Læknablaðið - 01.09.1955, Blaðsíða 12

84
LÆKNABLAÐIÐ
um vér praktíserandi sveita-
læknar sjaldan tök á því, að
gera þær rannsóknir sjálfir.
Vér verðum því að leggja mik-
ið upp úr mælingu á t.ensio og
verða þar æfðir.
Um indicationlr fyrir með-
ferð á liypeftoni virðast vera
nokkuð skiptar skoðanir. í
kennslubókum finnum vér þá
kenningu, að ekki beri að
liefja meðferð með lvfjum
fyrr en sjúkdómurinn sé kom-
inn á nokkuð hátl stig, tensio
um eða vfir 200/110 eða meir
og obj. breytingar, þ. e. á
hjarta og í retina, farnar að
gera vart við sig. Fyrir þessu er
færð sú ástæða, að ekkert með-
al sé til, sem lækki tensio til
lengdar án litt eða óþolandi
aukaverkana. Þetta segir t. d.
Warburg 1948. Það skiptir
minnstu máli í þessu sambandi,
að ég lief ekki getað aðhyllst
þessa skoðun, en á liitt má
benda, að læknar hér á landi,
bæði' almennir og sérfróðir,
virðast líta svo á, að gefa beri
sjúkl. meðul, jiegar hypertoni
er diagnostiseruð og farin að
valda óþægindum. Sé það i
raun og veru gangur málsins,
sem ég rakti, að upphafið sé
j)au óheppilegu og skaðlegu
])svkisku áhrif á taugakerfið og
])á autonomiska taugakerfið
sérstaklega, sem svo leiða til
hvpertonia og magni hana, þá
virðist j)að ekki vera óskyn-
samlegt, að láta skjólstæðing-
aila fá þá meðferð líka lyf,
aem dregið geti úr öllum þess-
um áhrifum og þá ekki síður
þegar á fyrstu stigunum.
Alhienna jneðferðin, sem
ráðlögð er, fer j)á líka að
miklu leyti i j)essa átt. Hún er
sú að veita aem mesta ró og
hvíld, bæði andlega og likam-
lega, hvíla sig um miðjan dag-
inn, a. m. k. einn klukkutíma
og hafa nægan svefn. Þess ut-
an er svo ráðlagður sem salt-
minnstur matur og j)á sérstak-
lega nefnt saltlaust brauð og
ósaltað smjör, en þar munu
sjúklingar sízt finna fyrir salt-
levsinu. í samhandi við hvíld-
ina, þegar lagzt er fyrir, vil ég
drepa á eitt atriði, sem ég p,er-
ónulega tel mikils virði, en það
er svo fullkomin andleg og
líkamleg relaxatio, sem kostur
er á. Þér kannist sennilega við
Pók, sem heitir: „Hvíldu þig,
livíld er góð“, eftir Harold
Fink. Enda ])ótt höfundur sé
bandai’ískur taugalæknir, tók
ég bókinni með talsverðri
skepsis og ég skal játa, að mér
finnst þar gæta talsvert amer-
ískrar auglýsingatækni i fram-
setningu. En þegar á allt er lit-
ið, er bókin góð, gefur margar
hollar og nytsamar Ieiðbein-
ingar. Þar er einmitt lögð á-
herzla á fullkomna hvíld. Ég
vil skjóta því hér inn, frek-
ar til gamans, að einn góður
vinur minn, vitur og merkur
maðui', hafði einmitt sagt mér