Heimilisritið - 01.06.1955, Blaðsíða 41

Heimilisritið - 01.06.1955, Blaðsíða 41
hann vék til hliðar og hleypti henni inn. „Hvernig geturðu?“ sagði hún ásakandi um leið og hún smaug fram hjá honum. „Hvemig get- urðu eftir þetta —?“ ..Get ég hvað?“ sagði hann kæruleysislega. „Og eftir hvað?“ Hann byrjaði að vef ja sér vindl- ing, og hann kveikti á eldspýt- unni við nögl sér. Hún sá að nöglin hafði svarta rönd, eins og hann hefði nýverið grafið í raka mold. — Hún litaðist um og sá um- merkin. Kjallarinn sagði henni ljóta sögu. Miklu ýtarlegar, miklu sannar en Jerry hefði sagt hana, ef hún hefði spurt hann. Það var hálf skuggsýnt, en þó nægilega bjart til þess að ekk- ert fór fram hjá henni. Sótugt ljósker hékk í vírspotta niður úr loftinu, og í skini þess gat hún lesið harmsögu kjallarans. Skápurinn stóð ekki á sama stað og í gær. Hann hafði dreg- ið hann þvert yfir gólfið, frá einum veggnum til annars. Og fyrir neðan skápinn var kynleg- ur, dökkur skuggi á gólfinu. Það var ekki skuggi, sem ljóskerið felldi af skápnum, því skugginn var ljóskersmegin við hann. Hann minnti á raka mold, sem hefur verið pæld upp og síðan þjappað niður aftur. Augu henn- ar voru ekki eins skörp og í æsku hennar. í einu horninu var skófla, sem aldrei áður hafði verið í kjall- aranum. Hún hafði stundum notað hana til að moka snjó af útidyratröppunum, og þegar hún hafði séð hana síðast hafði skóflublaðið verið rautt af ryði. En nú var ryðið horfið. Blaðið var dökkleitt eins og því hefði nýlega verið stungið í raka mold. „Það er kalt 'hérna niðri,“ sagði hann lævíslega. „Þú skelf- ur víst af kulda?“ Tennurnar glömruðu í munni hennar. „Hvar er hann?“ spurði hún.. „Hann er ekki uppi í herberginu sínu.“ Hún starði án afláts á dökka skuggann undir skápn- um. „Það veit ég vel,“ sagði hann„ „Hann er farinn. £g sá hann gegnum rifuna á kjallarahurð- inni.“ „En hann fer aldrei út fyrr en hann hefur fengið rakvatnið sitt.“ „Nú, í þetta sinn gerði hann það. Hérna, hann skildi þetta eftir handa þér.“ Hann fór inn á sig, og rétti henni svo kuðlaðan pappírssnepil. „Hann lagði hann á borðið í forstofunni. £g tók JÚNÍ, 1955 39.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.