Fréttatíminn - 14.12.2012, Blaðsíða 36

þurft afar langt nám og strembið til þess að
verða rithöfundur. Maður þarf að vita ansi
margt,“ segir hún.
En hvað er það sem kveikir þessa þrá og
löngun eftir því að skrifa? „Ég hef ekki hug-
mynd um það, nema ef vera skyldi krefjandi
sköpunarþörf. Mín sköpunarþörf liggur þar,
hjá öðrum annars staðar“ segir hún.
Kristín Marja á þrjár uppkomnar dætur og
heilt handboltalið af barnabörnum, að eigin
sögn og útskýrir afkomendafjöldann: „Það
eru margir tvíburar í kringum mig. Móðir mín
var tvíburi, ég á tvíbura og tvær dætra minna
eiga tvíbura. Ég skil reyndar ekki í almættinu
að leggja þetta á konur,“ segir hún og hlær.
„Það er ofboðslega mikið að fá tvö börn í einu.
Svo er líka erfitt að vera tvíburi, svona upp á
athyglina.“
Þegar talið berst að börnunum förum við út
í enn aðra sálma. Fáeinum vikum eftir hrun
skrifaði Kristín Marja athyglisverða grein í
Moggann þar sem hún skammaði stjórnvöld
fyrir að svíkja þjóðina, presta fyrir að tala
niður til hennar og útrásarvíkingana fyrir að
þykjast ekki vita neitt. Því þannig er Kristín
Marja, hún hikar ekki við að segja það sem
henni finnst. „Ég hugsa oft: „Af hverju er ég
að skipta mér af þessu, þetta er hvort eð er allt
vonlaust. En þá verður mér hugsað til barna
minna og barnabarna. Þau eiga rétt á góðu lífi
í herlausu landi eins og við áttum. Við eigum
að berjast fyrir þau. Ef við missum trúna á
stjórnvöld, verðum að treysta betur á okkur
sjálf. Nota tungumálið öðruvísi, hætta að tala
illa hvert um annað, það er fyrsta skrefið.
Og vera kurteis og elskuleg – reyna að vera
svolítið fagleg, líkt og stórþjóðir verða að gera
til að þjóðfélagið gangi. Okkar þjóðfélag þarf
líka að ganga.“
Leikskáld Leikfélags Reykjavíkur
Kristín Marja situr í grámálaðri, hrárri skrif-
stofu á fjórðu hæð í annars mjög skapandi um-
hverfi, Borgarleikhúsinu. Í henni hefur áður
setið skapandi fólk, síðast Auður Jónsdóttir
og Jón Gnarr sem voru leikskáld Leikfélags
Reykjavíkur á undan Kristínu Marju. „Ég
fékk hugmynd að leikriti og fannst ég ekki
geta breytt því í skáldsögu,“ útskýrir Kristín
Marja. „Ég ákvað að lofa því að vera leikverk.
Það er hins vegar jafnmikil vinna að baki einu
leikverki og skáldsögu þótt línurnar séu færri
og verkið sé strípuð samtöl. Á bak við hverja
setningu er fortíð. Þetta er óskaplega erfitt en
skemmtilegt,“ segir hún.
Kristín Marja hefur aldrei sent frá sér leik-
verk. Hún segist samt hafa skrifað tvö þegar
hún var þrítug. Öðru hafi hún hent en hitt sé
einhvers staðar ofan í skúffu. „Ég hef ætíð
verið hrifin af leikhúsi. Ég hef nautn af því að
horfa á leikara túlka og leika.“
„Ég hef ekki reynt við þetta listform fyrr í
fullri alvöru, en stundum verða menn að gera
hluti þótt þeir viti ekki fyrirfram hvernig til
tekst. Ég man eftir konu sem horfði á fallegar,
heklaðar gardínur fyrir glugga, og sagði: „Ég
ætla að gera svona“. Ég spurði hvort hún kynni
það og hún svaraði: „Nei, en ég ætla að gera
það þótt ég kunni það ekki.““
Sigríður Dögg Auðunsdóttir
sigridur@frettatiminn.is
„Það eru margir tvíburar í kringum mig. Móðir mín var tvíburi, ég á tvíbura og tvær dætra minna eiga tvíbura. Ég skil
reyndar ekki í almættinu að leggja þetta á konur,“ segir Kristín María og hlær.
Stúfur birtist óvænt, eftir enga bið
– á mettíma úr móðurkvið.
Grýla hafði gengið um á gömlum serk
– möglað yfir magaverk.

Lúði tók hann léttvægan í loðinn hramm
– varla meir en milligramm.
Hanteraði hikandi í hrömmum sér:
– „Þetta’ er ekki undan mér!“

Frændur birtust, forynjur og flennitröll
– knúsa vildu krílið öll.
Sneru heim með heillaskeytin, heldur svekkt
– sáu ekkert, sögðust blekkt.

En Stúfur óx, þá aðallega upp í loft
– þó hann týndist ansi oft.
Fyrr en varði frækinn náði fullri smæð
– mældist einn og átta’ á hæð.

Hann vildi gera velflest til að verða stór
– drakk því bæði blek og klór.
En ekkert gekk og áfram var hann algert peð
– risavaxnar vonir með.

Í andliti hans agnarlítið alskegg spratt
– ítrekað hann um það datt.
Lítið var hann liðtækur við leik og störf
– almennt var hans ekki þörf.

Bræður hans til byggða þurftu’ að bera Stúf
– það var skylda létt og ljúf.
Hann rúmaðist í rennilæstum rúgmjölssekk
– sem við þrúgur þeirra hékk.

Vígreifur og vaskur mætti vinnu til
– krökkum færði kerti og spil.
En tróðst þá undir tindilfættum trítlaher
– fljótur mátti forða sér.

Svo langaði hann ljúfmeti að læða’ í skó
– en upp í gluggann ekki dró.
Í bríaríi bræður hans þá birtust tveir
– barni gottið báru þeir.

Eftir þetta óhapp varð hann ósköp smár
– lítill í sér; leiður, sár.
Að lokum fann hann leið sem í sér lausnir fól
– hann setti’ á laggir Litlu-jól!

Stúfur er í eðli sínu eins og við
– og raunar mestallt mannkynið.
Hvar sem þörf á hugrekki að höndum ber
– stækkar hann í hjarta sér.

S T Ú F U R
ÍSLENSK HÖNNUN OG RITSNILLD
Í ÞÁGU FATLAÐRA BARNA OG UNGMENNA
Stúfur í túlkun
Braga Valdimars Skúlasonar og Þórunnar Árnadóttur
fæst hjá okkur
5. - 19. d sember
Casa - Skeifunni og Kringlunni
Epal - Skeifunni, Leifsstöð og Hörpu
Kraum - Aðalstræti og Garðatorgi
Kokka - Laugavegi · Líf og list - Smáralind
Módern - Hlíðarsmára
Þjóðminjasafnið - Suðurgötu
Blómaval - um allt land
Hafnarborg - Hafnarfirði
Blóma - og gjafabúðin - Sauðárkróki
Póley - Vestmannaeyjum
Valrós - Akureyri
Netverslun – www. jolaoroinn.is

STYRKTARFÉLAG LAMAÐRA OG FATLAÐRA

Ármúli 36 - 108 Reykjavík - s. 588-1560
+
= Skemmtileg fótboltajól
Allt í fótboltann á einum stað
36 viðtal Helgin 14.-16. desember 2012