Heimilisritið - 01.10.1947, Síða 17

til illra innrættra, yfirnáttúrlcgra
vera, sem ekki geta eða kæra sig
um að líkamnast eða koma á ann-
an 'hátt fram sem sjálfstæðir ein-
staklingar.
Borðbúnaður er mölbrotinn,
hlutum er fleygt til og frá, eldar
eru kveiktir; þessu lík fyrirbrigði
eru talin til andaslæðings.
Þetta átti sér stað, þegar drauga-
gangur hófst með miklum ólátum
í skóla einum í Norður-Dakota
fyrir tveimur árum. Kolamolum
var lcastað, eldar kviknuðu af
sjálfu sér og dularfull vera með
grímu fyrir andliti tók að gægjast
inn í skólastofuna. Börnin voru
full angistar og kennarinn skelk-
aður, unz farið var að rannsaka
málið alvarlega.
Sum börnin játuðu nóg til þess,
að ástæða þótti að yfirheyra nokk-
ur þeirra stranglega. Þá kom í Ijós,
að þau höfðu sjálf Ieikið „draug-
inn“, sem hræddi þau. Þau höfðu
kastað kolamolunum, þegar kenn-
arinn sá ekki til þeirra, kveikt á
eldspýtum og jafnvel útvegað sér
flugelda. Grímumaðurinn var ekki
annað en uppspuni.
í Kaliforníu var andi, sem mjög
lét til sín taka í nágrenni vélar-
verkstæðis eins, kastaði skrúfum
og róm í þá, sem ekki gættu sín.
Vinur minn, Edward Saint, að-
gætti fyrirbrigðin og sá fremur ó-
burðuga, gamla kerlingu á róli þar
úti fyrir, og hún virtist ekki síður
en aðrir áhyggjufull vegna þessara
atburða.
Saint horfði ekki á gömlu kon-
una. Hann einungis rölti um með
krosslagða handleggi, án þess að
hirða um skeytin, sem þutu um-
hverfis hann. En í annarri hendi
fól hann lítinn spegil í lófa sér og
beindi honum í þá átt er skeytin
komu úr. Hann sá þannig gömlu
konuna kasta hinum ýmsu hlut-
um, sennilega einungis sér til
gamans.
Einhver bezta draugasaga, sem
ég hef heyrt, er um manninn, sem
heyrði sitt eigið fótatak á leið nið-
ur stigann, eftir að hann var kom-
inn upp á loft, og hann hlustaði á
sjálfan sig opna og loka útihurð-
inni, þegar hann var kominn upp
í herbergi sitt.
Þessi maður, ©em ég nefni Jón,
heimsótti mig til þess að segja mér,
að hann yrði fyrir ásókn drauga.
Ég fór til New Jersey og hitti hann
úti fyrir íbúð sinni klukkan tólf
að nóttu, en þá kom hann heim
frá vinnu sinni í hergagnaverk-
smiðjunni. Ilúsið var í gamalli
sambyggingu, hann lauk upp dyr-
unum og bauð mér að koma upp í
herbergi sitt og hlusta.
ITerbergið var beint andspænis
stiganum, sem brakaði í þegar við
fórum upp. Hann staðnæmdist til
að opna herbergisdyrnar og sagði:
„Illustið nú og þér munið heyra
mig ganga niður stigann“.
HEIMILISRITIÐ
15