Læknablaðið - 01.06.1973, Blaðsíða 20

1Ó4
LÆKNABLAÐIE)
Mynd 8.
Mynd 9.
Mitral echogram frá sjúklingi með leka
aortaloku og Austin-FIint óhljóð. Titring-
urinn á Iokunni stafar af blóðstraumi, sem
beinist að henni í díastólu frá aorta.
er fallhraði mitrallokunnar oftast hægur
vegna þess, hve þykkur vinstri slegils-
vöðvinn er og veitir því fyrirstöðu við fyll-
ingu. Ekki verður þó sagt, að echografi sé
jafngagnleg til greiningar á sjúkdómum i
v. aortae og v. mitralis, Aortalokuna sjálfa
má stundum finna með echografi, en það
hefur sjaldan mikla hagnýta þýðingu.
CARDIOMYOPATHIA HYPERTROPHICA
OBSTRUCTIVA
Sjúklingur með þennan sjúkdóm hafa
oft miög bykkan hjartavöðva, einkum
vinstra slegil. Stundum er nær einvörð-
ungu um að ræða þykknun á slegilskipt,
endranær er slegillinn jafnþykkur, og er
þá hjartahólfið oft mjög lítið og fyllist
treglega. Echografi hefur sýnt, að fremra
blað mitrallokunnar nálgast stundum
slegilskipt meðan á samdrætti stendur
Mitral echogram hjá sjúklingi með peri-
carditis constrictiva. Aukinn fallhraði lok-
unnar stafar af því, að svo til allt slag-
magn (stroke volume) vinstra slegils renn-
ur inn í hann í upphafi díastólu. Við það
myndast miklar iður inni í sleglinum, sem
beinast að innra borði lokunnar og hálf-
loka henni, þegar innrennslið minnkar.
(mynd 10) og hindrar þannig eðlilega
tæmingu vinstra slegils. Þetta leiðir til
þess, að þrýstingsfall verður milli slegils-
ins og aorta, þegar hólfið dregst saman, og
nokkuð af blóði berst inn í vinstra for-
hólf.23 20
Vegna þess, hve þykkur slegilsvöðvinn
er og fylling hæg í diastólu, er fallhraði
mitrallokunnar lítill.
Þannig eru þrjú atriði, sem einkenna
echogröm hjá flestum sjúklingum með
cardiomyopathia hypertrophica:15 18 20 25
1) Hægur fdlihraði mitrallokunnar.
2) Óeðlileg tilfærsla fremra lokublaðs-
ins í átt til slegilsskiptar, meðan á
samdrætti slegla stendur.