Læknablaðið - 01.06.1973, Qupperneq 30

110
LÆKNABLAÐIÐ
þjóða, sem þeim veita stuðning, svo sem
þjóða Atlantshafsbandalagsins.
Á 25. þinginu urðu deilur um þessi mál
mjög harðar, en svo fór, að frávísunartillaga
Vestur-Pýzkalands um upptöku Austur-hjóð-
verja var samþykkt. Hins vegar lá það ljóst
fyrir þá, að ekki myndi líða á löngu, þar til
Ausíur-,bjóðverjar fengju aðild, og margar
þjóðir, þar á meðal l'íslendingar, sem áður
höíðu stuti frávísunartillögur Vestur-hjóð-
vcrja, lýotu yfir andstöðu sinni við máls-
meðfcrðina og sátu hjá við atkvæðagreiðslu.
Svo brá einnig við, að í upphafi 26. þings-
ino kom frarn tiilaga frá framkvæmdasíjóra
um, að Austur-hjóðverjar fengju aðild að
samíökunum og var sú tillaga samþykkt með
lófataki á allsherjarfundi.
bað má því segja, að búast megi við því,
að pólitískar deilur fari minnkandi á þessu
íieilbrigðisþingi, en nokkur atriði eru þó, sem
greinilega eru viðkvæm, og má þar fyrst og
fremst nefna umsókn Norður-Kóreu um ad-
ild, deilur um það, hvaða aðilar skulu fara
með umboð Víetnam og Kambódíu, og svo
síðast en ekki sízt magnaðar deilur, sem
upp hafa omið undanfarin þing, um flótta-
mannavandamálið fyrir botni Miðjarðarhafs-
ins og mjög harðar ádeilur Arabaríkja á
ísraclsmenn í sambandi við meðferð og að-
búð flóttamanna.
Fræðileg umræða þessa þings fór fram
dagana 11.-12. maí og fjallaði um skipulag,
vyrirkomulag og starfsemi heilbrigðisþjón-
ustu og nýtízkuiegar stjórnunaraðferðir á
því sviði.
Fað er fróðlegt að fylgjast með og taka
þátt í umræðum af þessu tagi, þar sem
glögglega kemur fram, hve mismunandi leið-
ir þjóðirnar fara að sama marki og hve aug-
Ijóst er, að ekki er hægt að taka eitt fyrir-
komulag og flytja í annað þjóðland án þess
að taka tillit til allra aðstæðna.
í þessu sambandi var mjög mikið rætt
um, að hve miklu leyti læknismenntaðir
menn coítu að taka þátt í stjórnunarstörf
um í hoilbrigðisþjónustu svo sem yfirstjórn
sjúkrahúsa og voru skoðanir þátttakenda
mjög skiptar í þessu efni.
Mjög ábcrandi var þó sú skoðun, að væri
hægí að sameina í einum manni læknis-
fræðilega þekkingu og stjórnunariega væn
það heppilegasta fyrirkomulagið. Hins vegar
var bent á, að slíkir menn væru vandfundn-
ir og yrði því að gera ráð fyrir, að stjórnun
in væri í höndum tveggja aðila, annars lækn-
ismenntaðs og hins stjórnunarlega mennt
aðs og færi verkaskipting eftir því. Hins
vegar var bent á, að þessi tvískipting gæti
auðveldlega leitt til árekstra, sem ekki yrðu
leystir með góðu móti.
Auk fjárhagsáætlunar, sem er eitt af þeim
málum, sem lengstan tíma tekur að ræða
á Allsherjarþinginu, hafa verið lagðar fram
skýrslur um ýmis mál, sem merkileg mega
teljost og verða rædd, svo sem um útrým-
ingu bólusóttar, um gæði, öryggi og virkni
Iyíja, um hlutverk Alþjóðaheilbrigðismála-
stofnunarinnar í þróun og samhæfingu á
,,biomedical“ rannsóknum, um vandamál í
sambandi við umhverfi mannsins og um
áætlanir um alþjóðlega samræmingu á
krabbameinsrannsóknum.
Þess er að vænta, að allmiklar umræður
verði um mörg þessara mála og þingið geri
álykíanir um þau.
Hvað fjármálum Alþjóðaheilbrigðismála-
stofnunarinnar viðvíkur, hefur verið vaxandi
tilhneiging hinna fátækari ríkja, sem lítið
borga til Alþjóðaheilbrigðismálastofnunar-
innar, cn mikið þiggja af henni, að reyna að
auka getu camtakanna og hafa þessi ríki þar
notið stuðnings ýmissa landa, sem betri að-
stöðu hafa svo sem Norðurlanda. Hins vegar
hafa þær þjóðir, sem stærstan hlut greiða
til Alþjöðaheilbrigðisstofnunarinnar spyrnt
við fótum, svo að fjárhagurinn hefur að jafn-
aði vorið fremur þröngur. Þannig var heildar-
fjárhagsáætlun stofnunarinnar fyrir árið 1973
rúmlega 109 milljónir, en áætlunin fyrir 1974
er 113,5 milljónir dollara. íslendingar greiða
lægsta hlutfall, sem greitt er, eða 0.04% af
heildarupphæð og nam sú upphæð í ár 36.960
dollurum. Bandaríkjamenn greiða hins vegar
langstærstu upphæðina eða 30.82% og
Sovétríkin koma næst með 12.77%. Aðrar
otórþjóðir greiða miklu minna, eins og t. d.
Kína 3.00%, Vestur-Þýzkaland 6.12%, Frakk-
land 5.40%, Japan 4.86% og Stóra-Bretland
5.3%.
Undanfarin ár hefur Alþjóðaheilbrigðis-
málaþingið staðið nær þrem vikum og hafa
verið uppi um það raddir, einkum hjá Evrópu-
þjóðum, að reyna að stytta þingið og Ijúka
því af á tveimur vikum. Þetta hefur mætt
mikilli mótstöðu Austur-Evrópuþjóða og
Afríkuþjóða, sem telja sér mjög mikilvægt