Heimilisritið - 01.09.1947, Qupperneq 33

ábyrgð. Þú þarft á allri þeirri hjálp
að halda, sem býðst, meðan þú ert
að vaxa upp; einkum frá foreldrun-
um.
En það er ék'ki nema eðlilegt að
viðhorf þitt til þeirra breytist. í
raun og veru er sú misklíð og sá
misskilningur, sem oft á sér stað
milli foreldra og unglinga, vottur
um þessa breytingu. Eftir því sem
þú vext ættu foreldrar þínir að
hætta að skipa þér fyrir. En þau
ættu að verða þér dýrmætari en
áður sem vinir og ráðgjafar.
Það tekur á þolinmæðina að
vaxa upp — bæði þína og foreldra
lír, •pabbi?"
þinna, kennara og vina. Það er
nauðsynlegt að þið virðið skoðan-
ir hvers annars, því bráðum verð-
ur þú einn af þeim fullorðnu. Láttu
ekki stundarmótfæti beygja þig, og
taktu það ekki alvarlega, þótt sum-
ir kalli þig „plágu“. Þú veizt í
hjarta þínu að þau myndu ekki
vilja skipta á þér og Kohinoour-
demantinum!
Aðeins fyrir fullorðna
Minnist þessa, þegar þér kallið
unglingana plógu
Ilávaðinn og gauragangurinn
í þeim varir eklci lcngi. Þú þolir
það betur ef þú reynir að talca
þátt í gamni þeirra.
Reigingurinn stafar af því, að
þau eru ekki nógu 'örugg hið
innra með sér. Þau þurfa á hjálp
þinni að halda, en vita ekki,
hvernig þau eiga að segja þér
það.
Það viðhorf, sem þau öðlast
nú til kynferðismaLa, mun hafa
álirif á þau alla œvi. Fáðu þau
til að tala hreinskilnislega við
þig og svaraður spumingum
þeiira eftir beztu getu.
Þú myndir gcfa banJcainn-
stœðuna eða einustu nylonsolclc-
ana til þess að vera aftur kom-
in(n) á þeirra al'dur.
HEIMILISRITIÐ
31