Læknablaðið - 15.01.1954, Blaðsíða 28

58
LÆKNABLAÐ IÐ
að t. d. með kvittun frá bifreið-
arstjóra fyrir greiðslu á að-
keyptum akstri. Taldi félagið
nokkur vandkvæði á að semja
um fasta dagpeninga vegna þess
að bifreiða þörf lækna væri svo
misjöfn og þyrfti því að flokka
lækna eftir því. Mér er kunnugí
um að læknum hefur oft láðst
að leita til tryggingarfélaganna
og fara fram á bætur, en slíkl
getur verið varbugavert og
skapað þá hefð að tjón sé ekki
bótaskylt.
Ég geri ráð fyrir að aðalfund-
ur skipi nefnd til þess að semja
við tryggingarfélögin og sýnd-
ist mér það góð lausn á málinu
ef læknar fengju greiddan að-
keyptan akstur meðan stendur
á viðgerð liifrciðar vcgna ölui-
slyss.
1 apríl 1952 vakti stjórnin
máls á því við beilzugæzlu-
stjóra að læknum utan Reykja-
víkur, sem samið befðu um
fastagjald við Tryggingastofn-
unina, yrði á því ári greiddar
vísitöluuppbætur umfram 23
stig. Rökin fyrir þessari mála-
leitan voru fyrst og fremst stór-
lega aukinn tilkostnaður lækna
og svo bitt að Sjúkrasamlag
Reykjavíkur hafði fallizt á
verulega hækkun. Rað stjórnin
lieilsugæzlustjóra að atbuga
málið og ræða síðan við fulltrúa
félagsins. S.l. haust bauðst
Tryggingarstofnunin lil þess að
mæla með því að sjúkrasamlög-
in á Sauðárkróki, Rlönduósi,
Bolungarvik, Stykkishólmi og
Patreksfirði greiddu læknum
vísitöluuppbót er næmi 20% af
gildandi kaupgjaldsvísitölu um-
fram 23 stig. Stjórn L. 1. fór
fram á hærri uppbætur en ár-
angurslaust. Sögðu forráða
menn Tryggingarstofnunarinn-
ar, að þeim læknum sem ekki
vildu ganga að þessu stæði su
leið opin að segja upp gildandi
samningum og taka greiðslu
samkvæmt gjaldskrá héraðs-
lækna.
Hins vegar bauðst Trygging-
arstofnunin til þess að greiða
læknum í Hafnarfirði og á Ak-
ureyri vísitöluuppbót er næmi
50% af vísitölu umfram 23 stig
og læknum i Vestmannaeyjum,
Isafirði, Keflavík, og Akranesi
30%. Hálft vísitölustig eða
meira skyldi hækkað í lieilt en
minna falla niður.
Þyrfti að vinda bráðan bug að
því að samræma samninga
lækna utan Reykjavíkur viö
Tryggingarstofnunina. Við þá
sanminga þyrftu að mæla full-
tniar frá svæðafélögunum.
Arið 1944 var borið undii
félagsdóm deilumál L.R. og S.R.
um það, hvort læknar ættu réti
á orlofi. Hafði Læknafélagið
krafizt orlofsf jár en Sjúkrasam-
lagið synjað. Crskurður lelags-
dóms gekk læknum i vil og hal'a
Reykjavíkurlæknar auk nokk-
urra annara síðan notið góðs ai
úrskurði þessum. Nokkrir lækn-
ar, sem vir.tust hafa ótvíræð
orlofsréttindi hafa þó farið a
mis við orlofsfé í öll þess ár og