Læknablaðið - 01.03.1946, Blaðsíða 10

34
LÆKNABLAÐIÐ
gen er þá amiaðlivort sem gufa,
reykur, eða smáagnir i loftinu
og sjúklingurinn þolir illa að
vera i slíku lofti, þvi að slím-
liúð lians verður þá fyrir áhrif-
um þess antigens, sem hún er
svo næm fyrir og svarar með
útvikkun á æðum og jafnvel
með því að hólgna.
Þeir sjúkdómar, sem liér
koma aðallega til greina, verða
því augnbólga, þar sem mest
ber á einkennunum i augun-
um, ennfremur þroti í nefi, sem
jafnaðarlega fylgir stífla og
nefrennsli. Eitt af fyrstu ein-
kennunum frá nefinu eru þá
jafnaðarlega hnerrar, sem geta
verið mjög miklir og það mikl-
ir, að þeir haga sjúklinginn
mjög mikið. Loks, ef meiri
hrögð verða að þessu, þannig
að sjúklingurinn geti andað
miklu af antigeninu ofan í sig,
verður afleiðingin asthma.
I þessum flokki verða því að-
allega þrír sjúkdómar fyrir
okkur, nefnilega í fyrsta lagi
conjunctivitis, í öðru lagi rhin-
itis og í ])riðja lagi asthma
hronchiale.
Það er auðvitað margt, sem
getur svifið um í loftinu, sem
menn geta orðið næmir fyrir.
Eitt af því þekktasta er frjó-
duft grasa. Til skamms tíma
munu menn hafa haldið, að
lítið eða ekkert væri hér um
lieyfeber, sem eg vil kalla
graskvef á íslenzku. En sá sjúk-
dómur er til, og ekki eins sjald-
séður og talið liefir verið. A
þessum stutta tíma liefi eg
fundið 7 manns, sem næmir eru
fyrir grasdufti, en af þeim var
einn, sem ekki liafði fundið
neitt til graskvefs, þótt hann
sýndi greinilega mikla við-
kvæmni i liörundi sínu fyrir
frjóduftinu. Hinir 6 höfðu all-
ir liðið meira og minna af gras-
kvefi og leituðu til min vegna
þess.
Einkenni lijá þessum sjúk-
lingum eru mjög sérkennileg
og segja greinilega til sin: flest-
ir hafa fiðring eða kláða i aug-
unum, og fylgir þvi jafnaðar-
lega meiri eða minni stífla
nefi og nefrennsli, sem hvort-
tveggja bagar sjúklinginn mjög
mikið. Stundum getur maður
séð sjúkdóminn á fólkinu,
nefnilega þannig, að sjúkling-
urinn er áberandi rauðevgður,
vegna þrota í augnslimhúðinni.
Venjulega er þetta þó ekki á-
herandi, og auðvitað er ekki
liægt að diagnostisera sjúk-
dóminn á þessu einu, þvi að
margt annað getur valdið augn-
iiólgu.
Flestir þcssara sjúklinga
kvarta um nefstíflu og nef-
rennsli, sem veldur þeim mik-
illar vanlíðunar. Aðeins ein
þessara sjúklinga hafði asth-
ma. Það var lítil stúlka, 10 ára
gömul, sem brá svo við, þegar
iiún fór frá Revkjavík upp i
sveit, að hún yfirþyrmdist af
astluna og hafði stöðugt asth-