÐ
17