Læknablaðið - 01.12.1962, Blaðsíða 53

LÆKNABLAÐIÐ
175
nefndaráliti 81. löggjafarþings
1960—1961, eru þau vandræði,
sem heilbrigðisþjónusta í strjál-
býlinu er nú bundin, rækilega
reifuS og skýrS. Fellst stjórn L.
1. aS öllu á þau úrræSi, sem þar
er bent á, og leggur jafnframt
áherzlu á þaS sjónarmiS, aS eina
leiSin til þess aS fá lækna til
langframa í hin minni liéruS
sé, að óbreyttri béraSsskipun,
aS bæta laun þeirra meS staSar-
uppbót.
Undanfarin ár befur þessum
héruSum að verulegu leyti ver-
ið þjónað af læknakandídötum.
Vér teljum slíkt ófullnægjandi,
þar eð:
1. Hér er ekki um fullgilda
lækna að ræða, en af þvi leið-
ir, að fólkinu er ekki tryggt
bið fyllsta þjónustuöryggi.
2. Hér er um bráðabirgðaráðn-
ingu að ræða bverju sinni.
Læknaskipti hljóta því að
verða tíð, og sambandið milli
læknis og héraðsbúa getur
því aldrei orðið svo náið sem
skyldi.
3. Reynslan sýnir, að valt er
að treysta þvi, að auðið sé
að fá kandídat bverju sinni,
er á liggur.
Þær tillögur landlæknis, sem
miða að því að gera læknum
kleift að veita þá þjónustu, sem
samræmist kröfum tímans, telj-
um vér afdráttarlaust nauðsyn-
legar.
Verði ekki borfið að því að
auka við frumvarp þetta ákvæð-
um um staðaruppbót og bætt-
an aðbúnað til læknisþjónustu,
teljum vér samt, að það sé svo
búið mikilsvert spor í rétta átt.
Leggur stjórn L. 1. aðaláherzlu
á, að 2. liður 1. gr. verði sam-
þykktur óbreyttur, enda er hann
rökrétt afleiðing 1. liðs.
Fari á binn bóginn svo, að
frumvarp þetta nái ekki fram
að ganga á þessu þingi, böfum
við gildar ástæður til að óttast,
að fremur muni aukast vand-
ræði en úr þeim greiðast af
sjálfu sér. Iinútinn þarf að
leysa, ekki böggva. Hér er ber-
sýnilega mikið í búfi, þvi að
takist ekki fljótlega og farsæl-
lega að firra strjálbýlið þvi ör-
yggisleysi, sem leiðir af ófull-
nægjandi læknisþjónustu, er
ekki annað sýnna en jafnvægi
í byggð landsins og þjóðlífi sé
hætta búin.
Varðandi frumvarp til laga
um breytingu á lögum nr. 24/
1956 er stjórn L. 1. þeirrar skoð-
unar, að bvorki sé sanngjarnt
né beppilegt að heimila sjúkra-
samlögum að víkja innheimtu
gjalds, sem þeim ber að greiða,
fyrir veitta læknisþjónustu ófyr-
irsynju yfir á lækna og þar með
sjúklinga, sem eru í réttind-
um í sjúkrasamlagi. Læknirinn
mun, undir öllum kringumstæð-
um, vinna það verk, sem skyld-
an býður honum, livort sem
bann befur tryggingu fyrir
greiðslu eða ekki. Er bér ávallt
um trúnaðarstarf að ræða, sem