Læknablaðið - 01.03.1927, Blaðsíða 3

3. blað.
13- árg.
Reykjavík, mars 1927.
Tannlæknakensla og“ tannlæknaþörf.
Erindi flntt í Læknafél. Reykjavíkur 14. febr. 1927.
Eftir Brynjúlf Björnsson, tannlækni.
Allir getum vér vist orðiS sammála um það, að mikil er tannveikin
hér á landi, og viröist fara mjög í vöxt. Líklega ekki óalgengari en meðal
annara menningarþjóSa.
Eg hvgg það ekki fjarri sanni, að 95%, jafnvel 98%, af fólki þurfi
tannlæknisaðgerða, einkum í kaupstöSum og sjóþorpum.
Raunalegast þó. aS sjá marga af unglingunum, sem fyrir augu manns
bera, þvi tanngarðarnir eru í fjölda þeirra ekki annaS en brunarústir. —
En hvaS er hægt aS gera fyrir fólk í jjessum efnum?
Þó.tt menn fallist ekki algerlega á skoSun j)á, sem hefir veriS haldiS
lalsvert á lofti í Ameríku um tíma, aS flest, senr aflaga fer í likamanum
og ekki finnast aSrar orsakir aS, stafi af eitruSum tönnum, og jjaS sé
óverjandi, aS 16 ára unglingur hafi nokkra dauSa, — pulpalausa — tönn
i munninum, j)á býst eg samt viS, aö flestir séu mér sammála um, aS
það væri einkar þörf ráSstöfun, ef hægt væri aS veita fólki greiSari
aSgang aS fullkomnum tannlæknisaSgerðum. Fólk er viSa i mestu vand-
ræSum í Jæssum efnum.
Nú sem stendur er þaS aðallega á Akureyri og í Vestmannaeyjum, sem
hægt er að ná til tannlæknis — utan Reykjavikur. — En jrað nægir
ekki, — })að eru alt of fáir, sem geta notiS ])ess.
Ef þessir tannlæknar, sem hér eru nú, jntrfa á aðstoö aö halda, lengri
eöa skemri tíma, verSa þeir aS leita til útlanda. ÞaS er óviöfeldiS og
reyndar neyöar-úrræði, því aö jæssir útlendu tannlæknar, séu þeir ekki
mestu skussar, fást ekki nema meS afar kostum, sem engan veginn eru
í satnræmi viö taxta og kringumstæöur hér. —
Þeir eru heldur ekki nema hálfir menn, meöan þeir eru mállausir eöa
málhaltir, — einkum eru þeir j)ó illa fallnir til aS sinna bömum, sem
jmrfa á sérstökum leiSl)einingum og umönnun aS halda. — ÞaS er hálf
iijákátlegt, aS þurfa að hafa túlk viö þetta starf, og er auk j)ess ófull-
nægjandi og ef til vill kostnaöarauki. Þegar þessir ungu menn eru farnir
aö venjast dálítiö starfinu og fólkinu, eru Jæir flognir burtu eins og
faríuglar, ef þeim eru einhverjir vegir færir annarsstaðar. Og þaö eru
ekki líkur til, aS innlendu, fullnuma fólki i jæssari starfsgrein fjölgi
mjög á næstunni, eins og viö horfir nú.