Heimilisritið - 01.06.1955, Qupperneq 14

Það var unaðslegur dagur.
Það var einstaka ský í óviðjafn-
anlegum bláma himinsins. Stúlk-
an settist upp og andvarpaði.
Hún horfði niður á líkama sinn,
á mjúkar línurnar í brúnum
handleggjunum, sem voru al-
settir freknum og gullnum hár-
um, á gamlan og upplitaðan
baðmullarkjólinn, á brúna fót-
leggina, sem voru hárlausir, af
því að hún hafði rakað þá um
morguninn með rakvélinni hans
föður síns, sem hún hafði læðst
með út úr baðherberginu og
laumazt með aftur á sinn stað.
Hún hafði barkarlita skó með
trésólum á fótunum. Hún spark-
aði þeim af sér og teygði úr tán-
um í mjúku og röku grasinu.
Seyðandi þrá gagntók hana.
Allt það, sem ég þarfnast, er
karlmaður, laglegur maður sem
elskar mig og er tryggur, fer
með mér í kvikmyndahús á
laugardagskvöldum, talar við
mig fyrir framan arininn á vetr-
arkvöldum, og fer með mig á
„Ljónið“ við og við. Það er allt,
sem ég þarfnast. Ég bið ekki um
mikið. Ég þarf einhvem, sem
elskar mig heitt. Ég þarf að fá
einhvern til að sitja við hliðina
á mér í sólskininu.
Sem svar við hugsunum henn-
ar, kom ungur maður að girðing-
unni, klifraði rólega yfir hana
og gekk meðfram ánni. Stúlkan
horfði forvitnislega á hann.
Hann var þéttvaxinn með
svart, hrokkið hár, með dökka
sólbrennda húð og brún augu.
Brúnköflótt skyrtan hans var
opin í hálsmálið og sýndi mjúk-
an, brúnan hálsinn. Hann er lag-
legur maður, hugsaði stúlkan.
Hann var spölkom frá henni
og hnyklaði brúnirnar á ekki
beint aðlaðandi hátt.
„Hvað ert þú að gera hér?“
spurði hann.
„Ég sit hérna bara,“ svaraði
hún. „Þetta er eins góður staður
til að sitja á, og hver annar, er
það ekki? Eða átt þú landið?“
Maðurinn svaraði ekki, en eft-
ir no.kkrar sekúndur settist hann
niður nokkur fet frá henni,
strauk á sér hnén og horfði út
í ána.
„Ég sat hérna bara,“ hélt
stúlkan áfram, „og óskaði þess,
þegar þú komst yfir girðinguna,
að ég elskaði tryggan mann.“
„Maður skyldi nú ekki ætla,
að þú yærir í neinu karlmanns-
hraki,“ sagði maðurinn allt í
einu og sýndi henni röð af hvít-
um tönnum. „Jafn falleg stúlka,
eins og þú ert.“
„Eg á ekki örðugt með að ná
mér í karlmenn,“ sagði hún
hirðuleysislega. „Mörgum geðj-
ast að mér, en ég er vöruvönd.“
12
HEIMILISRITIÐ