Læknablaðið - 01.04.1956, Page 17
LÆKNABLAÐIÐ
7
leggja frumuhópa, sem áður
höfðu starfað eðlilega.
Sumir vilja útskýra þessa
hrörnun sem skort á lífsliæfni
(abiotrophia), aðrir hafa sýnt,
að ýmis ellieinkenni koma
einnig fram sem erfðakvillar
í augum og sé því aldurshnign-
unin þegar ákveðin i erfða-
stofninum. Því fyrr æfinnar,
s, em hin „abiotropiska“ hrörn-
un kemur fram, þess alvar-
legri verða sjúkdómseinkenn-
in, og þó sérstaklega hafi fólk
ekki náð fullum þroska, eins og
t. d. við „amaurotisk idiotia“,
þar sem svo mikil rýrnun kem-
ur í heilakerfið, að það leiðir
til dauða, og hinn sjúklegi
meðfæddi erfðastofn er því
orðinn dauðavaldur. Undir
þessa „homocron“ sjúkdóma
heyra viss tegund af star-
blindu, arfgeng gláka, arfgeng-
ar maculaskemmdir o. fl.
Ég hef séð fjögur systkini,
sem öll fengu á áttræðisaldri
svipaðar maculaskemmdir í
augun (degeneratio maculae),
svo sjón þeirra eyðilagðist til
lestrar, einn hróðirinn hafði
lengi verið í Ameríku, en
hreytt loflslag og lifnaðarliætt-
ir höfðu ekki aftrað því, að
sjúkdómurinn kæmi fram eins
og á systkinunum, sem lieima
voru. Sömuleiðis lief ég séð
þrjá gamla bræður, alla með
eyðilagðan skarpa blett aug-
ans, svipaða eyðingu tauga-
vefsins lijá þeim öllum og þeir
því orðnir hálfblindir.
Leiti maður arfgengis við
„homocron" ættgengan sjúk-
dóm, sem kemur ekki fram
fyrr en m,enn eru orðnir mið-
aldra eða gamlir eins og t. d.
glákusjúkdómurinn, getur lit-
ið út fyrir að ekki sé um arf-
gcngan sjúkdóm að ræða, ætl-
liður hefur fallið úr við að
maður hefur dáið fyrir þann
tíma, sem sjúkdómurinn kem-
ur venjulega fram, en hefur
samt flull sjúkdóminn eða til-
hneigingu til hans yfir á af-
komendurna, sem fá þá sjúk-
dóminn, ef þeir ná nógu háum
aldri.
Eins og áður er á minnzt um
„homocron" arfgenga sjúk-
dóma er sá aldur, sem þeir
koma fram á undirorpinn stór-
um sveiflum, svo oltið getur á
nokkrum áratugum, sér maður
þetta greinilega við glákusjúk-
dóminn. Sömuleiðis getur
komið fram við glákusjúk-
dóminn, að hann færist fram
(anticipatio), það er að segja,
að afkomendur fá sjúkdóminn
yngri að árum en foreldrarnir.
Iljá glákusjúklingum mínum
hef ég orðið fremur lítið var
við slíka framfærslu sjúk-
dómsins. Þó hefur það komið
fyrir í örfáum tilfellum, að ég
Iief gert við glákusjúkling, sem
fékk sjúkdóminn talsvert
yngri að árum en foreldrið.