Læknablaðið - 01.08.1942, Qupperneq 9

LAi K NA fí LAt) I f)
35
geta tveggja atriöa, beggja úr
Hafnarfiröi, vegna þess aö þau
sýna aö nokkru stefnu félags-
stjómarinnar í þeim málurn. Theó-
dór Mathiesen, sérfræöingur í nef-
háls- og eyrnalækningum, tjáöi
stjórninni þaö aö hann semdi á
þann hátt við samlagiö aÖ greiösl-
um fyrir lækningar í sérgrein hans
yröi þannig hagað, áö hann fengi
l'ast mánaöarkaup og auk þess
vissa borgun mánaöarlega á hvert
hluttækt samlagsnúmer. Lagöi
hann fram uppkast að þessum
samningum og taldi sig geta geng-
ið aö þv' fyrir sitt leyti. Stjórn
I,. í. lýsti sig algjörlega mótfallna
slíku fyrirkomulagi og kvaö þaö
stefnu sína, að engir læknar réöu
sig upp á íast kaup hjá samlögum,
og fór fram á það, aö viðkom-
andi sérfræöingur reyndi aö ná
samningum á líkum grundvelli og
Reykjavíkurlæknar, mun sú og
liafa orðið niðurstaöan. Þá var hitt
atriðið það, aö Bjarni læknir Snæ-
björnsson í Haínaríirði kom á
fund til stjórnarinnar 30. okt. '39
og tjáði frá ntjög slæmum fjár-
liag S. H. Kvað hanh samlagiö
íara frant á, að Hafnarfjaröar-
læknar gæfu því 10% afslátt af
samningsbundntnn gjöldum og
átti þetta ásamt líkum afslætti frá
öðrum aðiljum að vera samlaginu
til viðreisnar. Stjórn L. í. lýsti
sig eindregið andvíga því, aö
Hafnarf jarðarlæknarnir gæfu
nokkurn afslátt, meöal annars
vegna ósamræmis, er þá yröi við
greiðslu til lækna, sent störfuðit
fyrir S. R. og önnur sjúkrasam-
lög. Taldi stjórn félagsiiis, aö
frekar ætti aö hækka en lækka
greiðslur fyrir störf lækna vegna
vaxandi dýrtíðar og gengisfalls
isl. krónu.
Landlæknir leitaði haustiö 1939
álits stjórnar félagsins utn þau til-
mæli prófessors Guðiii. Thorodd-
sen, aö aðstoðarlæknisthni Ólafs Þ.
Þorsteinssonar yröi lengdur um
eitt ár eða upp í 4 ár, en hann var
þá aö enda sitt 3ja ár þar á deild-
mni. Stjórn L. 1. vildi ekki veita
samþykki sitt til þessa, vegna þess
aö upphaflega heföi veriö gert ráö
íyrir, að þessar aöstoöarlæknis-
stööur væru aöeins til 2ja ára með
framlengingarmöguleika upp í 3
ár. Aleit stjórnin, aö yngri lækn-
unt, sem biðu eftir að komast
þarna að til framhaldsnáms væri
óréttur ger með þessu. Síöar varö
þaö aö samkomulagi aö tími Ólafs
yrði íramlengdur í 4 ár ineð þvi
skilyrði, aö nýtt aðstoöarlæknis-
embætti, 2. aðstoðarlæknir, yröi
stofnsett við deildina. Var þetta
taliö aö koma að jöfnurn notum
íyrir yngri læknana, sem þar vildu
náms njóta og betra í framtíöinni.
þar sem ný staða væri stofnuð og
þannig yröu framvegis tvær stöð-
ur fyrir eina.
Þá skal næst minnst á það, að
landlæknir sendi stjórn félagsins
frv. til laga um brt. á lögurn nr.
47, 23. júní 1932 um lækninga-
leyfi, um réttindi og skyldur
Iækna o. s. frv. Samkvæmt frum-
varpi þessu mátti enginn læknir
setjast að i kaupstaðarhéraöi, ef
þar var einn læknir á hverja 1000
ibúa og ekki í sveitahéraði, ef þar
var fyrir læknir á liver 2 þúsund
íbúa, nema með leyfi ráöherra. Eg
tel ekki ástæðu til að lýsa hér
gangi þessa máls og tefja ineð
því tímann þar sem hverjum fé-
laga Voru á sínum tima send öll
skjöl, er að þessu lutu, svo þeir
lrafa þegar fyrir löngu gert sér
gi'ein fyrir málinu. enda er liægt
að koma inn á það mál síðar undir
umræðunum um lagabreytingarn-
ar og e. t. v. einnig undir 11. lið
dagskrúrinnar.