Heimilisritið - 01.10.1947, Blaðsíða 38

Heimilisritið - 01.10.1947, Blaðsíða 38
hafði sjálf unnið þar, áður en hún giftist. Hún flýtti sér að klæða sig og kepptist við að vinna alla fyrri hluta dagsins. Eftir hádegisverð- inn settist hún út í garðinn og lét sólina steikja sig. — En hvað það var yndislegt að lifa! Hún sá bifreið sveigja heim að húsinu. — Nei, ert þetta þú, Miehael, hrópaði hún. Miehael kominn heim á þessum tíma dags — en veðrið var líka svo dásamlegt. Það var þó alltaf fögur sjón er mætti augum hans, hugsaði hún — litla, hvíta húsið með bláu glugga- hlerunum, velhirtur garðurinn, drengurinn hans á miðri grasflöt- inni, og loks hún sjálf í ijósbláum kjól. Það var næstum o/ himneskt til að geta verið satt. En það varð ekki ráðið af svip Michaels, að þessi jarðneska para- dís he.fði nein- áhrif á hann. Augu hans voru myrk og köld. — Joán, sagði hann, ég er að fara að heiman. Joan horfði á hann spurnaraug- um: — FaraP tók lnin upp eftir hon- um. Hún vissi ekki hvað hann átti við, og þó fékk hún hjartslátt, líkt og hún fyndi á sér, að eitthvað hræðilegt vofði yfir henni. — Ég hef sagt upp atvinnunni. Ég fer til Ameríku í kvöld, sagði Michael skýrt og greinilega. 36 Joan settist upp í stólnum: — Hvað áttu eiginlega við, Michael? Það var eins og Michael vakn- aði af dvala við þessa spurningu. Hann knýtti hnefanda, það stríkk- aði á andlitsvöðvum hans, og aug- un skutu gneistum. — Ég meina það sem ég segi, Joan, sagði hann kuldalega. Það geri ég nefnilega oftast, þótt þér kunni að finnast það skrítið. Ég veit ekki, hvort ég kem nokkurn- tíma aftur. Þú getur sagt fólki það sem þér sýnist, og ef þú vilt skilja við mig, þá ... — Skilja! hrópaði Joan með and- köfum og tók að riða í sætinu. — Michael, hefurðu misst vitið? Hún stóð upp og gekk til hans, hikaði, líkt og hana langaði að snerta hann, en þyrði það ekki. — Micha- el! Hann horfði á hana og dró munnvikin niður á við, en rödd hans var enn jafn róleg. — Þetta bitnar ekkert á þér, Joan! Það eru peningar í bankan- uin. ... Ég skal ekki hrófla við þeim. Og þú getur fengið gömlu stöðuna þína aftur; ég held meira að segja að þú getir fengið mína — ég hef talað við Carter. — Hefurðu taJað við Carter! Nú brutust tárin fram: hún greip dauðahaldi um handlegg hans og reyndi að hrista hann. — Michael, þú veizt ekki hvað þú ert að segja. HEIMILISRITIÐ
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.