Heimilisritið - 01.09.1947, Qupperneq 27

Hún var auðvitað undir eins
handtekin. Og það er vert að
minnast þess, að Stoner stóð í úti-
dyrunum og horfði á, þegar farið
var burt með hana, án þess að
segja orð.
Frú Rattenb'ury hélt fast við
staðhæfingu sína. Jafnvel nokkrum
dögum síðar, er Stoner var hand-
tekin, hélt hún enn fast við hana.
Hún tók hana ekki aftur og sagði
ékki sannleikann, fyrr en henni var
bent á hvað hinir ungu synir henn-
ar myndu verða að þola, ef hún
héldi áfram að sakfella sjálfa sig.
Þegar til kom var Stoner líka
reiðubúinn að gera það, sem heið-
ariegt var og játaði glæpinn á sig.
Það er sagþ að þetta sé fyrsta
tilfellið í brezkri réttarfarssögu,
þegar tvær persónur hafa verið
leiddar fyrir rétt vegna sama
glæpsins, að þær hafa ekki reynt
að bjarga sjálfum sér með því að
skella skuldina á liina.
Dómurinn olli einkennilegu öldu-
róti í tilfinningalífi almennings.
Áður en hann féll var frú Ratten-
bury almennt álitin ófreskja, sem
hefði tælt saklausan pilt og komið
honum til að fremja hræðilegt
morð.
Dómurinn sýndi, að hún var
grunnhyggin, en þó fyrst og fremst
óhamingjusöm kona. Hún vissi. að
hún hafði gert eitthvað stórlega
rangt, en skildi ekki alveg, hvernig
eða hvers vegna, og var mjög um-
HEIMILISRITIÐ
hugað um að bæta fyrir brot sitt.
Það segir töluvert um hana, að
bæði dómarinn, málafærslumaður-
inn og kviðdómurinn voru reiðu-
búnir til að taka orð hennar trúan-
leg. Ollum, sem heyrðu hana,
fannst hún vera mjög sannsögul
manneskja, og því ifka heiðarleg.
Dómurinn gegn Stoner var ó-
hjákvæmilegur. Frú Rattenbury
var sýknuð, öllum til léttis.
En frú Rattenbury var ekki bú-
in með sorgarleikinn enn. Án þess
að bíða eftir að vita um dóminn
yfir Stoner framdi hún sjálfsmorð.
Og það var seinasta atriði hennar
í sorgarleiknum.
Frú Rattenbury setti iíka annað
met með því að vera eina konan
er hefur framið sjálfsmorð með
því að stinga sig þrem stungum í
brjóstið, í hjartastað — sjálfs-
morðsaðferð sem útheimtir mjög
ákveðinn hug, ekki sízt taki maður
það með í reikninginn, að hún stóð
úti í fljóti einu með vatnið í háls,
til þess að hún væri viss um að
drukkna, ef stungurnar misheppn-
uðust.
Áður hafði hún látið undan
vegna barnanna, en nú virtust þau
Iivorki snerta hjarta hennar né
samvizku.
Stoner, sem enn naut samúðar
vegna þess, að hann hafði verið
„taeldur" og „leiddur afvega“, fékk
dómi sínum breytt í ævilangt fang-
elsi — sem þýðir, að ef hann hag-
25