Heimilisritið - 01.06.1955, Page 64

en Linda tók til máls, áður en
frú Kinlock gat sagt meira.
„Er það virkilega satt, að þú
hafir sagt þessum gömlu tryggu
þjónum upp?“ spurði hún.
Rödd hennar var einbeitt og
skörp, og frúin fölnaði af reiði.
„Ég hef ekki hugsað mér að
ræða ákvarðanir mínar eða
einkamál við þig. — Agnes Mc-
Lean, þið getið farið!“
„Nei!“ mótmælti Linda, „þið
bíðið svolítið. Ég verð að biðja
þig um að hugsa þig tvisvar um,
áður en þú rekur þetta fólk á
dyr! Hvað hafa þau gert af sér,
svo að þau verðskuldi slík af-
drif?“
Augnaráð frú Kinlocks varð
dálítið reikult, en hún lét sig
ekki.
„Þau eru of gömul,“ sagði hún.
„Við þurfum nýja starfskrafta
hér í höllina.“
„En hvernig hefur þú brjóst
í þér til að gera annað eins og.
þetta?“
„Ég er sem betur fer ekki til-
finninganæm, og það er vel
sennilegt, að Bruce láti þau fá
lítils háttar eftirlaun. Þau hafa
enga kröfu á eftirlaunum, svo
að ef þeim verða veitt þau, hafa
þau fulla ástæðu til að vera
þakklát."
„Þetta fólk hefur verið hér í
höllinni alla sína ævi og líta á
hana sem sitt eina rétta heimili,"
sagði Linda. „Og þau kvíða því,
sem almenningur muni segja um
þau, því það hefur aldrei nein-
um verið sagt upp hér áður.
Þjónar okkar koma hingað korn-
ungir og eru hér til dauðadags.“
„Svona tilfinningaþvaður kem-
ur mér ekki við, Linda. Ég hef
þegar tekið ákvörðun, og ráðn-
ingarskrifstofan í Glasgow hef-
ur fengið tilkynningu um að út-
vega mér nýtt starfsfólk. Það
er ekki til neins að eyða fleiri
orðum um það.“
„Jú, einmitt. Kinlock-fjöl-
skyldan getur ekki verið þekkt
fyrir slí'ka framkomu.11
Augu hennar leiftruðu, og hún
lagði annan handlegginn yfir
axlirnar á Angesi og þrýsti
henni að sér.
„Þau eru of kunningjaleg í
framkomu,“ sagði frú Kinlock,
„og þú sýnir mér ósvífni." .
„Það álít ég ekki! Ef þjónam-
ir hafa ekki verið nógu liprir
og auðsveipnir, þá hlýtur ástæð-
að að vera sú, að komið hefur
verið ósvífnislega fram við þá.
Þeir hafa alltaf vanizt því að
vera meðhöndlaðir sem menn
en ekki eins og dýr.“
„Nú er nóg komið!“ sagði frú
Kinlock bálreið. „Og nú krefst
ég þess að þú þegir! Þú veizt
víst ekki við hvern þú ert að
62
HEIMILISRITIÐ