Heimilisritið - 01.10.1947, Blaðsíða 7

■elskaði hann; hann hafði lesið til-
finningar hennar. Nú ætlaði hann
að losna við hana á auðveldan hátt.
Þetta átti að vera kænleg ráðlegg-
ing til hennar uin að halda sér í
skefjuin.
Ilafi ,hún gert sér vonir frarn að
þessu, dóu þær nú. Jafnvel draum-
ar hennar þurrkuðust burt og
skildu eftir ömurlegan tómleika,
sem hún faldi undir þykkri brynju
af stolti.
Desembersólin lýsti upp rykagn-
irnar sem dönsuðu fyrir framan
augu hennar, og hún sagði, án þess
að það vottaði fj'rir skjálfta í rödd-
inni: „Eg fer að halda, að þér séuð
skyggn, Jeliffe. Það vill einmitt
svo vel til, að hamingjuóskir eru
■ekki ástæðulausar".
Og um leið og hún sagði þessi
orð, fann hún, að þau voru hin
einu réttu og óhjákvæmilegu. Hún
hafði þekkt Larry Bishop í tvö ár.
IJann var áreiðanlegur og tryggur,
eins og Bill hafði sagt. Hann var
einnig góður félagi. Að vísu fór
enginn sælustraumur í gegnum
hana í hvert sinn er hún hugsaði
til hans, en það var ekki nauðsyn-
legt og ef til vill ekki heldur ákjós-
anlegt. Þegar hún hefði gifzt Larry,
yrði henni Ijóst, að allt hitt hafði
aðeins verið blekking — fávizku-
legar hyllingar.
A nóttunni lá hún stundum vak-
andi og hugsaði um Bill Jeliffe, þar
sem hann velktist um öldur hafs-
ins í gúmmíbát. Hún hafði heyrt,
að hann hefði hafnað vatns-
skammtinum sínum og sagzt hafa
vatnsgeymi innan í sér eins og úlf-
aldi. Hún hugsaði um hetjudáðir
af þessu tagi, og um Bill, hæglát-
an og klunnalegan, reyna að taka
■ekki of mikið af skipsrúminu fyrir
hina ótrúlega löngu fætur sína ...
og hún varð frá sér numin af löng-
un til að gera hann hamingjusam-
an.
En þetta var allt svo fjarstætt
og átti sér enga stoð í raunveru-
leikanum. Ekki heilbrigður grund-
völlur að hjónabandi, jafnvel ekki
heilbrigður grundvöllur að draum-
um.
„Þakka yður innilega fyrir“,
sagði hún, þegar hann hafði endur-
tekið hamingjuóskir sínar. „Tteynd-
ar er það ekki opinbert ennþá. En
ég býst við að brúðkaupið verði
eftir nokkra mánuði. I>arry vinnur
í einni stjórnardeildinni og vonast
til að fá vetrarleyfi á næstunni“.
„Þér hafið spékoppa, þegar þér
brosið“, sagði Bill skyndilega. „Eg
býst við að það viti á, að þér farið
til Flórída. Þeir, sem vinna í stjórn-
ardeildunum, geta allstaðar komið
sér fyrir“.
„Einmitt það, já“, muldraði
Lj'día. Nú hataði hún liann og
langaði til að hlaupa í burtu, henni
fannst það allt i einu óbærilegt, að
hann skildi sitja þarna, án þess svo
mikið sem að hreyfa sig.
HEIMILISRITIÐ
5