Læknablaðið - 01.12.1962, Side 65

LÆKNABLAÐIÐ
179
á landi eru sem stendur tvö
embætli, sem heyra undir þenn-
an flokk, þ. e. borgarlæknisemb-
ættið í Reykjavík og héraðs-
læknisembættið á Akureyri.
Hinn síðarnefndi befur gegn-
ingarskyldu í héraðinu, en sára-
lítinn praxis, og er það sjálf-
viljugt, þvi að embættisstörfin
eru það umfangsmikil, að ekki
verður tími til annarrar vinnu.
Borgarlæknirinn í Reykjavík
hefur engar tekjur af praxis.
Samkv. lögum nr. 45 frá 1962
skulu embættislaun liéraðs-
lækna greidd fyrir embættis-
störf, en fyrir störf í þágu
sj úkrasamlaga og annarra
greina almannatrygginga fari
greiðsla fram eftir gjaldskrá eða
samningum.
Vinnutími béraðslækna við
læknisstörf er með öðrum
hætti en annarra lækna og
annarra þegna þjóðfélagsins,
þannig að þeir bafa gegn-
ingarskyldu allan sólarliring-
inn, alla daga ársins, bæði
virka og helga. Sumarleyfi eru
óviss og háð því, hvort þeim
tekst að fá staðgengil eða ekki.
Munurinn á starfi héraðslækna
og almennra lækna í bæjum er
mikill. í bæjum bafa almennir
læknar greiðari aðgang að sér-
fræðingum, rannsóknarstofum
og spitölum við greiningu sjúk-
dóma, en béraðslæknirinn verð-
ur oft og hjálparlaust að taka
ákvarðanir á staðnum, sem geta
ráðið heilsu og lífi sjúkhngsins.
Af þessu má ráða, að ábyrgð
héraðslæknisins er mikil. Abætta
í starfi bans er einnig meiri en
annarra akademískra stétta.
Hann verður að komast leiðar
sinnar ýmist á landi eða sjó,
hvernig sem viðrar og bvernig
sem liann er fyrirkallaður.
Starf annars aðstoðarlæknis
er að nokkru leyti námsstarf,
til þess að hljótasérfræðingsvið-
urkenningu. Hann tekur sjálf-
stæðar vaktir þriðja hvern sól-
arhring. Deildarlæknar og að-
stoðaryfirlæknar eru sérfræð-
ingar, þeir vinna sjálfstætt á
ábyrgð yfirlæknis, taka vaktir,
og eru liæfir til þess að vera
staðgenglar yfirlæknis, ef svo
ber undir. Yfirlæknar bera aðal-
ábvrgðina á þeirri stofnun, sem
þeir veita forstöðu. Er hér átt
við yfirlækna rikis- og bæjar-
stofnana, á sjúkrabúsum með
sérdeildum, rannsóknarstofnun-
um, slysavarðstofum, beilsuhæl-
um, heilsuverndarstöðvum, poli-
khnikum, svo og tryggingayfir-
lækni.
Samkv. reglugerð útgefinni 3.
október 1961 er lágmarkstimi
til sérnáms fjögur ár á viður-
kenndum sjúkrahúsum eða
rannsóknarstofnunum, en sér-
fræðingsviðurkenning fæst ekki
fvrr en sjö ár eru liðin frá
kandídatsprófi. Námstími yfir-
lækna er mislangur, og fer bann
eftir því, hver sérgreinin er. Ef
læknirinn velur einhverja af
stærstu sérgreinunum, t. d. lyf-