Heimilisritið - 01.04.1949, Blaðsíða 20

með hverjum degi og klukku-
stund.
Þetta hafði gert hana bljúga,
þolinmóða og þrautseiga. Og það
hafði gert hana svo blíða og
hógværa, að enginn hefði getað
látið sig renna grun í sársauk-
ann, sem bjó innra með henni,
ef til vill vissi Roger það ekki
einu sinni, og Emily áreiðanlega
ekki, þegar þau komu til að
spila bridge á miðvikudags-
kvöldum.
Og þó hefði Roger mátt gera
sér það ljóst, þegar augu þeirra
mættust eitt andartak yfir borð'-
ið urn leið og þau tóku upp spil-
in, og augu hennar lýstu ofsa-
legri ástríðu.
Hún hafði reynt að gera sér
grein fyrir, hvernig þetta hafði
gerzt. Hún virti hann og John
fyrir sér, meðan þeir athuguðu
spilin sín, og skær, einlæg augu
hennar gátu ekki dulið svarið.
Það var þróttur, skerpa, snar-
ræði og einbeittni í djúpum,
gráum augum Rogers og harð-
legum andlitsdráttum. John
gerði stút á munninn, renndi
augabrúnunum upp og niðúr, og
lét þau bíða lengi meðan hann
hugsaði sig um.
JOHN, hugsaði hún án nokk-
urrar gremju, hafði aldrei flýtt
sér að neinu á ævinni. Hann
hafði tekið við tryggingarfyrir-
18
tæki eítir föður sinn, og í litlu
borginni, þar sem þau áttu
heima, hafði faðir hans verið
einn af helztu kaupsýslumönn-
unum.
Faðir hans hafði verið' fé-
lagslyndur maður, meðlimur í
mörgum nefndum og félags-
stjórnum, hann þekkti alla, og
allir þekktu hann. Þess vegna
hafði liann eftirlátið syni sínum
liinn þægilega og trygga arf
vátryggj enda: endurnýj anirnar.
Fyrstu árin eftir dauða föður-
ins, hafði það nægt fyrir öllum
þörfum þeirra. En gallinn við
„endurnýjanir“ er sá, að þeim
hlýtur að fækka — og ný við-
skipti bættu það ekki upp.
John var blátt áfram ekki
mannblendinn eins og faðir
hans, hann fékk nýja viðskipta-
vini öðru hverju, en ekki nærri
nógu marga.
Cathy starði á John og Emily.
Þau vissu ekkert um hugarangr-
ið, sem hélt vöku íyrir henni á
nóttunni, og olli djúpu hrulck-
unni milli augnanna á Roger og
silfurþráðunum í brúnu hári
hans. Hún mætti augnaráði
Rogers, hann brosti til hennar,
og hún velti því fyrir sér, hversu
lengi hún gæti afborðið þessa
kvöl: að sjá hann aðeins stutta
stund einu sinni í viku, mæta
honum stöku sinnum af tilvilj-
un kvöld og rnorgna á leið
HEIMILISRITIÐ