Læknablaðið - 01.08.1942, Qupperneq 23

L Æ K A' AR LAÐ I Ð
49
ur og óskir héraöslækna mcö full-
komnum drengskap. Stjórn L. í.
hefir og jafnan veriö þannig skip-
ÚÖ, aö i henni hat'a setiö menn
sérstaklega kunnugir högum
héraðlækna. T. d. nú sem stendur
eru í henni i héraðslæknir og 2
fVrv. héraðslæknar.
J’essi ummæli mín mega ekki
skiljast þannig. að eg telji séríélög
héraöslækna óþörf, síöur en svo,
enda mundi eg þá ekki hafa> tekiö
það mál á dagskrá. Heldur var hitt
tilgangur minn með þessum oröum.
að koma í veg fyrir aö reynt sé
að spilla milii héraöslækna og
embættislausra lækna, því þeirra í
milli veröur aö vera fullkomin
samvinna, stéttartilfinning og
bróöurlegur skilningur.
Eg vil svo enda þetta mát mitr
meÖ þeim óskum, að sundrandi öfl-
um innan eða utan stéttarinnar.
sem hafa horn i síðu hennar, tak-
ist aldrei aö kljúfa eða setja í and-
stæöar herbúðir læknasamtökin,
heldur megi stéttin jafnan standa
sem heild og þétt fylking, til fram-
dráttar sínum málum, og til heilla
fyrir þjóöfélagið.
Athugasemdir landlæknis
við skýrslu formanns Læknafélags íslands á aðalfundi félagsins
2.—4. jÚlí I942.
1. Inngangur. Satt að segja lá
mér við að forsmá gersamlega til-
þoð ritstjórnar LæknablaÖsins
um að renna augum yfir prót'-
örk af í; amanritaðri skýrslu for-
manns l.æknafélags íslands, les-
inni á síðasta aðalfundi félagsins.
hvað þá að mér dytti í hug, aö
lestur hennar leiddi til þess, aö eg
fíeri að gera athugasemdir við
hana. Svo sannfærður var eg
um það fyriríram, aö þar gæti frá
engu veriö skýrt á þann hátt, aö
ég tekli ástæðu til að láta þaö til
min taka. og er því þó ekki að
leyna, að af svo fáttm læknum, sem
sátu þetma virðulega fttnd, höföu
áður furðulega margir látiö i ljós
við mig undrun sína yfir skýrslu
þessari. ekki ætlað aö trúa því, aö
mér heíði ekki verið boöiö á fund-
inn til andsvara, en sumir mælt á
þá leið. að oröum tnundi að vísu
hafa veriö á annan veg hagáö, ef
mér heíði verið ætlað að hlusta á
hana. Eg brosti aö þessu og hugöi
ofnæmi vina tninna og velunnara
ívrir niína hönd. Hver em eg, að
eg kippi mér upp við lítils háttar
blástur, hertur og barkaður í lífs-
ins þyrrkingi? Nú, er eg hefi leiðzt
til að líta yfir jtlaggið, skil
eg betur en áðtir þaö, sem ntér
haföi verið flutt, aö æöimargir
fundarmanna ltafi setiö gneypir
ttndir lestrinum, og eins hitt. að
betur kúnni aö fara á, aö það verði
ckki borið á borö fyrir lesendur
Læknablaðsins einmata.
l>að er þó ekki til aö bera hönd
fvrir höfuð mér. aö eg læt þessa
skýrslu og góð boð ritstjórnarinn-
ar tttn riflegt rúm i Læknablaöinu
henni til andsvara verða mér ti 1-
efni til tieöanskráöra athugasemda.
Hitl ltefi eg í huga. aö þær mæt‘u
veröa ekki meö öllu ófróöleg
dætni til nokkurs skilningsauka
meölimutn læknastéttarinnar. bæði
þeim. sem ef til vill eiga þaö á
hættu, að heyra ýmis mál. er stétt-
ina varða, um of einhliöa túlkuö.