Læknablaðið - 01.08.1942, Blaðsíða 26

52
bréflega saman viö héraðslækna og
aðra lækna utan Reykjavíkur?
Saga hins umrædda frumvarps
er í stuttu máli á þessa leið: Ýmsir
þingmenn, einkum úr Framsóknar-
flokknum, höfðu uppi háværar
raddir um lagasetningu, er skyld-
aði lækna ti! þjónustu úti á landi,
og studdtist við flokkssamþykktir,
er gerðar höfðu verið af því til-
efni, hve torveldlcga gekk að skipa
nokkur læknishéruð. Mér var
Ijóst, að hér varð einhverra ráða
að leita, en var hins vegar tigg-
andi um, að lítils hófs vröi gætt í
lagasetningunni, et' þeir. sem geyst
ast færu. íengju að ráöa stefnunni.
l*á „rauf eg grið" á Læknaíélag-
inu með því að rita því og Lækna-
félagi Reykjavíkur bréf hinn 21.
október 1939, aðvara þau og cggja
lögeggjan að beita samtökunum
við að leysa þann vanda, scm á
væri orðinn, rneð þvi að annars
mætti gera ráð fvrir þeirri laga-
setningu, cr nærri gcngi stéttinni.
og lét cg þess jafnframt gctið,
hvað koma mundi til mála í þvi
efni. En svo leið fram að þingi, að
ekki var liaft fyrir því að svara
bréfinu. Hcilbrigðisinálaráðhcrr-
ann lagöi nú svo fvrir, að eg
heíði tilbúið frumvarp fyrir þing-
ið. Eg færöist undan, ncnta öll
ríkisstjórnin væri cinhuga um að
æskja þcss. Er ekki stóð á því.
tók eg satnan frumvarpið, að efni
til eins og segir. í skvrslu íor-
mannsins og cg haföi getið í bréfi
mínu til læknafélaganna mörgum
mánuðum áður. Með frumvarDÍnu
samdi eg greinargerö út frá sjón-
armiði rikisstjórnarinnar. en rit-
aði henni jafnframt hinn 27. febr.
1940 út frá minu sjónarmiði bréf
það. er hér fer á eftir:
„Samkvæmt munnlegri ósk heil-
brigðismálaráðherrans hefi eg
LÆK NA B LA Ð l Ð
samiö hjálagt frumvarp til laga
um breyting á lögum nr. 47, 23.
júní 1932, sem miðar aö því aö
hindra, aö þvi haldi áfram, að
læknishéruð hinna afskekktari
byggða fáist ekki skipuð héraös-
læknum, jafnframt því sem læknum
fjölgar óþarflega og jaínvel Íiættu-
lega í kaupstöðum og fjölbýli.
Þó að mér hafi ekki tekizt að
koma auga á aðra líklegri lög-
gjafarleið en þessa til aö ná fram-
angreindu marki, er mér Ijóst, að
hér er um neyðarráöstöfun aö
ræða, sem hefir ýmsar skugga-
hliðar, enda. að eg hygg, nær eins-
dæmi. að svo nærri hafi verið
gengið atvinnufrelsi nokkurrar
stéttar í lýðræðislandi. Ætla eg, að
hér sé raunar lagt á hið tæpasta
vað. að ekki sé skert ákvæöi 63.
greinar stjórnarskrárinnar, og
vænti cg, að rikisstjórnin láti at-
luiga vandlega af lögfræðingum.
áður en lum ákveður endanlega að
fá frumvarpið borið fram, hvort
slík lagaákvæöi sem þessi séu lík-
leg til bess eöa ekki að standast
fyrir dómstólum.
Eg heíi sent frumvarpið til um-
sagnar stjórnuin beggja læknafé-
laganna (íslauds og Revkjavikur)
og g’efið þeim írest til næstu helg-
ar að ganga frá utnsögnum sínum.
cf þær hirða um að láta málið ti!
sin taka. Fer eg fram á. aö ráðu-
neytið sýni þá biölund aö doka viö.
þangaö til séö veröur, hvort þess-
ara umsagna er að vænta."
ÞaÖ var þctia bréf mitt og at-
hugun sú. sem látin var fara fram
á írumvarpinu samkvæmt því, sem
hefti fraingang frumvarpsins, en
ekki afskipti Læknafélagsins, sem
loks lét veröa at' því að sinna mál-
inu með bréfi. dags. 4. marz I94°-
en hins vcgar var ckki látið koma
að sök. hve þar var laust á mál-