Læknablaðið

Årgang

Læknablaðið - 01.04.1968, Side 19

Læknablaðið - 01.04.1968, Side 19
LÆKNABLAÐIÐ 51 Svo sem vænta mátti af slíkum fjör- og athafnamanni, átti hann fjölmörg hugðarefni, er hann ræddi um við kunningja sína og á opinl)erum vettvangi. Hæfileikar hans voru fjölþættir. Hann var ágætlega ritfær og sagði vel frá. Um fimmtugt veiktist Jónas af sykursýki, sem ágerðist, er aldur færðist yfir hann. Síðustu misserin, er Jónas iifði, gekk hann ekki heill til skógar. Hann lét þó lítið á slíku bera, en hélt gleði sinni óskertri. í marzmánuði 1967 var hann skorinn upp í Bandaríkjunum (New York) við blöðrusteinum. Fór hann lil Danmerkur eftir þá aðgerð sér til hressingar, en náði sér ekki sem skyldi. Hann kom heim seinni hluta júnímánaðar og fór þegar að sinna skyldustörfum sínum. Honum var ráðlögð frekari hvíld sér til hressingar, svo að hann mætti ná hetri heilsu, en að morgni liins 28. júlí andaðisl hann skyndilega. Banamein hans var hjartaslag. Otför hans var gerð frá Dómkirkjunni í Bevkjavík 2. ágúst 1967. Með Jónasi Sveinssyni er genginn snjall og duglegur læknir og góður drengur. Þeir sakna hans mest, er þekktu hann bezt. Kristján Hannesson. Ég kynntist Jónasi Sveinssyni talsvert síðustu þrjátíu ár ævi hans. Það, sem mér fannst bera mest á í skapgerð hans, voru miklir persónutöfrar, glaðværð, óvenjuleg atorka og vinnuþrek, greiðvikni og hjálpsemi, lipurð í framkomu og glæsileg gestrisni, þar sem hann var hrókur alls fagnaðar. Hann fvlgdist sérlega vel með nýjungum í læknisfræði og á fjölda mörgum öðrum sviðum. Hann liafði svo margt nýtt að segja, að ég heyrði hann varla endurtaka sjálfan sig. Þó sagði hann oft: „Lífið er dásamlegt“ og hætti einu sinni við: „Bara ef maður kærir sig um að liafa það þannig.“ Ég hef oft hugleitt, hvilíkur regimnunur er á þeim fáu mönn- um, sem liafa þannig lífsviðhorf, og hinum, sem sjá aldrei nema ljótt, öndvert og illt í tilverunni og horfa þá oftast á sína eigin spegilmynd. Jónas var síkátur og skemmtilegur, bráðgreindur, fljótur að liugsa, setti lnigsun sína fram á lifandi hátt. Það var ekki nokkur leið að láta sér leiðast í návist hans eða sitja eins og
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112

x

Læknablaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Læknablaðið
https://timarit.is/publication/986

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.