Heimilisritið - 01.10.1947, Qupperneq 50

„Hí-hí ... Þér megið ekki láta
blekkjast. Það er enginn fótur fyrir
því. Eg á engin mök við ólögleg
samtök, 'byltingamenn eða stjórn-
málafélög. Ég hef ekkert saman við
þá að sælda og kem aldrei til
þeirra — þessara svonefndu „fé-
laga“. Að ég gisti á lögreglustöðinni
yðar göfgi, var vegna alvarlegra
mistaka ... óheppileg rás viðbuTð-
anna, yðar ...“
Maðurinn í loðkápunni hraðaði
sér á brott og hræðslan skein út
úr augum hans.
ÞEGAR safnvörðurinn hafði leit-
að um alla Moskvu og var að því
kominn að örvænta, tókst honum
loks, sér til mikillar gleði, að fiuna
hið horfna sýnishorn seint um
kvöldið.
Sýnishornið lá á hnjánum á leik-
hústorginu og mælti grátandi:
„Sem heiðarlegur maður lýsi ég
því yfir ... alvarleg mistök ... em-
bættismaður í tólfta flokki ... ég
hef engin mök átt við ... Hafi ég
orðið að gista á lögrelustöðinni, þá
tek ég guð til vitnis um, að það
var vegna mistaka ... Guð varð-
veiti keisarann! Að því er við kem-
ur ökumanninum nr. 9214 og
•blaðadrengurinn nr. 12 (ljóshærð-
ur, 14 ára, bláeygur, engin sérstök
auðkenni), þá veit ég með vissu, að
þeir' eru áhangendur þessarar
lireyfingar, einkum blaðadrengur-
inn, sem selur ólögleg blöð .. - ég
get gefið yður eina upplýsiugu enn,
Moskvudeild rússneska komrnún-
istaflokksnis ... og þó ég hafi gist
á lögreglustöðinni, þá ...“.
Margir, sem framhjá fóru, námu
staðar og gáfu honum einn kópok.
DYRAVÖRÐURINN var önn-
um kafinn í hálfan mánuð við að
skýra fyrir manninum frá 1905 þá
atburði og þær umbyltingar, er orð-
ið höfðu síðustu tuttugu árin.
í byrjun þriðju vikunnar tók að
renna upp ljós fyrir sýnishorninu.
í lok þriðju vikunnar var hann
ráðinn að ríkisfyrirtæki.
í byrjun fjórðu vikunnar tók
hann til rnáls í matarhúsinu og
mælti við áhyrendur sína:
„1905? Vitaskuld, vitaskuld man
ég það. Ég get meira að segja sagt,
að ég hafi tekið þátt í baráttunni
við einveldið. Ég sat jafnvel í fang-
elsi ... fyrir þátttöku í kröfugöng-
unum ... Já, það voru tímar ...
en hvað er um það að tala nú! Við
vorum hinir gönilu byltingamenn,
og við áttum svipuna alltaf yfir
höfði okkar ...“
SAGT er, að hann hafi jafnvel
haldið ræðu eitt sinn við góðan
orðstír á hátíðarsamkomu til minn-
ingar um atburðina 1905.
En það er nú ekki alveg víst.
Hinsvegar eru hitt allt stað-
reyndir.
ENDIR
48
HEIMILISRITIÐ