Læknablaðið - 01.04.1971, Síða 18

36
LÆKNABLAÐIÐ
ars í svipuðum dúr. Þessari vinnu var bætt ofan á margbrotin
embættisstörf. Auk þeirra gegndi Jóhann læknisstörfum í fjöl-
mennasta sveitahéraði á Islandi, og hefði það eitt sér mátt sýnast
ærið starf.
Jóhann þekkti hérað sitt út í æsar, þekkti nær hvern mann,
ævisögu hans og feril allan. Hann var manna fljótastur að átta
sig á nýju viðfangsefni eða breyttum aðstæðum, nærgætinn og
tefldi ekki á tvær hættur með sjúklinga sína. Á fyrri árum hans
reyndi oft á dugnað hans og þol, en Jóhann var duglegur við
ferðir sem annað, m. a. ágætur skíðamaður. Naut hann þar upp-
vaxtar í snjóþungum landshluta.
Jóhann var virkur félagsmaður margra í'élaga, m. a. Golf-
ldúbbs Akureyrar, en hann var með beztu golfleikurum hér á
landi. Hann var einnig mjög ötull liðsmaður í Læknafélagi Akur-
eyrar, var þar oft í stjórn og öðru hverju formaður. Hann gegndi
þar ýmsum öðrum störfum, og er þess skemmst að minnast, að
hann var fulltrúi félagsins á aðalfundi Læknafélags Islands
nokkrum vikum, áður en hann dó. Það þótti undarlegur fundur
í L.A., ef Jóhann kom ekki og tók þátt í umræðum eða hafði
framsögu. En félagsskapur er ekki bara fundasetur og ræðuhöld.
Samvinna og samkomulag lækna á Akureyri hefur verið með
miklum ágætum, og þeir vita, að þar átti Jóhann drjúgan þátt
með hreinskilni sinni, lipurð og sanngirni.
Jóhann var hamingjumaður í einkalífi sinu, þó að heilsuleysi
einkadótturinnar væri erfið raun að bera. Hann var lengst af
heilsugóður, var algjör reglumaður og stundaði golf og göngu-
ferðir. Fyrir nokkrum árum fékk hann vægan hjartablóðtappa
og varð að taka sér frí frá störfum um tíma. Þetta ásamt með öðru
varð til þess, að hann sagði starfi sínu lausu, þegar hann var 65
ára, og hugðist lialda áfram sem starfandi læknir á Akureyri.
Það gerði hann og, en skemur en skyldi. I ágústbyrjun 1970
veiktist hann aftur af sama sjúkdómi og andaðist eftir rúma
tvo sólarhringa.
•
Hliðstæður eru margar í lífi þeirra Guðmundar Karls Péturs-
sonar og Jóhanns Þorkelssonar. Báðir voru þeir af bændum
komnir, brutust til mennta með takmarkaðri hjálp úr föðurgarði,
voru fullorðnir i skóla, jafnvel á mælikvarða þeirra tíma, verða
kandídatar árið, sem þeir verða þrítugir. Aldursmunur þeirra
var eitt og hálft ár. Að loknu framhaldsnámi komu þeir hingað
með árs millibili og unnu hér að ólíkum störfum innan sönui