Læknablaðið - 01.04.1971, Blaðsíða 54

58
LÆKNABLAÐIÐ
tíma. Eftir það var lítil spenna á basti og góður sláttur ofan frá
og niður úr. Þá var silkið, sem þrætt liafði verið um þvertinda,
hnýtt, til þess að hindra, að þeir gliðnuðu-
Blöðrustarf komst ekki í lag fyrr en eftir nokkrar vikur, og
lengra leið, þar til sjúkl. fór að hreyfa fætur, en síðan smájókst
mátturinn. Þegar hún fór lieim 25.4. 1959, gat hún gengið um
allt staf- og stuðningslaus, upp og niður stiga þrjár hæðir. Þó
var göngulag enn nolckuð rykkjótt.
Ég sá þennan sjúkling síðast 24.8 1970. Hryggskekkjan var
óbreytt. Göngulag var eðlilegt, hún var kvik í hreyfingum. Hné-
skeljaviðbrögð voru lífleg, en ekki úr hófi. Hásinaviðbrögð voru
eðlileg, enginn fótklonus, Babinski-r-.
Sjúklingur sagðist vera óþægindalaus, fara allra sinna ferða
og hafa unnið í frystihúsi undanfarið án þess að verða meint af.
Hún er nú 24 ára gömul og ekki að búast við breytingu á ástandi
hryggjar úr þessu.
Hefur þá það unnizt, að hún hefur fullan mátt, en hrygg-
skekkjan er óbreytt.
•
Hinn sjúklingurinn var lika stúlka, f. 28.10. 1952. Hún hafði
mikla hryggskekkju. Hálfliður var á milli VIII. og IX. brjóst-
liðar og fyrir ofan efsta lendalið, báðir hægra megin. Hægra
megin voru 13 rif, en vinstra megin 12, og var það fyrsta klofið
að nokkru. VIII. til XI. rif vinstra megin voru vaxin saman í
berði inni við brygg' (3. mynd). Auk þess hafði hún bakraufar-
leysi (atresia ani) og' fistula rectovaginalis.
Auðséð þótti, að hálfliðirnir yllu skekkjunni og litil von til
þess að rétta hana, nema þeir væru fyrst numdir í burtu. Væru
þeir farnir, mætti og vænta þess, að hryggur réttist í vexti, þegar
ekki sta’ðu lengur í vcgi fleygarnir.
Hinn 30.10. 1958 var fjarlægður efri hálfliður. Liðbogaþynnan
var aðeins hálf á þessum lið. Auðvelt var að ná henni í burtu,
og þvertindur náðist líka fyrirliafnarlítið. Þá var tekinn hluti úr
rifinu, sem heyrði þessum lið til. Snúningur (torsio) á rifjunum
var það mikill, að hálsinn á þessu vissi heint fram og aftur
(sagittalt). Þá var farið fram með liðbol, og kom þar, að hægt
var að vega upp hálfliðinn, en þó varð eftir sem svaraði fremsta
þriðjungi ])olsins. Til þess að ná því, sem eftir var, þurfti að
taka í sundur rótina, sem gekk út neðan hálfliðsins. Var þá unnt
að spenna upp 1 einu lagi það, sem eftir var. Var beðurinn skálar-
laga og alls staðar klæddur brjóskvef, að því er sýndist, væntan-