Læknablaðið - 01.03.1927, Blaðsíða 10

32
LÆKNABLAÐIÐ
gæti líka veriö nauösynlegt hér, svo aö allir hópist ekki á sama staö,
Eg hefir fariö hér fljótt yfir, — aöeins stiklaö á stærstu atriöunum
í þessu vandamáli. Þaö er óþarfi aö svo komnu máli, aö fara frekar
út í tilhögun kenslunnar í einstökum atriöum eöa hvaö námiö ætti aö
vera langt. Aðeins vil eg minna á það, mönnum til leiðbeiningar, að
nárniö er ákveðið a. m. k. 3 ár í Höfn. Ef einhver fellur viö eitthvert
prófiö, getur hann tekiö þaö upp eftir eitt ár. — Þaö þótti sýnt i upp-
hafi, að þessi tími er of stuttur til þess aö kenna reglulega allar náms-
greinir, — einkum þóttust rnenn sjá fram á það, aö nemendur fengju
alt of litla verklega æfingu á ýmsum sviðum. Þess vegna ákváðu lögin,
aö þeir, sem útskrifast, veröa aö starfa í tvö ár undir umsjón annara,
utanlands eöa innan, áöur en þeir geta fetigiö veniam practicandi. Vel
gæti eg hugsað mér, — ef kensla kæmist á hér, — aö sú leiö yrði
farin, að láta nýútskrifaöa tannlækna fara utan um tíma, áöur en þeir
hefja starf á eigin ábyrgð.
Vil eg nú lúka máli minu með þeirri ósk, að háttvirt L. R. veröi mér
sanunála um þaö, að svo búið má ekki standa lengur, og nauðsynlegt
sé aö taka málið til alvarlegrar íhugunar. Þætti mér þá betur fariö en
heima setiö. Eg trúi því fastlega, aö máliö komist á réttan rekspöl, ef
læknastéttin, sem venjulega veit gjörst hvar skórinn kreppir, i heil-
brigöismálum, vill gefa því nauðsynlegan gaum og styöja aö heppilegri
lausn þess meö ráöum og dáö.
Frá handlæknamótinu í Róm 1926.
Eftir Steingr. Matthíasson.
------ (Niðurlag).
Þá 4 daga, sem læknaþingið stóö (7.—10. apríl) voru stööugir fyrir-
lestrar og umræöur á víxl. bæöi fyrri og seinni hluta dags.
Aðsóknin var góö framan af hverjum fundi, en strjálaöist þegar á
leiö. Þvi þaö þarf hreint dúxa-eöli og úthald til aö halda sér vakandi og'
hlustandi marga tima í rykk. Margir ræöumenn voru óþarflega langoröir
og hér viö bættist Baljels-glundroði málanna, til aö fæla menn frá. Það
mátti tala á 4 tungum: ensku, frönsku, itölsku og spönsku. Erönsku-
mælendur höföu langflesta dygga heyrara. Þegar hin málin konui, týnd-
ust margir út (sbr. græca sunt, non leguntur).
Svo var til ætlast, aö enginn mætti flytja lengra erindi en í 20 mín.,
en taka þátt í umræðum aöeins 5—10 mín. Út af þessu var þó oft brugð-
ið og eg saknaði timamælisins, sem Bandarikjamenn nota. Hann er svip-
aöur taktmæli, og urgar djöfullega i honum þegar ræöumaöur á aö þagna.
Hin vísindalegu umræðuefni voru þessi:
1. Radium-fækning legkral)l)a.
2. Meðferð heilameinsemda.
3. Langær árangur af meöferö Jacksons-flogaveiki.
4. Skurðlækning miltisins.
5. Lifrar-ígeröir.