Læknablaðið - 01.11.1972, Qupperneq 58

184
LÆKNABLAÐIÐ
vinstra lunga fjarlægt, en það var haldið berklum. Sjúklingnum
virtist líða vel, en hann var síspyrjandi starfsbræður sína um gang
mála. í miðri aðgerð var gert hlé meðan sjúklingurinn gæddi sér á
ávöxtum. Er lungnahlutinn hafði verið fjarlægður, var hann þegar
sýndur sjúklingnum. Bandarísku gestirnir fylgdust náið með sjúkl-
ingnum, meðan á aðgerð stóð, en aldrei sáust á honum nein merki
sársauka. Engin deyfing var notuð önnur en sú, sem fyrr getur.
Greinarhöfundur var auk þessa viðstaddur 8 aðrar aðgerðir.
Meðal þeirra var magaaðgerð, en þar var deyfinálum stungið í bæði
eyru. Þá var heilaaðgerð með deyfingu á ýmsum stöðum á höfði.
Einnig var aðgerð vegna blöðru á eggjastokk, en fyrir þá aðgerð
var deyfinálum stungið báðum megin hryggjar, og á þremur mis-
munandi stöðum á ganglimum. í öllum tilfellum virtist deyfingin
hrífa vel, og sjúklingarnir voru við fulla meðvitund. Við eggjastokka-
aðgerðina var gefið prokain inn í kviðarholið þegar sjúklingurinn
kvartaði um sársauka við handfjötlun kviðarholslíffæra. Utan þess,
sem fyrr er lýst, voru ekki gefin deyfilyf við aðgerðirnar.
Dimond læknir átti alllangar viðræður við yfirsvæfingarlækna
sjúkrahúsa þeirra, sem hann heimsótti. Báðir voru menn þessir
menntaðir á Vesturlöndum. Þeir lýstu báðir þeirri vantrú, sem þeir
höfðu upphaflega á nálardeyfingum og hvernig þeir smám saman
sannfærðust um gildi þeirra. Á öðru sjúkrahúsinu var nálarstungu-
deyfing notuð við nær allar aðgerðir á augum, nefi, hálsi heila,
brjóstholi og útlimum. Einnig við tanndrátt og keisaraskurð. Að-
ferðin var oft notuð við kviðarholsskurði, en þótti oft ekki gefa
nægjanlega vöðvaslöppun. Á þeim spítala hafði nálarstungudeyfingin
verið notuð síðan 1958 í nær 5000 tilfellum.
Val þeirra stungustaða, sem hæfa hverri aðgerð, er að mestu
byggt á aldagamalli þekkingu, en þó hafa á síðari árum fundizt nokkr-
ir nýir staðir. Sú raferting nálanna, sem oft er beitt, er nýuppfundin
og leysir af hólmi skak og snúning nálanna, með góðum árangri. Ekki
fékkst náin skýring á gerð rafertingartækjanna.
Ákvörðun um nálarstungudeyfingu er komin undir fullu sam-
þykki sjúklingsins. Láti hann í ljós hræðslu við aðferðina, eða
vilji menn forða honum frá að fylgjast með aðgerðinni, er beitt
venjulegri svæfingu.
Nálarstungudeyfingin hefur augljósa kosti. Hún er hættulaus.
Engin röskun verður á vökvajafnvægi sjúklingsins og hann getur
jafnvel nærzt eðlilega, meðan á aðgerð stendur. Aðferðinni fylgja
engin eftirköst, svo sem ógleði og uppköst eða öndunarfærakvillar.
Engin blóðþrýstingslækkun verður af deyfingunni og hentar hún því
vel veikburða sjúklingum.
Deyfingin varir svo lengi, sem þörf er á, og í nokkrar klukku-
stundir eftir að nálin er dregin út. Kenni sjúklingur sársauka eftir
aðgerðina, má bæta úr því með nýrri nálarstungu. Þótt deyfing
sé mest á aðgerðarsvæðinu, er einnig minnkað sársaukaskyn um allan
líkamann og því vandræðalaust að skera til æðar eða gera aðrar
glíkar smáaðgerðir, meðan deyfingin varir.