Læknablaðið - 01.03.1927, Blaðsíða 5

LÆKNABLAÐIÐ
27
ÞaS sjá allir, hversu aögengilegt er aö spila í slíku „lotteríi". — Tím-
inn fer til einskis, og ekkert verður vitaö um þaÖ, hvort nokkru er aö
treysta í þessum efnum. Allar áætlanir bygöar í lausu lofti. Þetta er fæst-
um lientugt.
Þaö mun, aö því er eg hygg, hafa veriö reynt aö fá því framgengt,
aö 1 „kvalificeraöur“ Islendingur fengi aögang aö skólanum á ári, ef
meö þyrfti og til kæmi. En þaö mun víst ganga heldur treglega, aö því
er mig grunar. Mér hefir jafnvel skilist, að forstj. skólans sé ekkert sérlega
hlyntur íslendingum, og hann muni ef til vill hugsa sem svo: „Við get-
um ekki tekiö móti útlendingum, þar sem ekki er rúm fyrir okkar eigiö
fólk. Hvaö vilja íslendingar vera að leita á okkar náöir, þar sem þeir
annars fara sínar eigin leiðir og vilja fjarlægjast oss sem mest?“ —
Á skólanum er enginn íslendingur nú.
Utan Norðurlanda mun víst vera leiö að koma fólki á slíkar kenslu-
stofnanir, en þaö veröur aö vanda valið, því þær munu vera misjafnar.
Víðast er heimtað stúdentspróf eöa þvi sem næst, og námstíminn frá
3^2—5 ár. Þess veröur líka aö gæta, að nemendur veröa að vera vel
færir í þvi máli, sem kenslan fer fram á, ef námiö á aö koma aö full-
úm notum.
Eg hefi verið aö reyna að gera mér grein fyrir því hvaö margir tann-
læknar þyrftu að vera hér á landi og hvar þeir ættu að hafa aösetur,
ef fólki væri gert eins greitt fyrir aö ná til tannlæknis eins og unt er
hér í strjálbýlinu, og einkum ef farið væri aö dæmi Norðmanna og ýmsra
annara þjóöa og sett í lög að öll bæjarfélög og kauptún skuli láta fram-
kvæma reglubundið eftirlit á tönnúrn skólabarna, og veita þeim nægi-
lega hjálp í þeim efnum. Niðurstaöa mín hefir verið þessi:
Reykjavík 7 (þar af sumir viö skólatannlækningar, og aðstoðarmenn),
Hafnarfjöröur og Suöurnes 1, Akranes og Borgarnes 1, Stykkishólmur,
Dalir og Baröaströnd 1, ísafjörður og Vestfiröir 2 (annar aðstoðartannl.),
Blönduós og nærsveitir 1, Sauðárkrókur 1, Siglufjöröur 1, Akureyri 1
—2, Austfirðir 1—2, Vestmannaeyjar 1, Austanfjalls 1 (vafasamt).
Þá gæti meö tímanum orðiö 1 tannlæknir fyrir hverja 5000 íbúa í landinu.
Ætlast eg til aö í flestum kaupstööum veröi komið á fót reglubundn-
um skólatannlækningum, og aö sumir tannlæknar hafi umferða-praxis.
En hvergi séu leyföir sjálfstæöir „tannteknikarar“, því að alt fúsk og
kunnáttuleysi er til ógagns. Það mætti geta þess, til samanburðar, aö
fjöldi tannlækna í hlutfalli við ibúatölu, er í nokkrum löndum, samkvæmt
nýjum skýrslum, sem hér segir:
A Englandi og írlandi 1 á móti 3700 íbúum, i Noregi 1 á móti 3575,
í Bandaríkjum N.-Ameríku 1 á móti 2200, í Danmörku álika og í Englandi.
A íslandi má víst segja, aÖ sé, nú sem stendur, 1 tannlæknir fyrir hver
15—16 þús. íbúa; — þaö fer eftir þvi, hvernig á þaö atriöi er litið.
Ef þjóðin vill fá fleiri tannlækna, og þaö veit eg að margir óska eftir,
víösvegar úti um land, þá veröur eitthvað til bragös aö taka, til þess að
greiða úr málinu.
Hvernig veröa nú fengnir nægilega margir tannlæknar handa þjóö-
inni, þegar erfiöleikarnir eru slíkir á vegi þeirra, sem vilja nema og
leggja stund á þessa grein ? Svarið verður í styttstu máli þetta: Hin