Læknablaðið - 01.09.1957, Qupperneq 36

88
LÆKN ABLAÐIÐ
með ákveðnum hraða. Raf-
straumarnir hafa auk hraðans
ákveðinn styrkleika og ákveðna
stefnu á hverjum tíma. Raf-
spenna þessi er mæld í millivolt-
um og hjartaritið er því fall
af spennu og tíma, þar sem á
ordinatinn ritast spenna í milli-
voltum en á abskissu tími í sek-
úndum.
Við hjartaritun er ávinningur
að taka margar leiðslur frá mis-
munandi stöðum til að fá sem
gleggsta vitneskju um hið el-
ektrofysiska ástand hjartans, al-
veg á sama hátt og nauðsynlegt
er að virða hlut fyrir sér frá
ýmsum hliðum til að kynnast út-
fUCMT VCMTRKUIAK SICMIMT UFT VTNTWCUIAA SCCHCNT
2. mynd. Myndin sýnir áhrif raf-
kraftanna, stærð þeirra og stefnu,
á hjartaritið. (Eftir Wolff).
liti hans til hlýtar. Víðast hvar
eru nú teknar 12 leiðslur
í stað þriggja eða fjögurra
áður. Auk þess hefur sú breyt-
ing orðið á, að í stað tví-
pólaleiðsla, sem áður voru ein-
göngu notaðar, er nú meir og
meir byggt á einpólaleiðslum,
sem eru taldar taka hinum fyrr-
nefndu fram á ýmsan hátt, og
skal nú nánar vikið að því.
Einpólaleiðslur.
Hjartarit tekin með tvípóla
elektróðum sýnaspennumismun-
inn milli elektróðanna á hverj-
um tíma en um spennu hvorrar
elektróðu fyrir sig er ekki vitað.
Þessu er öðruvísi farið, þegar
hjartaritið byggist á einpóla-
leiðslum, þá er eingöngu mæld
spenna könnunarelektróðu, því
að hin elektróðan er 0 elektróða,
eða því sem næst, hún er því
hlutlaus. — Einpólaleiðslurnar
túlka því betur spennubreyting-
ar þær, sem eiga sér stað undir
könnunarelektróðunni og hefur
nytsemi þessa komið glöggt í
ljós við greiningu hjartasjúk-
dóma. — Þótt einpólaleiðslurn-
ar sýni gleggst spennubreyting-
ar í þeim hluta hjartans, sem
næst liggur könnunarelektróð-
unni, þá er þó einpólahjartarit-
ið til orðið fyrir áhrif frá raf-
straumum frá öllum svæðum
hjartans.
Útlit hjartaritsins frá hverj-
um stað fer hins vegar eftir
stærð og stefnu rafkraftanna