Læknablaðið - 01.12.1962, Qupperneq 67

LÆKNABLAÐIÐ
181
aladeild má ætla, aö liann liafi
jafnháa upphæö fyrir sérfræði-
störf. Aðstoðarlæknar við rann-
sóknarstofnanir hafa yfirleitt
ckki sömu aðstöðu til auka-
starfa. Það er liæpið, að ein-
hleypur læknir geri meira en
vinna fyrir sér fram að því, að
hann verður sérfræðingur, Ef
liann á fyrir fjölskyldu að sjá,
hlýtur liann að safna skuldum.
Um þessi atriði vísast m. a. til
Læknablaðsins, 42. árgangs, 3.
tbl.
Vinnutíma yfirlækna er ekki
liægt að setja ákveðin takmörk.
Auk daglegrar vinnu við sjúkl-
inga eða rannsóknarefni fer
dagurinn í samtöl við aðstoðar-
fólk, skipulagningu og lestur
tímarita. Má ætla, að í þetta fari
8 klst. á dag, en þegar um vis-
indavinnu er að ræða samfara
daglegum störfum, verður
vinnutími lengri. Yfirlæknir á
spítaladeild er alltaf til viðtals
við aðstoðarfólk sitt, og þó að
hann sé kallaður á staðinn að
kveldi eða nóttu, þá hefur það
lil þessa ekki verið talin yfir-
vinna, enda ekki til þess ætlazt.
Yfirlækni á að launa þannig,
að hann þurfi ekki að taka
ákveðnar vaktir, enda tíðkast
slíkt hvergi nema hér á landi.
Sökum hinnar öru þróunar
í læknisfræði er viðlialdsmennt-
un öllum læknum nauðsynleg.
Ilér liefur verið gerð tilraun
með árlegt námskeið fvrir al-
menna lækna og héraðslækna,
og standa vonir til, að svo verði
áfram. En nauðsvnlegt er, að
læknar, sem taka þátt í þessum
námskeiðum, verði ekki fyrir
tekjumissi, og er æskilegt, að
embættið standi undir kostnaði
af staðgengli, og ef til vill af
ferðum. Fastráðnir læknar aðr-
ir en héraðslæknar þui’fa fjórða
iivert ár að eiga kost á þriggja
mánaða dvöl við sjúkrahús og
rannsóknarstofnanir erlendis
sér að kostnaðarlausu. Þó má
skipta þessum tíma niður þann-
ig, að dvölin erlendis verði sex
vikur annað hvert ár eða þrjár
vikur árlega. Aðstoðarlæknum
þarf að gefast kostur á að sækja
læknaþing erlendis sér að kostn-
aðarlausu annað hvert ár, en
yfirlæknum árlega.
Deildarlæknar, aðstoðaryfir-
læknar og yfirlæknar eru í föst-
um stöðum. Þegar þessum lækn-
um er skipað í launaflokka,
verður að taka tillit til náms-
tíma, stærðar stofnunarinnar,
vinnuálags og vísindastarfa. Ef
deildarlæknir eða aðstoðar-yfir-
læknir er talinn hæfur til þess
að verða yfirlæknir, er sjálfsagt,
að liann hækki um launaflokk.
Landlæknir er framkvæmda-
stjóri heilhrigðismála fyrir rík-
ið í heild og sérfræðilegur ráðu-
nautur ríkisstjórnarinnar um
öll mál, er heilhrigði varða.
Hann hefur eftirlit og umsjá
með læknum, en þó einkum
liéraðslæknum, og öðrum opin-