Læknablaðið - 01.03.1927, Blaðsíða 11

LÆKNABLAÐIÐ
33
Stjórnin haföi fengiö tilboö ýmsra til aö hefja máls i hverju spursmáli,
og höföum viö meölimirnir allir fengiö sendar prentaöar ritgeröir hvers
um sig. Voru þaö sumt veigamikil rit á viö doktorsdispútasíur, og var
hvert þeirra ritað á rnáli höfundarins, en auk þess fylgdi hverju stuttur
útdráttur á ensku, frönsku, þýsku, spönsku og ítölsku. Þetta alt var
svo mikið lesmál, að þaö entist langsamlega, sem veganesti til suður-
göngunnar, og var sumt af því gott til svefns á kveldin, þ. e. bæöi and-
ríkissnautt og bragödauft, samanþjappaö fróöleiksmoö.
Þó margt gott og skemtilegt lærist á svona læknaþingum (eins og
kongressum yfirleitt), þá er ekki því að leyna, aö andlega fæðan er alt
of óhóflega skömtuö til þess að henni veröi torgað svo aö segja í eitt
jnál. Menn keppast um aö trana sér fram, þó lítið sé til brunns aö bera
(eg á líka sjálfur sneiöina; „öll erum viö brotleg, kvaö abbadísin“). Menn
vilja sýna sig og láta nafns síns getiö, og minnir það á stássmeyjarnar,
sem fjölmentu i Circus maximus forðum, og O v i d i u s segir
um : Spectatum v e n i u n t, v e n i u n t s p e c t e n t u r u t i p s æ.
Eg hefi verið að bíöa eftir ársskýrslu félagsins, þar sem á að koma
itarleg frásögn og fundargerö, en nú meö póstskipinu fékk eg bréf
um það, að hún væri ekki væntanleg fyr en að nokkrum mánuöum liðn-
um, og segir ritari félagsins, aö það sé aö kenna því, hve illa gangi að
heimta inn afrit af ræðum ýmsra umræðenda. Skal eg nú skýra stutt
frá meðferð hinna ýmsu verkefna, og styöst eg ]jar viö fundarskýrslu
þá sem P r e s s e m é d i c a 1 e* (nr. 31—35) birti í sumar.
Radíumlækning legkrabba. Fyrsta daginn, aö lokinni fundarsetning-
unni á Capítólíó og eftir banatilræðiö viö Mússólíni, var tekiö til óspiltra
mála, og stigu þeir í stólinn hver af öörum : R e g a u d (París), P e s t a-
I o z z i a (Róm). F o r s d i k e (London), B e u 11 n e r (Genéve) og R e-
casens (Madrid). Fluttu þeir hver sitt erindi um málið, og voru nokk-
urn veginn sammála í aöalatriöum. A eftir þeim tóku 14 til máls, og
voru skoðanir þeirra fremur skiftar. En í stuttu máli má segja, að þó
súmir handlæknar eins og í þetta skifti J. L. F a u r e (hinn nafnkunni
franski kvennakírúrg), séu efasemdafullir um aö radíum geti komiö í
stað hnífsins nema viö c a n c e r alt of útbreiddan, þá mátti á öllum
hinum fjölreyndu radíólógum, sem þarna töluðu, heyra mikla bjart-
sýni um framtíðarnot radíums, ekki einasta til að koma í stað hnífsins
við a 11 a r tegundir krabbanreins á öllum stigum, heldur líka í staö R ö n t-
g e n s geisla, hvað svo sem árangur Erlangen-skólans sýnist lofa miklu.
Og stefnan virðist vera heillaríkust sú, aö nota radíurn í talsvert minni
skömtum og lengri lotum en hingað til hefir verið venja, en afmæla og
sía sem gætilegast g a m m a - geislana og láta þá eina verka, en varna
a 1 f a- og b e t a - geislum aðgöngu.
Ýmsir hrósuðu mjög, að nota radíum bæöi til undirbúnings undir radí-
kal óperation, meö því aö láta áhrif þess hreinsa svæöiö og takmarka
meiniö, en þar næst nota radium-geislun á eftir óperation, til að tryggja
fullan bata.
Forsdike og Robineau (París) höföu af flestúm tilfellum aö
* Snorri kollega Halldórss,on heldur það læknarit, og var svo vænn aÖ senda mér
emtökin með skýrslunni.